Ανταπόκριση: BORIS @ Fuzz Live Music Club, Αθήνα (21/12/2016)

Να λοιπόν, που το 2016 έμελλε να κλείσει με μια εντελώς εκτός χρόνου, αλλά επ' ουδενί εκτός τόπου συναυλία. Οι Boris, δέκα χρόνια μετά το εμβληματικό “Pink” κατέφθασαν στην Αθήνα για να κάνουν λογαριασμό με ένα κοινό, με το οποίο δεν πρόλαβαν καλά καλά να τον ανοίξουν.

Με μια καθυστέρηση περίπου μισής ώρας το ιαπωνικό τρίο έκανε την εμφάνιση του και μαύρισε με μιας τα πάντα, χάρη στο συνθλιπτικό doom του “Blackout”. Η συνέχεια γνωρίζαμε βεβαίως πως θα ήταν αρκούντως uptempo, αφού το “Pink” βρίθει τέτοιου είδους κομματιών, τα οποία ακροβατούν μεταξύ μιας εκκωφαντικής noise rock προσέγγισης και ενός ακατέργαστου proto punk ενθουσιασμού. Σφήνες τύπου “Afterburner” που ανέδειξε ένα σαφώς πιο heavy rock προσωπείο των πολυσχιδών Ιαπώνων ή ο drone/shoegaze αέρας που κουβαλούν τα “My Machine” και “Farewell” όχι μόνο λειτούργησαν άψογα εντός ενός διαφορετικά προσανατολισμένου set, αλλά για πολλούς αποτέλεσαν στιγμές που έκλεψαν την παράσταση. Όλα αυτά, αν δεν υπήρχε το “Just Abandoned Myself”, μακράν η κορυφαία στιγμή του εν λόγω δίσκου και μοιραία της συναυλίας, κατά τη διάρκεια του οποίου συνέβησαν θαυμαστά πράγματα επί της ταπεινής σκηνής του Fuzz. Η πνιγμένη στο feedback “ουρά” του μας τρίπαρε με τρόπο, που ούτε όλες οι καρτέλες της καλής εποχής του +soda δε μπόρεσαν ποτέ να το καταφέρουν, βάζοντας και επίσημα φαρδιά πλατιά τη σφραγίδα του live, από το οποίο δεν έπρεπε να λείψεις.

 

Το αρχοντικό παίξιμο και οι πνιγμένες σε ένα εμμονικό sustain μελωδίες και solo της Wata, o χείμαρρος πίσω από τα τύμπανα που ακούει στο όνομα Atsuo (που -όχι και τόσο- μεταξύ μας έχει πιστέψει ότι η μπάντα του είναι το σημερινό αντίστοιχο των Led Zeppelin) και το ταλαιπωρημένο μπασοκίθαρο του αεικίνητου Takeshi φρόντισαν για αυτό και με το παραπάνω.

 

 

Το ότι έκλεισαν το set τους με κομμάτι που τιτλοφορείται “Kilmister”, επιβεβαιώνει για ακόμα μια φορά ότι είναι δικοί μας άνθρωποι. Ξεκάθαρα, ένα “ζωντανό” απωθημένο που εκπληρώθηκε με τον καλύτερο τρόπο, ρίχνοντας ιδανική αυλαία σε μια πανίσχυρη από όλες τις απόψεις συναυλιακή χρονιά.

 

 

 

 

Για το Rock Overdose,

Δημήτρης Σούρσος

Φωτογραφίες: Αλέκος Καταστρόφος

 

Comments