Ανταπόκριση: BÖLZER, Soulskinner @ Second Skin, Αθήνα (8/4/17)

 

Μία μέρα μετά την κάθαρση των Apocalyptica και μία άκρως συγκινητική εμφάνιση, η μοίρα τα έφερε έτσι ώστε να έχω την τύχη και πραγματική τιμή να βρεθώ στο Second Skin στο Γκάζι, για να παρακολουθήσω τη 2η εμφάνιση στη χώρα μας των Ελβετών Bölzer. Μας είχαν επισκεφτεί προ 2ετίας αν θυμάμαι σωστά, όντας συνοδοί των Behemoth. Από τότε το νερό κύλησε στο αυλάκι και το δίδυμο του κιθαρίστα / τραγουδιστή KzR και του ντράμερ HzR κυκλοφόρησε πέρυσι ένα από τα καλύτερα άλμπουμ της χρονιάς και πρώτο ολοκληρωμένο για τους ίδιους, το ξεχωριστό ''Hero'', το οποίο πήρε τη λύσσα του αρχικού demo ''Roman Accupuncture'' και των δύο EP ''Aura'' και ''Soma'' και την εξέλιξε σε κάτι μεγαλειώδες, σχεδόν τελετουργικό και υμνικό. Θεωρώ ότι το συγκρότημα αυτό γενικά είναι ένα από αυτά που αξίζει να πάρουν βαρύτητα προσοχής, καθώς στην πορεία και με τη λογική που ακολουθούν στις κυκλοφορίες τους, μπορούν να προσφέρουν ακόμα μεγαλύτερες στιγμές. Επειδή στην Ελλάδα δεν πολυεκτιμούμε τις καταστάσεις όταν πρέπει, φοβόμουν ότι δε θα είχε κόσμο, κάτι ότι έχει και αρκετές συναυλίες προσεχώς, κάτι ότι ο κόσμος κοιτάει να μαζευτεί, πήγα λίγο ανήσυχος κατά Γκάζι μεριά.

 

Σημαντικό επίσης ότι παίζανε και οι εγχώριοι ήρωες και τίμιοι εργάτες της Ελληνικής σκηνής, Soulskinner, τους οποίους έχω ξαναδεί 2-3 φορές ακόμα παλιότερα, αλλά με το νέο δίσκο ''Descent To Abaddon'' στα σκαριά μέσα στο Μάη, ήταν ενδιαφέρον να ακούσω και κάτι νέο από τα παιδιά. Για τον Γιάννη στα φωνητικά (ο Gothmog της καρδιάς μας) ότι και να πω για την προσφορά και την αυταπάρνηση που έχει δείξει στην/για την Ελληνική σκηνή είναι ελάχιστο. Η μπάντα σε φοβερή κατάσταση, με τον νέο μπασίστα Κώστα Αναλυτή (το λαρύγγι των Abyssus μεταξύ άλλων) να κρύβεται πίσω από τους δύο κιθαρίστες Σπύρο Τριανταφύλλου (το μαλλί του τον έκρυβε ακόμα παραπάνω) και Βασίλη Ζόμπολα, αλλά διόλου να πτοούνται άπαντες. Για τα επόμενα 45' παρέδωσαν μαθήματα τιμιότητας και πως/πόσο σωστά πρέπει να ακούγεται ο όρος ''old school''. Με το που μπαίνω στο χώρο ακούω στο 1ο μου βήμα μέσα το ''The Captive Trojan Maiden'', ο ήχος τους πολύ καλός, ανέλπιστα σχεδόν, καθώς φοβόμασταν από πριν λόγω του μικρού χώρου. Από όσο έμαθα εκ των έσω του συγκροτήματος, είχαν φοβερή βοήθεια από ηχολήπτη που έχει δουλέψει και με τους ίδιους τους Nile μεταξύ άλλων, ο οποίος μάλλον έκανε ένα μικρό θαύμα. Οι κιθάρες ξυρίζαν σάρκες, ο Gothmog στιβαρός κι απέριττος, ενώ τα 2 νέα κομμάτια ''Chorus Of The Initiated'' και ''The Dead Have Ravished'' δείχνουν ότι ο δίσκος που έρχεται θα είναι μπετόν αρμέ. Άξιοι για άλλη μία φορά, εύχομαι η ζωή να τους τα φέρει όπως πρέπει και να τους βλέπουμε περισσότερο ενεργούς στο μέλλον.

