12 χρόνια από την κυκλοφορία του “Enemy of God” των KREATOR!

2005 και η επιστροφή των Kreator είναι γεγονός και είναι ολοκληρωτική. Οι Γερμανοί χρειάστηκαν τέσσερα χρόνια μετά το “Violent Revolution”, όπου μας είχαν προϊδεάσει πως η κατάσταση άλλαζε και τελικά κατέστησαν σαφές, πως είναι εδώ όπως τους αγαπήσαμε, ίσως και καλύτεροι. Οι εποχές των πειραματισμών της δεκαετίας του ’90 έχουν περάσει ανεπιστρεπτί.  Το Enemy of God είναι η τρανή απόδειξη της μουσικής εξέλιξης των Γερμανών και του φρέσκου αέρα που πνέει στα πανιά τους. Στην έβδομη δουλειά της μπάντας, ο ακραίος επιθετικός ήχος παντρεύεται με άφθονα μελωδικά μέρη και απίστευτα σολαρίσματα. Τα σημάδια από τη melodic death metal του Γκέτεμποργκ, που παρατηρήθηκαν στο “Violent Revolution”, εδώ γίνονται πλέον ορατά, με τον Petrozza βέβαια να δηλώνει: «Πολλοί θεωρούν ότι έχουμε επηρεαστεί από τη Σουηδική death metal σκηνή, αλλά αυτό δεν είναι αλήθεια. Απλώς έχουμε τις ίδιες επιρροές με αυτές τις μπάντες. Όσον αφορά τις κιθάρες και παρόμοια πράγματα, έχουμε επηρεαστεί από Iron Maiden και Judas Priest, όπως ισχύει και γι’ αυτά τα συγκροτήματα.» Το άλμπουμ είναι περισσότερο τεχνικό και λιγότερο παρορμητικό και γενικά, στη δομή και των δώδεκα κομματιών του, επικρατεί η λογική της ισορροπίας ανάμεσα στην επίθεση και τη μελωδία. Και αν κάποιοι θεώρησαν ότι οι συνθέσεις επαναλαμβάνονται, αυτό ίσως να συμβαίνει περιστασιακά, σίγουρα όμως δεν είναι επιτηδευμένο και αν μη τι άλλο δεν οφείλεται σε έλλειψη έμπνευσης. Το συγκρότημα διανύει μεγάλη δημιουργική φάση και μετουσιώνει τις ευρηματικές  ιδέες του με τον καλύτερο τρόπο. Επιπλέον, υπάρχει μια σειρά από διαφορετικούς ήχους και αρκετή εναλλαγή στις ταχύτητες, ώστε να μην καταντά μονότονο. Σε στιγμές θυμίζει τις παλιές καλές εποχές των Kreator, εισάγοντας μας παράλληλα στον ανανεωμένο, εξελιγμένο σημερινό τους ήχο. Ένα είναι σίγουρο: Ακούγοντάς το, αν μη τι άλλο νιώθεις ότι θες να χτυπηθείς στους ρυθμούς του. Στιχουργικά περιέχει αρκετή οργή και μίσος, που όπως έχει δηλώσει ο Petrozza, εκφράζουν συνήθως την προσωπική του άποψη για διάφορα πράγματα που συμβαίνουν στον κόσμο. Όσον αφορά τον τραγουδιστή, η επιθετικότητα και η δυναμική στα μανιασμένα του φωνητικά, είναι τέτοια που σε κάνουν να αισθάνεσαι πως αυτά που λέει τα νιώθει, τα εννοεί. Μεγάλο μερίδιο στην ποιότητα του άλμπουμ τέλος, παίζει και η εξαιρετική παραγωγή, που είναι πεντακάθαρη και αναδεικνύει όλα τα όργανα. Οι βετεράνοι του thrash, μέσα από μια αριστουργηματική δουλειά, μας δείχνουν πως πρέπει να παίζεται το είδος τη σήμερον ημέρα και διεκδικούν το ψηλότερο σκαλί στο βάθρο του ιδιώματος για το 2005.

 

Comments