Ανταπόκριση: SKID ROW @ Κύτταρο, Αθήνα (15/7/2019)

Δεν είναι πολλές οι φορές που έχει κανείς την ευκαιρία να δει μπάντες με την ιστορία των SKID ROW. Έστω και σε αυτή τους την μορφή, δεν παύουν να είναι οι δημιουργοί των “Skid Row”, “Slave To The Grind” και δευτερευόντως του “Thickskin”, ενός, όχι κορυφαίου σαν τα άλλα δύο, αλλά σίγουρα κάπως αδικημένου δίσκου.

Η εικόνα ίσως περιέχει: 2 άτομα, άτομα στέκονται

Χωρίς support λοιπόν, στις 10.15, οι πέντε Αμερικάνοι ξεκινούν το set τους, βασισμένο στα τρία προαναφερθέντα άλμπουμ σε ένα ασφυκτικά γεμάτο χώρο. Σε μια σημαιοστολισμένη, στα χρώματα της πατρίδος τους, σκηνή, το “Slave To The Grind” δίνει το έναυσμα για μια γιορτή βγαλμένη από την ένδοξη δεκαετία του ’80. Ήχος εκπληκτικός, όρεξη στο φουλ, ένα κοινό έτοιμο να εκραγεί και ο ZP Theart…τι να πεις για τον τραγουδιστή και performer αυτόν! Από άλλο πλανήτη ο τύπος. Μοίραζε χαμόγελα, «έπαιζε» τους οπαδούς στα δάχτυλα, η φωνή του μαγευτική.

Η εικόνα ίσως περιέχει: 1 άτομο, στη σκηνή, παίζει ένα μουσικό όργανο, συναυλία και νύχτα

Για την επόμενη μιάμιση ώρα, ακούσαμε όλους τους ύμνους των Skid Row, ρουφήξαμε κάθε σταγόνα από το παίξιμο των Dave Sabo, Rachel Bolan, Rob Hammersmith, Scotti Hill και θυμηθήκαμε ξανά γιατί τα “Get the Fuck Out”, “Monkey Business” κάποτε έκαναν (και ακόμα κάνουν) πάταγο με το hard rock/ glam ύφος τους, την ώρα που τα “Big Guns”, “Sweet Little Sister” του ντεμπούτου, μπορούν να σταθούν ανάμεσα στους καλύτερους heavy metal ύμνους. Εξαιρετική εκτέλεση του “Ghost”, ενός άκρως μοντέρνου rock κομματιού, μελωδικού και ρυθμικού που έδεσε άρτια με όλα τα υπόλοιπα.

Η εικόνα ίσως περιέχει: 2 άτομα, άτομα στη σκηνή και συναυλία

Το ότι ξεχώρισαν τα “18 and Life” και “I Remember You” είναι μάλλον αυτονόητο. Μιλάμε εξάλλου για δύο από τα καλύτερα και σημαντικότερα τραγούδια όλου του μεταλλικού φάσματος. 30 χρόνια και ακόμα συγκινούν άπαντες. Είναι απίστευτη η ευκολία με την οποία οι Skid Row έγραφαν συνθέσεις τόσο συναυλιακές, τόσο δυναμικές, έτοιμες να ακουστούν στις μεγαλύτερες αρένες παγκοσμίως. Στο encore, η χαριστική βολή δόθηκε με το ΤΕΡΑΣΤΙΟ “Youth Gone Wild”. Όλο το Κύτταρο πηγαίνει πάνω κάτω, τραγουδάει κάθε στίχο, συγκλονίζει ακόμα και την ίδια την μπάντα. Γουστόζικη επίσης η διασκευή του “Psycho Therapy” στους Ramones, με τον Bolan σε ρόλο frontman και τον ZP να του παραχωρεί τους προβολείς.

Η εικόνα ίσως περιέχει: 1 άτομο, στη σκηνή

Στο τέλος, το κοινό τραγουδούσε a capella, παρέα με τον Theart το ρεφρέν του “Youth Gone Wild”, ζητούσε κι άλλο αλλά είχε έρθει δυστυχώς το τέλος. Το Κύτταρο, εν τέλει, αποδείχθηκε μικρό. Το sold out έγινε εύκολα και αρκετοί μείναν απ’ έξω. Ένας ονειρεμένος, καλοκαιρινός, συναυλιακός μήνας μόλις είχε ολοκληρωθεί. Ένας μήνας έντονος, που βιώσαμε εμπειρίες που θα τις κουβαλάμε μια ζωή. Όσοι ήσασταν παρόντες από τις 14/6 μέχρι σήμερα, ξέρετε που αναφέρομαι. Γλυκιά μελαγχολία, αλλά δεν πρέπει. Η ιστορία γράφεται από τους νικητές λένε. Και η ιστορία έγραψε ότι το φετινό καλοκαίρι, το heavy metal βγήκε αλώβητο και νικητής.

Η εικόνα ίσως περιέχει: 1 άτομο

Για το Rock Overdose,

Μιχάλης Τσολάκος

Φωτογραφίες: Γιάννης Λιβανός

Comments