Ανταπόκριση: Baptized In Black Blood Fest – Embrace Of Thorns, The Psalm, Necrochakal, Ectoplasma, Herald @Eightball, Θεσσαλονίκη (6/1/17)

Η Παρασκευή ήταν η μέρα της πρώτης δυνατής παγωνιάς στη Θεσσαλονίκη, αλλά σε έναν άλλο χώρο, γνωστό για τις ανίερες συνευρέσεις και τις δυναμικές συναυλίες, μαζεύτηκαν μεταλλάδες που αγνόησαν το κρύο και τίμησαν την γιορτή του ελληνικού underground. Το όνομα της βραδιάς Baptized In Black Blood Fest και ο χώρος, το αγαπημένο μας 8ball.

 

Πέντε ελληνικές μπάντες που κινούνται στον black death ήχο, έπαιξαν για περίπου τρεις ώρες και τίμησαν την ελληνική σκηνή. Από τους Herald, που ήταν και η πρώτη τους συναυλία, μέχρι τους Embrace Of Thorns, που είχαν να παίξουν στην Θεσσαλονίκη από το 2011.

 
Όταν άνοιξαν οι πόρτες, η προσέλευση του κόσμου ήταν μικρή και υπέθεσα πως πολλοί επέλεξαν να έρθουν πιο αργά για να είναι σίγουροι πως δεν θα περιμένουν στο κρύο. Είναι συνηθισμένη εικόνα πριν από κάθε συναυλία και έξω από το χώρο, οι μεταλλάδες να αράζουν με μπύρες και να μιλάνε για metal. Θα μπορούσαμε να πούμε πως είναι μία παράδοση που προετοιμάζει το έδαφος για όλα όσα θα γίνουν αργότερα. Αυτή τη φορά όμως ο καιρός δεν το επέτρεπε και την λίγη ώρα που περίμενα μέχρι να ανοίξουν οι πόρτες, τον δάγκωσα. Η συναυλία ξεκίνησε με τον κόσμο να είναι ακροβολισμένος μέσα στο 8ball, αλλά με την διαδοχή των συγκροτημάτων στην σκηνή, το κοινό αυξανόταν σε αριθμό και ο χώρος γινόταν πιο ζεστός.

 
Οι Herald είχαν την κατάλληλη εμφάνιση, με πολεμικό corpsepaint, όπου ανάμεσα στο λευκό και στο μαύρο είχαν και αρκετό κόκκινο, ζώνες με σφαίρες, κόκκαλα και καρφιά. Το κλίμα αυτόματα μετατράπηκε σε σκοτεινό και επιθετικό και φάνηκε πόσο μεγάλο ρόλο παίζει η εμφάνιση των συγκροτημάτων που συνοδεύει τον ήχο τους. Υπάρχει μία θεατρικότητα που κάνει πιο δραματική την αισθητική του black metal και οι Herald πέτυχαν και στα δύο. Τόσο στην μουσική τους απόδοση, όσο και στην σκηνική παρουσία. Ο κιθαρίστας μου άρεσε πολύ και έπαιξε αρκετά όμορφα και ατμοσφαιρικά lead που έμεναν στο μυαλό, η φωνή ήταν επιβλητική, το σύνολο ήταν δεμένο και το black metal τους, που τιμούσε τις αρχές του 90, ήταν πολύ καλό. Σύντομα θα κυκλοφορήσουν και το πρώτο τους Ep, αν κατάλαβα καλά, μπορεί να είναι και demo, και θα το ψάξω να το ακούσω.

 
Επόμενοι ήταν οι Ectoplasma. Παίζουν death metal της παλιάς σχολής, αυτής των Autopsy και άλλων που βασίζονταν στα riff και στην gore θεματολογία και αισθητική. Αργό, λασπωμένο death metal, με εκρήξεις βίας. Ο ήχος του συγκροτήματος ήταν καλός, αν και θα προτιμούσα να ακούγονταν λίγο πιο καθαρά τα riff. Οι Ectoplasma έχουν κυκλοφορήσει το ντεμπούτο τους “Spitting Coffins”, ένα split “Ectovomit” και ένα Ep, αποκλειστικά σε κασέτα, το “Skeletal Lifeforms” μέσα στο 2016. Δείχνουν να έχουν όρεξη και πάθος για δημιουργία. Ο τραγουδιστής έχει την κατάλληλη φωνή για αυτό τον ήχο. Οι συνθέσεις των τραγουδιών δεν με εντυπωσίασαν όμως. Αυτού του τύπου το death metal θέλει τα riff να ξεχωρίζουν, να είναι πορωτικά και να σε προκαλούν να χτυπηθείς. Το groove των τραγουδιών ήταν δυνατό και αυτό που μένει είναι να φτάσουν σε ένα σημείο σύνθεσης με δυνατά riff που θα οδηγούν τα τραγούδια. Είναι όμως τόσο ενεργοί και παραγωγικοί που είμαι σίγουρος ότι με τον καιρό θα γράψουν πολύ καλύτερα τραγούδια.