 

 

Οι lzer ανεβαίνουν στη σκηνή ελάχιστα μετά, και από την αρχή είναι φανερό ότι πάμε για κάτι το πολύ ιδιαίτερο συναυλιακά που σπάει τα καλούπια σε όσα ξέρουμε. Μπομπάτο ξεκίνημα με το ''The Archer'' από το νέο άλμπουμ, και ο ήχος είναι σύμμαχος τους. Δύο άτομα που ακούγονται σαν πέντε και το δίμετρο ντερέκι KzR πιάνει τη μισή σκηνή μόνος του, ενώ από πίσω ο HzR πυροβολεί ασταμάτητα για την επόμενη μία ώρα και είναι από τις λίγες φορές που νιώθεις ότι η Κόλαση έρχεται ένα κλικ πιό κοντά στη Γή. Ούτε μπάσα, ούτε τίποτα, οι δυό τους δεμένοι σαν κάτι που δε σπάει με τίποτα προχωράνε ακάθεκτοι με το ''C.M.E.'' από το 1ο ΕΡ ''Aura'', ενώ στη συνέχεια το ''Hero'' έχει την τιμητική του με το ομότιτλο, το ''Phosphor'' και το ''I am III'' να δείχνουν γιατί το νέο τους υλικό είναι καταπληκτικό. Μπορεί σε ριφφολογία να ακούγεται λίγο σαν να κάνει μία παράξενη ηχώ και να μην ακολουθούν οι κιθάρες τον ίδιο φρενήρη ρυθμό όπως στα 2 πρώτα ΕΡ, αλλά συναυλιακά λειτουργεί σούπερ και τους κάνει να μοιάζουν ανίκητοι επί σκηνής. Το να βλέπεις και τον ψηλό να κοπανιέται ενώ παίζει την κιθάρα του, με τον ντράμερ από πίσω να εκτελεί το κοινό σαν αυτόματο που έχει μπλοκάρει και σουτάρει προς πάσα κατεύθυνση, το λες και επίδειξη δύναμης.

 

Μπορεί σε κάποιον τρίτο ή σε κάποιον που έγινε οπαδός από το πολύ πρώιμο στάδιο να ξένιζε λίγο η απουσία μπάσου ή ότι ο ήχος τους δεν είναι και ο πλέον εύκολος προς αφομοίωση, είναι κάτι άκρως κατανοητό, αλλά σε προσωπικό επίπεδο και με όσους μίλησα μετά τη συναυλία, μάλλον δεν περίμεναν τέτοια σπουδαία εμφάνιση. Όσοι ήταν και την 1η φορά δήλωσαν ότι ήταν 2 κλάσεις πάνω, βάλτε και το γεγονός ότι κλείσανε με πολύ πρώιμο υλικό, και έχετε ένα ακόμα βασικό λόγο της σκηνικής τους επιβλητικότητας, με το καταπληκτικό ''Entranced By The Wolfshock'' από το ''Aura'' να χαιρετίζεται με κοπάνημα ακατάπαυστο, ενώ το δίδυμο των ''Roman Accupuncture'' και ''Zeus - The Seducer Of Hearts'' από το demo τους, δείχνει ότι όχι μόνο δεν ξέχασαν από που ξεκίνησαν, αλλά και ότι χρωστάνε πολλά στον ήχο τους σ' αυτό. Δηλώνω έκθαμβος από το γεγονός της ιδιαιτερότητας αυτής της εμφάνισης, ότι είχε και κόσμο (πάνω από 200 άτομα) με έκανε και το απόλαυσα περισσότερο. Οι Ελβετοί οι οποίοι ευχαρίστησαν και τους Soulskinner ενώ παίζανε, δείξανε επίπεδο και σαν άτομα, άκρως φιλικοί και μακριά από τα μαλακισμένα κλισέ του μέσου κάφρου, κέρδισαν έξτρα πόντους και εκτός σκηνής με τη στάση τους. Πραγματικά αυτό το συγκρότημα αξίζει να αγκαλιαστεί από τον κόσμο, έχουν απορρίψει και προτάσεις μεγάλων εταιρειών για να μείνουν όσο γίνεται προσγειωμένοι, δε γίνεται να μείνει κάποιος απαθής σ' αυτό. Μπράβο στους διοργανωτές που τους φέρανε, ήταν ρίσκο που τους βγήκε υπέρ κατά πολύ, ελπίζω με τον επόμενο δίσκο να ξαναέρθουν και να έχουν διπλάσιο και τριπλάσιο κόσμο αν χρειαστεί. Κάτι μεγάλο κυκλοφορεί ανάμεσα μας, μην αφήσετε το χρόνο να το δείξει, είναι ήδη ορατό εδώ και καιρό και έχει ακόμα πολλά να προσφέρει. Ανύψωση του ηθικού, δόξα πέρα από τα όρια, hail lzer!

 

Για το Rock Overdose:

 

Δημήτρης Αλόρας (κείμενο)

Μίνως Ντοκόπουλος (φωτογραφίες)

 

 

 

 

 

 

 

 


Comments