19 χρόνια από την κυκλοφορία του “Lateralus” των TOOL!

 

Χαράς ευαγγέλια για τους οπαδούς των Tool, και όχι μόνο, εν έτη 2001, αφού όπως φάνηκε το κενό των πέντε χρόνων απουσίας της μπάντας απ’ τα δισκογραφικά δρώμενα, ήταν εξίσου μεγάλο με την ανυπομονησία και την προσμονή για την τρίτη κυκλοφορία τους. Το Lateralus, αποδείχθηκε τόσο μεγαλειώδες όμως, που αναμφίβολα άξιζε την αναμονή. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε, που η εμπορική του επιτυχία έφτασε σε τρομερά επίπεδα, κατακτώντας την κορυφή των αμερικανικών chart, από την πρώτη εβδομάδα κυκλοφορίας του, παίρνοντας βραβείο Grammy για το τραγούδι “Schism” το 2002 και κάνοντας πολλούς να το βαφτίζουν άλμπουμ της χρονιάς. Η αμερικανική μπάντα, δικαιολογώντας τους λόγους που θεωρείται συνώνυμο της βελτίωσης, της εξέλιξης και της προόδου, ξαναχτυπά με μια ισοπεδωτική δουλειά, πραγματικά πολύ υψηλών προδιαγραφών, στην οποία κάνει ξεκάθαρο το μουσικό της όραμα. Ο γνώριμος Tool ήχος, παραμένει άθικτος όπως και η συνηθισμένη πειραματική διάθεση της μπάντας, εδώ όμως οι συνθέσεις γίνονται πιο περίπλοκες και η μουσική πιο εγκεφαλική, βασισμένη σε παραδοσιακές jazz, alternative και ψυχεδελικές φόρμες, πληθώρα ρυθμών και μέτρων.

 

 

Πρόκειται πραγματικά για τόσο απρόβλεπτες συνθέσεις, που καθιστούν αναγκαία την ακέραιη προσοχή του ακροατή, ο οποίος αιφνιδιάζεται από διαφόρων λογιών εκπλήξεις και καμία στιγμή δεν ξέρει τι να περιμένει. Οι εναλλαγές τόσο σε ένταση όσο και σε συναισθήματα είναι αλλεπάλληλες, τα ήρεμα μέρη κατατροπώνονται από ανελέητα εκρηκτικά ξεσπάσματα και η εκτελεστική δεινότητα αυτών των σπουδαίων τεσσάρων μουσικών μυαλών, αποστομώνει. Αυτή τη φορά το συγκρότημα ακούγεται λιγότερο θυμωμένο και αποξενωμένο, βγάζοντας και μια ελαφρώς πιο αισιόδοξη αύρα, σε σχέση με το παρελθόν, κάτι που οφείλεται βασικά στην αφηρημένη θεματολογία στιχουργικά, παρ’ ότι οι στίχοι αποσκοπούν στο να δημιουργήσουν προβληματισμούς και να ωθήσουν τον ακροατή σε μια βαθύτερη, προσωπική ενδοσκόπηση. Η φωνητική προσέγγιση αυτή τη φορά του Maynard James Keenan, επίσης διαφέρει, αφού η χροιά του είναι πιο ψυχεδελική, ενώ το υλικό του άλμπουμ, αναδεικνύει περισσότερο το μεγάλο εύρος της μελωδικότητας της φωνής του. Ο ίδιος, όπως έχει πει σε συνέντευξή του, επειδή δεν μπορούσε να τραγουδούσε όλα τα μέρη του ταυτόχρονα, χρησιμοποίησε απλές κιθαριστικές γραμμές για να πετύχει «άλλη μια φωνή», βοηθώντας τον ήχο να γεμίσει καλύτερα. Η παραγωγή του άλμπουμ ήταν απλά τέλεια, όσο τέλειο ήταν το “Lateralus” στο σύνολο του, αποτελώντας ένα απ’ τα κορυφαία άλμπουμ της πρώτης δεκαετίας για την καινούρια χιλιετία, είτε το κατατάξει κανείς στο χώρο του rock, είτε σε αυτόν του rock. Ήταν η στιγμή, που ακόμα και κόσμος που δεν είχε ιδιαίτερη επαφή μαζί τους, τους έμαθε, και τους αγάπησε.

 

Comments