Ποιός δέν θυμάται τήν μαμά και τον μπαμπά να μας καμαρώνουν κάθε φορά που παίζαμε σε κάποια σχολική μουσική εκδήλωση?Ποιός δεν θυμάται τούς κολλητούς μας να μας κερνούν σάντουιντς και πορτοκαλάδα απο το κυλικείο μετά απο μια μουσική παράσταση?Ποιός δεν θυμάται το πρώτο λάιβ σε stage με το κοινό μας να αποτελούν συνήθως φίλοι,συγγενείς, γνωστοί πρώην και νυν κοπέλες?
Τέλος ποιός δεν θυμάται τα πρώτα ΄μεγάλε έσκισες' είσαι και ο πρώτος'είσαι ταλεντάρα κάθε φορά που τελείωνε ένα ακόμη λάιβ και μαζεύαμε τους ενισχυτές και τα καλώδια λουσμένοι στον ιδρώτα?
Η αφορμή του άρθρου αυτού είναι όπως καταλάβατε η ¨κιθαριστική παγίδα΄΄ των αμέτρητων μπράβο και μπράβο και μπράβο απο γνωστούς,φίλους.μαμά,μπαμπά κτλ.
Στήν αρχή ντρεπόμαστε, μετά κολακευόμαστε και μετά περνάμε στο η μύτη να μήν είναι πλέον όργανο αναπνοής μα όργανο επίδειξης ανύψωσης του 'εγώ' μας τόσο ψηλά που κοιτάει.
Ούτε μπορείς να φανταστείς οταν είσαι 17 πόσο μεγάλη ζημιά μπορούν να σου κάνουν οι "φίλοι"σου.
-Ποτέ δεν πρόκειται να σκεφτείς οτι μπορεί και να μήν τα παίζεις ολα τέλεια όπως σου λένε οι φίλοι σου γιατί απλά είναι φίλοι σου!
-Ποτέ δεν πρόκειται να σκεφτείς πως με πιό λίγα μπράβο και περισσότερες συμβουλές στήν μουσική από- άγνωστους- θα μελετούσες ακόμη πιο σκληρά.
-ποτέ δεν πρόκειται να σκεφτείς οτι έφτασες 25 και όλο ανεβαίνεις ηλικιακά αλλά το επίπεδο σου έχει κολλήσει όπως οταν έπαιζες στο γυμνάσιο.
-Ποτέ δεν πρόκειται να πειστείς απο κανέναν οτι παίζεις κάποια πράγματα παντελώς λάθος γιατί φυσικά στο είπαν οι φίλοι σου.
-Πάντα όμως θα έχεις την απάντηση έτοιμη σαν ασπίδα αρχαίου πολεμιστή που τόλμησε να σου πεί την αλήθεια κατάματα
-Πάντα θα σηκώνεις ανάστημα κάθε φορά που κάποιος αντικειμενικά ειναι καλύτερος απο εσένα και θα ριφάρεις την ατάκα'ντάξ μωρέ'-
-Πάντα όλοι θα είναι δεύτεροι για εσένα γιατί απο μικρό σε είχαν στα μπράβο και δέν έχεις μάθει να ακούς και την άλλη πλευρά που ίσως ,λέω ίσως να είναι και η αλήθεια στο τι πραγματικά μπορείς να εκτελέσεις στα τάστα της κιθάρας.
-Πάντα το λάβαρο σου θα είναι το εγώ!
Κλείνω λέγοντας,τα αυτιά σας πάντα ανοιχτά για όλα και για όλους γιατί απο τον κάθε ένα ξεχωριστά έχουμε να μάθουμε κάτι,μακριά από κόλακες και αυλικούς,μην μας χαλάει αν κάποιος μας λέει κάτι που δέν έχουν συνηθίσει τα αυτιά μας να ακούν,αξιοποιήστε εποικοδομητικά κάθε μπράβο με την επιπλέον μελέτη στο όργανο και τέλος ο πιό αυστηρός κριτής να είστε εσείς για τόν εαυτό σας.
Μήν αφήσετε το τέρας του υπερφίαλου ανθρώπου να χαλιναγωγήση την εξέλιξη σας στήν κιθάρα και στήν μουσική γενικότερα.
Μέχρι το επόμενο άρθρο stay tuned&take care
Για το RockOverdose.gr: Ledition Divine
Comments
