Σάββατο βράδυ και βρέθηκα από νωρίς στο Fuzz γύρω στις 20.00 που άνοιγαν οι πόρτες, το support της βραδιάς ήταν οι The Mongrelettes οι οποίοι ανέβηκαν στη σκηνή στις 21.30 όπως έλεγε το πρόγραμμα. To συγκρότημα αποτελείται από την Marika Yé Yé (Μαρίκα Γιαννιού) φωνή, Mariloo (Μαριλένα Γεωργιάδου) κιθάρα, Calamity (Πέννυ Λιβανού) μπάσο, Silver Bruise (Μαριλένα Πετρίδου) στα τύμπανα και ο μοναδικός άνδρας στο συγκρότημα στα πλήκτρα ο Titto Mongrel (Χρήστος Τριάντης). Ανοίξανε με to “Little White Flower” και για τα 45 λεπτά που έπαιξαν μου άφησαν πολύ καλές εντυπώσεις και ξεσήκωσαν το λιγοστό κοινό που ήταν εκείνη την ώρα στο χώρο, με τους garage ψυχεδελικούς ήχους τους και με τα αρκετά punk στοιχεία που έχουν. Ο ήχος τους ήταν αρκετά καλός ενώ όσο περνούσε η ώρα άρχισε να έρχεται ο κόσμος και να γεμίζει αρκετά το fuzz προς το τέλος της εμφάνισης τους. Μερικά από τα τραγούδια που έπαιξαν ήταν τα ”Mon Mec A Moi”, “Take It Easy”,”It's Over”, “You Got Me Crying”.
Tο ρολόι έδειχνε 22.35 και με μόλις πέντε λεπτά καθυστέρηση ανέβηκαν στη σκηνή οι Sound Explosion. Από περιέργεια κοίταξα το setlist το οποίο στην αρχή έγραφε 25 τραγούδια, τελικά αυτά που έπαιξαν δεν ήταν μόνο τόσα... έπαιξαν 50 τραγούδια και με πολλές ευχάριστες εκπλήξεις! Ξεκίνησαν δυναμικά με το “Inspector Closeau In Outer Limits” και δεν άφησαν κανέναν παραπονεμένο καθώς μέσα στα 50 τραγούδια τους χώρεσαν σχεδόν όλα τα αγαπημένα κομμάτια ενώ ακούσαμε και αρκετές διασκευές, μερικές από αυτές ήταν το “We ain't Got Nothing Yet” των Blues Maggos, το “City People” των Illusions, το “I’m Not Talking” των Yardbirds, το “Dirty Old Man” των Electras. Δυστυχώς δεν είχαν και τόσο καλό ήχο στο Fuzz και ήταν εμφανές ότι ο Γιάννης Αλεξόπουλος έλεγε συχνά πυκνά στον ηχολήπτη να ανεβάσει τον ήχο της κιθάρας του. Στο “Hopeless Endless Way” των Olympians έσπασε και η χορδή από τη δωδεκάχορδη του Γιάννη Αλεξόπουλου αλλά ο ίδιος συνέχισε να παίζει κανονικά χωρίς κανένα πρόβλημα με την ίδια κιθάρα για τα επόμενα έξι κομμάτια.
Από δικά τους κομμάτια κορυφαίες στιγμές του live ήταν φυσικά τα “Hangover Baby “, “We’re the Sound Explosion “, “She’s One of a Kind”, “No! No! No! No! No!” και “Another Lie”. Στο 42ο τραγούδι έκαναν ένα διάλειμμα για πέντε λεπτά ώστε να πάρουν κάποιες ανάσες και επιστρέφοντας μας παρουσίασαν την μεγάλη τους έκπληξη που ακούει στο όνομα Στέλιος Δρίσσης. Ο οποίος είναι ο πρώτος τους πληκτράς και μένει μόνιμα στο Βέλγιο και ήρθε μόνο και μόνο γι αυτή την συναυλία, εμφανίστηκε στα τελευταία τέσσερα τραγούδια της μπάντας ενώ ο βασικός τους πληκτράς ο Στέλιος Ασκοξυλάκης άφησε τα πλήκτρα και έπιασε την κιθάρα και έτσι οι Sound Explosion έγιναν πεντάδα για πρώτη φορά. Για το τέλος άφησαν τα “Misirlou the Greek” ,”Gloria” και έκλεισαν με το “Searchin” των Omens. Ο κόσμος το καταχάρηκε χωρίς απολύτως κανένα παράπονο για το υπερπλήρες setlist, ελπίζω να έχουμε τη χαρά να τους δούμε ξανά σύντομα για live και όχι να περιμένουμε άλλα 8 χρόνια.
Για το Rock Overdose,
Διογένης Μπαλαμάτσιας
Comments
