Γράμμα στον Ronnie James Dio!

Αγαπημένε (τρισμέγιστε) Dio.


Τίποτα το σπουδαίο δεν έχει συμβεί από τότε που έφυγες και σ αυτό μάλλον φταις εσύ που μας είχες συνηθίσει σε σπουδαία. Μονάχα μερικές καλές κυκλοφορίες στην αγαπημένη μας μουσική και άλλες από μεγάλες μπάντες που δεν θές να πιστέψεις ότι τους ανήκουν , π.χ. των Metallica που προφανώς αυτοί σε αντίθεση με εσένα πέθαναν πνευματικά...
Πολλοί στεναχωρήθηκαν με το θάνατο σου αλλά ευτυχώς υπάρχει η μουσική σου να μας θυμίζει το μεγαλείο σου και  μία πάρα πολύ καλή tribute μπάντα εδώ στην μίζερη χώρα μας που σε τιμά και μουσικά αλλά και στο φιλανθρωπικό σου έργο κάθε χρόνο (αυτού του Doctor Τσίγκου λέω…). Χαμός έγινε πέρυσι, άντε να δούμε φέτος…


Κατά τα άλλα η κρίση μας έχει σκίσει και απ ότι φαίνεται θα κοπούν και οι συναυλίες σιγά σιγά , ευτυχώς προλάβαμε και σε είδαμε με Heaven and Hell… AAA!! Και που είσαι τώρα που είπα Heaven and Hell με όλο το σεβασμό, κομμένες οι μαλακίες με τον Iommi… υπάρχουν και άλλοι κιθαρίστες εκεί πάνω  και σου στείλαμε πριν μερικές μέρες και τον απίστευτο Mark Reale (ευκαιρία ήταν όπως λέει και ένας φίλος να μάθει ο κόσμος τους Riot).


Εδώ λοιπόν στη σκατομυαλιά μας συνεχίζουμε να βρίζουμε όσα δεν φτάνει η αλεπού και όποιον το κάνει καλύτερα από εμάς και μόνο όταν κάποιος πεθάνει εκτιμάμε το ποίος ήταν και το τι είχε προσφέρει, αν και αρκετά συχνά θεοποιούμε άτομα χωρίς ουσιαστική προσφορά απλά επειδή έτυχε 10 – 20 κουλτουριάρηδες να επιπλήξουν με το γνωστό ύφος της απαξίωσης και εμείς ανάμεσα σε μία κρίση θαυμασμού και αμφισβήτησης να πούμε ¨ρε λές…???¨  και έτσι αναπαράγουμε και μείς την βλακεία και έτσι σε λίγο θα βγάλουμε και τον εμφανέστατα όχι και τόσο ανδροπρεπέστατο μόδιστρο που μπαινοβγαίνει στα κελιά σαν τους λεβέντες και ήρωα (αυτός και ο Νταβέλης ένα πράγμα…) Οπότε όπως καταλαβαίνεις το παράδειγμα που έπρεπε να αφήσεις πίσω σου είναι πέρα από το μουσικό κομμάτι και το πρότυπο ενός καλλιτέχνη με ήθος ως παράδειγμα προς μίμηση αλλά μάλλον δεν το πιασε ο κόσμος Ronnie


Έπρεπε να αφήσεις έστω ένα βιβλίο όμως πίσω ως οδηγό για τις επόμενες γενιές μουσικών αλλά και ακροατών γιατί η metal κοινότητα δεν έχει ακόμη καταλάβει ότι η μουσική είναι για να μας ενώνει και όχι να πουλάμε μούρη σε νεότερους μεταλλάδες όπως όλοι μας υπήρξαμε κάποτε και μάλιστα σε χειρότερες εποχές που σου έσκιζαν το μπλουζάκι των Maiden αν δεν ήξερες απ έξω όλη τη δισκογραφία τους track by track… τότε που δεν υπήρχε το internet ούτε καν το cd, τότε που αν σου έλεγαν ότι ο Ozzy τρώει λαρύγγια μετά από κάθε live εσύ δεν είχες κανένα λόγο να μην το πιστέψεις, τότε που πέθαινε κάποιος και το μάθαινες μετά από 2-3 μήνες (και  αν….), τότε που περιμέναμε το ¨μουσικό καλειδοσκόπιο¨ ή τον Δημήτρη Κατή αργότερα  με τη “Metalmania” μήπως και δούμε κανένα videoclip και τότε τέλος που μοναδική μας ενημέρωση ήταν το Metal Hammer… Κι όμως ήταν ωραίες εποχές και ας μην είχαμε τη δυνατότητα του download αλλά είχαμε τη δυνατότητα να πάρουμε το walkman και να λιώσουμε δισκάρες  έστω και κακογραμμένες κατά τη διάρκεια του μαθήματος  ή να τρέξουμε στο πραγματικό μας φίλο (και όχι τον δήθεν στο fb) και να ακούσουμε την κασέτα, να λιώσουμε στο headbanging (χωρίς να φοβόμαστε μη χαλάσει το μαλλί) και η διαφωνία μας να περιοριστεί στο ποίος έπαιξε το σόλο και όχι ποιος ξέρει τα πιο πολλά… Δεν μπαίνω καν στον κόπο να γράψω για εκείνα τα πάρτυ στα σπίτια έτσι...? We Rock… εσύ το έγραψες πριν χρόνια και δεν έγραψες  “I Rock” που αυτό σημαίνει ότι έτσι πρέπει και όχι να σκοτωνόμαστε μεταξύ μας.


Εννοείται ότι όπως είπα και πριν θα έπρεπε να έχεις βγάλει και έναν οδηγό για μουσικούς γιατί χαλάει το πράγμα και όσο φεύγουν οι παλιοί χαλάει όλο και πιο πολύ και δεν εννοώ μουσικά βεβαίως. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν και μουσικοί με ήθος και αξιοπρέπεια, αντιθέτως . Και αυτό είναι καλό γιατί αυτό το παράδειγμα θα πρέπει να δίνουμε στους αερόμυαλους και ψοφόμυαλους (όπως έλεγε και ο πρωταγωνιστής στο Trick or Treat) να μας κατηγορούν για τίποτα παρά μόνο για την ικανότητα μας να κρίνουμε την καλή από τη σάπια μουσική και τις αηδίες που μας πουλάνε στην Tv.


Είναι πολλά ακόμα που θέλω να σου γράψω αλλά ξέρω ότι φωνάζει ο Mark στα Heavenly Studios οπότε πήγαινε να τρελάνεις τους πάντες εκεί πάνω με τη φωνάρα σου και εγώ θα βρω ξανά την ευκαιρία να σου γράψω νέα…


Τέλος παραποιώ ένα ανέκδοτο που σου ταιριάζει…
Πεθαίνει ο Χατζηγιάννης και πάει στον παράδεισο, χτυπάει την πόρτα και βγαίνει ο Αγ. Πέτρος
-    Ποίος είσαι?
-    Εγώ Άγιε μου, ο Μιχάλης… ο γνωστός τραγουδιστής…
-    Και τι θες ? απαγορεύονται τραγουδιστές στον παράδεισο.
Κοιτάει από δώ ο Μιχάλης… κοιτάει από κεί και λέει
-    Μα συγγνώμη… αυτός στο βάθος δεν είναι ο Ronnie James Dio?
Και του απαντάει ο Αγ. Πέτρος
-    Όχι αγόρι μου… Αυτός είναι ο Θεός που θέλει να μοιάσει στον Dio…

Για το RockOverdose.gr:  Χρήστος Κατσιρέας
 

Comments