 
Οι Necrochakal δεν αστειεύονται καθόλου. Το black thrash τους βγάζει μια πηγαία βία που συναντάει κανείς στο ζωώδες thrash της λατινικής Αμερικής. Επιθετικό, τρομακτικό, βίαιο, ασταμάτητο, με τα riff και τις lead κιθάρες να σκίζουν τον ηχητικό τοίχο των άλλων οργάνων, τον τραγουδιστή Bestial Invocator, να κοιτάει ψηλά και να φτύνει τους βλάσφημους στίχους, τον Φελώνη στα drums, ένας από τους καλύτερους drummer της ελληνικής σκηνής, ο οποίος συμμετέχει και έχει συμμετάσχει σε ουκ ολίγες μπάντες (Sacral Rage, Saboter, Acrimoniοus(live)), Convixion(live) και πολλές ακόμη), τον Παπαδημητρίου (Rapture, Endless Recovery) στις κιθάρες και τον Ghoul (επίσης στους Slaughtered Priest, οι οποίοι κυκλοφόρησαν το πέμπτο τους album, “Iron Chains And Metal Blades” πριν λίγο καιρό) δείχνουν πως οι Necrochakal είναι all star συγκρότημα, ταγμένο στο underground. Με δύο EP, ακούστε το “Profanation Of The Gods” που υπάρχει στο utube και το τελευταίο τους, “Trampling The Holy Gospels” που κυκλοφόρησε πρόσφατα και μόνο σε κασέτα, δύο split και ένα demo, είναι trve μέχρι το μεδούλι. Η σκηνική τους παρουσία ήταν επιβλητική και η απόδοση τους εξαιρετική.

 
Το όνομα των The Psalm ακούγεται εδώ και αρκετό καιρό στην underground σκηνή, μιας και παίζουν συχνά ζωντανά, αφήνοντας πολύ καλές εντυπώσεις. Τα μέλη τους έχουν προϋπηρεσία σε μία άλλη σημαντική μπάντα, η οποία έχει πολύ καιρό να μας παρουσιάσει κάτι καινούριο, τους Nocturnal Vomit. Είναι μόνο τρεις, κιθάρα, μπάσο, drums και σε αυτές τις περιπτώσεις ακούγονται όλα καθαρότερα και δυναμικά. Δεμένοι, προβαρισμένοι και με εμπειρία στο σανίδι, έπαιξαν τα κομμάτια τους, τόσο από το Ep τους “I”, όσο και από τους Nocturnal Vomit. Από όσο γνωρίζω ετοιμάζουν και το πρώτο τους full length, το οποίο δεν ξέρουν πότε θα κυκλοφορήσει και πιθανολογώ πως έπαιξαν τραγούδια και από εκεί. Αυτό το οποίο πετυχαίνουν είναι η σκοτεινή, τελετουργική ατμόσφαιρα με τα φοβερά riff και την πολύ δυνατή φωνή του τραγουδιστή, τα οποία φέρνουν στο μυαλό τους Apshyx, χτίζοντας τραγούδια που εξελίσσονται σε αργούς ρυθμούς και solo τα οποία ξεχωρίζουν. Για μένα το καλύτερο σχήμα.

 
Η βραδιά θα έκλεινε με τους Embrace Of Thorns, ένα σχήμα που υπάρχει από το 99 και έπειτα από πολλά demo κυκλοφόρησαν το ντεμπούτο τους το 2007. Με τέσσερα album και πέντε split, έχουν δημιουργήσει μία φήμη γύρω από το όνομα τους. Παίζουν black death, αν και εγώ θα έλεγα πως ο ήχος τους είναι περισσότερο στο death metal, η αισθητική τους όμως και κάποια ξεσπάσματα, καθώς και οι lead κιθάρες βγάζουν το black metal. Τα riff τους έχουν τον βαλτώδη, σπηλαιώδη ήχο που ακούμε σε συγκροτήματα τύπου Dead Congregation, με την φωνή να είναι πιο κοντά στο black metal και τον drummer, ο οποίος συμμετέχει και αυτός σε ένα σκασμό συγκροτήματα, να γυρνάει από ασταμάτητο κοπάνημα σε αργούς ρυθμούς με ευκολία. Το “Debris Crowns His Earthly Worms” για παράδειγμα ήταν για μένα το αποκορύφωμα του set τους, μιας και έχει όλα τα στοιχεία που κάνει τους Embrace Of Thorns να ξεχωρίζουν. Τα μέλη του σχήματος είναι δουλεμένα και ψημένα, με συμμετοχές και σε άλλα συγκροτήματα του ελληνικού underground και η σκηνική τους παρουσία και απόδοση ήταν εξαιρετική.

 
Φαντάζομαι, χωρίς να ξέρω νούμερα, ότι μάζεψε περίπου εκατό άτομα και το κρύο έπαιξε σίγουρα κάποιο ανασταλτικό ρόλο στην προσέλευση του κόσμου. Όσοι παρευρέθηκαν όμως, έζησαν ένα φεστιβάλ black death πολέμου που ύμνησε το ελληνικό underground. Τέτοιες βραδιές είναι ξεχωριστές γιατί ψήνει τα συγκροτήματα αλλά και τον κόσμο στην σκηνή. Ο πάγκος με το merch είχε μπόλικα καλούδια, από κασέτες, βινύλια και cd μέχρι μπλούζες και αρκετοί προμηθεύτηκαν πραγματάκια που δεν βρίσκονται εύκολα. Και το χρόνου να ξαναζήσουμε μία τέτοια βραδιά. Αλλά και σε έξι μήνες να ξαναγίνει, δεν θα με χαλάσει.

Comments