38 χρόνια πριν, το καλό τριτώνει για τους Rainbow, που κυκλοφορούν την τελευταία αριστουργηματική δουλειά τους με τίτλο Long Live Rock ‘n’ roll. Ως μια απ’ τις ισχυρότερες, hard rock δυνάμεις για τη δεκαετία του ’70, αν όχι η ισχυρότερη, ο Blackmore και η παρέα του, διατηρούν σε κορυφαία επίπεδα το status της μπάντας, μέσα από μια κλασσική, σπουδαία κυκλοφορία. Η εν λόγω παρέα βέβαια, αυτή τη φορά διαφέρει απ΄αυτήν του εξαιρετικά επιτυχημένου “Rising”, που είχε προηγηθεί. Αυτό γιατί ο τελειομανής και ιδιόρρυθμος κιθαρίστας, μπορεί να συνεχίζει να έχει στο πλευρό του το μεγάλο όπλο που ονομάζεται Ronnie James Dio, καταφεύγοντας όμως σε μια προσφιλή του συνήθεια, απολύει τους Jimmy Bain και Tony Carey, τον οποίο τελικά ξανακαλεί να συμμετάσχει στις ηχογραφήσεις. Παρ’ όλα αυτά, ακούγοντας κανείς τα δώδεκα κομμάτια του δίσκου και ιδιαίτερα την κιθαριστική δουλειά, είτε αφορά τα riff, είτε τα σόλο, συνειδητοποιεί με τον πιο απόλυτο τρόπο, την ανυπέρβλητη αξία του Blackmore, ως μουσικός γενικά και ως κιθαρίστας ειδικά. Εξετάζοντας μουσικά το “Long Live Rock ‘n’ roll”, βλέπουμε πως η βάση του ήχου παραμένει αναλλοίωτη, πατώντας σε ένα καθαρό hard rock, που φλερτάρει με το heavy metal και περιέχει αρκετά νεοκλασσικά, επικά και μυστικιστικά στοιχεία.
Σε λίγες περιπτώσεις, εμφανίζονται progressive επιρροές, που καθιστούν τη δουλειά πιο πολύπλοκη, ενώ αν πάρουμε την περίπτωση του “Kill the king”, παρατηρούμε και κάποια πρώιμα ψήγματα, speed metal. Γεγονός είναι, πως ο δίσκος, άσκησε τεράστια επιρροή στη διαμόρφωση του είδους του power metal, κάτι που φαίνεται και από τις πολλές διασκευές, που έκαναν πολλές ανάλογες μπάντες μελλοντικά. Η επιρροές αυτές, έγκεινται τόσο στα νεοκλασσικά μουσικά μέρη των τραγουδιών, όσο και στη φανταστική θεματολογία των περισσότερων στίχων του Dio.
Όσον αφορά τον τεράστιο ερμηνευτή, ως συνήθως, είναι ασύγκριτος. Μπορεί και ζωνταντεύει τις συνθέσεις με τη μαγευτική φωνή του, της οποίας τον έλεγχο κατορθώνει να διατηρεί όσο ελάχιστοι και μπορεί να προσδίδει μοναδική διάσταση σε ό,τι κι αν τραγουδήσει. Είναι εκπληκτικός τόσο στις πιο speedάτες στιγμές του άλμπουμ, όσο και στις πιο αργές, όπως για παράδειγμα, στην εξαιρετική μπαλάντα “Rainbow Eyes”, που μάλιστα γράφτηκε για τη σύζυγο και manager του μετέπειτα, Wendy. Γενικότερα, το “Long Live Rock ‘n’ roll”, είναι κορυφαίο μουσικά, αψεγάδιαστο εκτελεστικά και μοναδικό συνθετικά, περιλαμβάνοντας αρκετούς διαχρονικούς ύμνους, ποικιλόμορφα και αξιομνημόνευτα κομμάτια.
Έμελλε να είναι το τελευταίο των Rainbow, με τον μεγάλο Dio στη σύνθεσή τους, αλλά και το τελευταίο, πριν την πιο εμπορική, αξιόλογη πάντως, κατεύθυνση που ακολούθησε το συγκρότημα στην πορεία, δυσαρεστώντας μερίδα οπαδών του.
Από τη στήλη "Σαν Σήμερα" της 9/4/2013
http://www.rockoverdose.gr/news_details.php?id=21459
Comments
