Ορισμένοι φίλοι μουσικοί πρέπει να ανοίξετε λίγο τους ορίζοντές σας και τη ματιά σας και να δείτε ότι το να είσαι σε ΜΠΑΝΤΑ δεν είναι μόνο προσέρχομαι σε πρόβες και κλείνω ή συμμετέχω σε live.
Αυτά με αφορμή ένα post σε φόρουμ "Μουσικών" όπου ενώ πάει να ξεκινήσει μια καλή συζήτηση γύρω από κινήσεις συνεργασίας τελικά η συζήτηση γυρίζει γύρω από το "ποιος μαγαζάτορας έφαγε τα λεφτά σε ποιον","ότι το θέμα είναι τα live" κτλ.
Όχι ρε φίλε. Το θέμα δεν είναι τα live (ή τουλάχιστον όχι μόνο αυτά).
Το θέμα είναι να γίνεσαι εσύ κάθε μέρα καλύτερος άνθρωπος μέσα από μια διαδικασία και να ανακαλύπτεις κάτι καινούριο κάθε μέρα που περνά.
Η έλλειψη αποφασιστικότητας να κυνηγήσεις τους στόχους που εξαρτώνται από εσένα και να βάλεις κάτω το εγώ σου είναι και ο λόγος που νιώθεις την ανάγκη να γκρινιάξεις ή επιλέγεις την παραίτηση. Όχι ο μαγαζάτορας που δεν σε πλήρωσε.
Μήπως είναι ώρα να βάλουμε στην άκρη τις μονοδιάστατες λογικές που στο βωμό του ωχαδερφισμού αλλοιώνουν την πραγματικότητα του ταξιδιού που κάποια στιγμή επιλέξαμε και λέγεται μουσική?
- Θυμήσου τους λόγους που ξεκίνησες να παίζεις,
- Θυμήσου τις καλές στιγμές που είχες εκεί πάνω,
- την αίσθηση που είχε ένα νέο κομμάτι όταν το ανακάλυπτες,
- ή την πρώτη φορά που κράτησες το δίσκο σου στα χέρια σου
και ίσως τότε πάψεις να είσαι τόσο "γέρος" στο μυαλό.
Σίγουρα η ευτυχία σου και οι λόγοι για να συνεχίσεις δεν εξαρτώταν από τις παροχές που είχες. Ούτε αν τήρησε τη συμφωνία ο "μαγαζάτορας".
Δεν λέμε να αρχίσεις να παίζεις τζάμπα. Δεν μπορεί όμως να είναι κίνητρο για να παίζεις μουσική μόνο τα χρήματα.
Για το Rock Overdose,
Kay Darens (Schooldrivers)
Comments
