Ημερομηνία δημοσίευσης: 8 Ιανουαρίου
Θυμάστε καθόλου τους Καναδούς Woods Of Ypres και τον αδικοχαμένο τραγουδιστή τους, David Gold? Οι Thrawsunblat λοιπόν, ήταν το side-project του, στο οποίο επεδείκνυε τις folk/black ανησυχίες του. Μετά το θάνατό του, εισήλθαν στο σχήμα δύο άλλα μέλη για να συνεχίσουν αυτό το εγχείρημα, οι Brendan Hayter (μπάσο, Obsidian Tongue) και Rae Amitay (drums, Immortal Bird). Πριν πείτε κάτι όμως για θέματα που έχουν να κάνουν με τη μνήμη του David, να τονίσουμε ότι ο συνθέτης και τραγουδιστής του σχήματος ήταν πάντα ο Joel Viollette, με τον David να έχει αναλάβει αποκλειστικά τα drums.
Μ' αυτά και μ' αυτά, λοιπόν, οι Καναδοί έφτασαν αισίως στον τρίτο δίσκο τους, δεύτερο με την 'ανανεωμένη' σύνθεση, με την black metal επιρροή των πρώιμων Woods Of Ypres να είναι αρκετά έντονη και αισθητή για ακόμα μια φορά. Αυτό όμως δε σημαίνει πως προσπαθούν να τους αντιγράψουν με κάθε τρόπο, αφού τα folk στοιχεία είναι τόσο έντονα όσο χρειάζεται για να αποφευχθεί η ευθεία σύγκριση μεταξύ τους. Μπορεί βέβαια κάποιοι να πέσουν σε αυτή τη παγίδα λόγω της κληρονομιάς τους, θεωρώ όμως πως δεν είναι δίκαιο κάτι τέτοιο.
Αυτό συμβαίνει γιατί κάθε κομμάτι ακολουθεί δικό του αυτόνομο δρόμο, έχοντας διαφορετική προσωπικότητα μεταξύ τους. Σε αυτό συμβάλλει και η μεγάλη διάρκεια των κομματιών, που επιτρέπει τις εναλλαγές ρυθμών και συναισθημάτων, ενώ από την άλλη έχουμε την αφηγηματική εξέλιξη και προσέγγιση που διαθέτουν τα κομμάτια, κάνοντας τα να μεταλλάσσονται από μελωδικό παραμυθάκι σε βίαιο ξέσπασμα, και ταυτόχρονα αυτή η μετάλλαξη να μοιάζει το πιο φυσιολογικό πράγμα του κόσμου.
Σε αυτό παίζει ρόλο και η προσέγγιση του concept ως προς τον φυσιολατρικό χαρακτήρα του, και η εξέλιξή του στο σήμερα, που τείνει να εξαφανιστεί. Αυτό διακρίνεται πιο εύκολα σε σύνδεση με το πανέμορφο εξώφυλλο. Γι’ αυτό λοιπόν, χωρίς πολλά λόγια, απολαύστε αυτό το απύθμενα πλούσιο σε βάθος και συναισθήματα άλμπουμ, και αφήστε το να σας κυριεύσει και να σας ιάνει.
Βαθμολογία: 80/100
Για το Rock Overdose,
Σταύρος Πισσάνος
Comments
