Ημερομηνία δημοσίευσης: 27 Δεκεμβρίου 2016
Τρίτη δισκογραφική δουλειά για τους Deathvalves από την Καρδίτσα. Με το “Dark Stories From The Past” μας καλούν να περιπλανηθούμε σε φόβους και εφιάλτες, με την ελπίδα να καταφέρουμε να υπερνικήσουμε αυτό το αρχέγονο συναίσθημα στο τέλος του ταξιδιού.
Στιβαρές και άκρως εμπλουτισμένες οι έντεκα συνθέσεις του δίσκου, παραπατώντας με μαεστρία ανάμεσα στην Southern/ Stoner αισθητική και την ατμόσφαιρα των Paradise Lost (τα στοιχεία και των δύο περιόδων των παραπάνω υπάρχουν παντού μέσα στο album), που κατά την ταπεινή μου γνώμη πρέπει να αποτελεί πολύ μεγάλο κομμάτι των επιρροών τους. Το όλο σύνολο παρουσιάζεται πολύ όμορφα και αρμονικά δεμένο, με έντονη τάση προς τον πειραματισμό και την “ελευθερία” που προσφέρουν κάποια λίγο πιο Post μονοπάτια και περάσματα. Η θεματολογία με την οποία καταπιάνεται το album καλύπτεται άριστα από τις συνθέσεις, οι οποίες μπορεί να μην είναι και ότι πιο σκοτεινό περιμένεις να ακούσεις, έχουν όμως μια διάχυτη ψυχεδελική υφή, η οποία ενισχύεται όπως και όταν πρέπει με κάποια πιο “ακραία” μουσικά τεχνάσματα. Τρανό παράδειγμα των παραπάνω τα “Forefathers Graves” και “ Burn The Sun” , τα οποία ξεχώρισαν με το πρώτο άκουσμα στον υπογράφοντα.
Από εκτελεστικής πλευράς η μπάντα “φυσάει”, με τον Σάκη στα τύμπανα να κάνει την μεγάλη διαφορά, τόσο συνθετικά όσο και εκτελεστικά. Τύμπανα που πρωταγωνιστούν, που δίνουν μεγάλη ώθηση στις συνθέσεις, τεχνικά μα όχι υπερβολικά. Εξαιρετική δουλειά επίσης έχει γίνει στον κιθαριστικό τομέα από τους T. Sydrome και Θανάση Βαλέρα, που πραγματικά δείχνουν να έχουν προσέξει πάρα πολύ τον τρόπο με τον οποίο εμπλουτίζουν τα εκπληκτικά riff του δίσκου. Δεν μπορώ να βρω πραγματικά κάποιο “ψεγάδι” στο “Dark Stories From The Past” από μουσικής πλευράς.
Αυτό που με προβλημάτισε βέβαια είναι η φωνή. Η μελωδικές γραμμές μπορώ να πω πως είναι ιδιαίτερα καλές, παίζοντας με την ταυτότητα και την χροιά του κάθε κομματιού. Η απαραίτητη εκφραστικότητα επίσης είναι καλή παρόλο που υπάρχουν σημεία που ίσως να χρειαζόντουσαν λίγη παραπάνω προσοχή τονικά. Αυτό που πραγματικά με “χάλασε”, αν μου επιτρέπεται η έκφραση, είναι η προφορά. Οκ σε κάποιους μπορεί να αρέσει, μπορεί να θεωρείται κατά κάποιο τρόπο cult ή να έχει κάποια tribe τύπου αισθητική, αυτό που κάνει εδώ και πολλά χρόνια ο Σάκης των Rotting Christ, αλλά η σκληρή πραγματικότητα είναι ότι ακούγεται λίγο άσχημα το όλο θέμα. Μπορεί να είναι λεπτομέρεια σε σχέση με την αρτιότητα του συνόλου, παρόλα αυτά στερεί στο αποτέλεσμα το “φινίρισμα”. Τρανό παράδειγμα το “The Emperor” που χάνει όλη την αίγλη και την δυναμική του εξαιτίας των παραπάνω.
Συνοπτικά, οι Deathvalves έχουν στα χέρια τους έναν πολύ δυνατό και ενδιαφέρον δίσκο, προσεγμένο, μελετημένο και σε γενικές γραμμές απολαυστικό.
Βαθμολογία: 80/100
Για το Rock Overdose
Κωνσταντίνος Μάρης
Comments
