Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος, η συντακτική ομάδα του Rock Overdose έβγαλε έξω τεφτέρια, έστιψε το μυαλό της, τέσταρε το μνημονικό της, έξυσε σε στιγμές το κεφάλι της, έγραψε, μουτζούρωσε, ξανάγραψε και στο τέλος καθαρόγραψε τις λίστες με τις κορυφαίες προτιμήσεις των στελεχών της για τη χρονιά που μας αποχαιρετά.
Τα 20 άλμπουμ που τις μονοπώλησαν έχουν ως εξής:
20. Igorrr - "Savage Sinusoid"
Δε θέλω να πω ότι έχουμε στα χέρια μας το μέλλον του metal. Αρχικά εδώ έχουμε ένα θησαυρό, αλλά, κυρίως, έχουμε μια, έστω μικρή, απόδειξη, ότι κάποτε η άπειρη μουσική σοφία θα συνεχίσει να παράγει ήχους αβάπτιστους, δίχως ταμπέλα και συγκεκριμένες ρίζες. Ας είναι το metal ένα εκ των οχημάτων αυτών, που θα μας πάνε γρηγορότερα σε ένα τέτοιο μέλλον.
Σταματήστε να ψάχνετε όνομα και ιδίωμα. Εδώ δικαιώνεται ο Κικέρωνας: Nomina sunt odiosa, τα ονόματα είναι μισητά, είναι παράταιρα, ξεχάστε τα ονόματα και τους τίτλους των ιδιωμάτων! Η απομάκρυνση από την ουσία της τέχνης, που αισθάνομαι ότι με την ακρόαση του δίσκου θα λάμψει σε μουσικόφιλους και μουσικούς διαφορετικών καταβολών, λόγω της μανίας για εγωιστικό ταμπέλωμα, θυμίζει το άπληστο σφάξιμο της κότας με τα χρυσά αυγά.
Θοδωρής Καλουδιώτης
19. Sólstafir – "Berdreyminn"
H ένταση, η έκρηξη της στιγμής και η σιωπηλή αρμονία των μουσικών οργάνων δημιουργούν ένα χαρμάνι συναισθημάτων μελαγχολίας, λαχτάρας, οργής, χαράς, ευχαρίστησης και πόνου, εγείροντας ένα ηχοτοπίο στο οποίο θα μπορέσει εύκολα να προσαρμοστεί ο ακροατής και να βρει τον εαυτό του.
Η μουσική του ‘’Berdreyminn’’ έχει πρόσβαση στην συναισθηματική αυτοβιογραφία του καθενός και όσο ξεχωριστή μπορεί να είναι η κατάσταση του μυαλού του ακροατή, τόσο δυναμικά διαφορετική μπορεί να είναι η εσωτερική πτήση που θα βιώσει.
Πόσα ταξίδια έχεις κάνει κρατώντας έναν δίσκο στα χέρια σου; Ίσως να μην σε καταλάβει ποτέ κανείς, εσύ όμως θα ξέρεις.
Περικλής Σιβρής
18. Power Trip - "Nightmare Logic"
Oι Αμερικάνοι Power Trip είναι αυτή τη στιγμή το σημαντικότερο συγκρότημα που αναπνέει στο μεταλλικό ήχο.
Οι μόνοι που δείχνουν ότι μπορούν να γίνουν το next big thing του ακραίου ήχου και που μπορούν να κάνουν για το thrash ότι κάνανε οι The Haunted το '98, να του δώσουν ζωή και να το οδηγήσουν εκ νέου στην κορυφή. Το νέο δεύτερο άλμπουμ τους ''Nightmare Logic'' είναι η επιτομή του ''less is more'' και σε μόλις 32' είναι ικανό να σας θυμίσει ότι αγαπήσατε στα '80s και να δείξει το δρόμο εξέλιξεις για όλο το μεταλλικό ήχο.
Μία ακρόαση στο ''Εxecutioner's Tax'' αρκεί για να σας πείσει!
Δημήτρης Αλόρας
17. Blaze Of Perdition - "Conscious Darkness"
Tα leads είναι πιο τεχνικά, πιο αργά, αλλά ταυτόχρονα οι κιθάρες «ουρλιάζουν» σε τόνους και νότες που η μπάντα δεν έχει ξαναπαίξει. Τα riffs είναι στο ακριβώς αντίθετο άκρο κατά το μεγαλύτερο μέρος του δίσκου. Φρενήρη. Η παρουσία του rhythm section είναι συμπαγέστατη.
Η αισθητική του δίσκου επίσης αντανακλά τη θεματολογία, με παντελή απουσία χρωμάτων στο artwork και την φωτογραφία. Το artwork είναι ασπρόμαυρο, το ίδιο και οι φωτογραφίες του συγκροτήματος.
O δίσκος αποτελείται από πολύπτυχες, μεγαλύτερες σε διάρκεια συνθέσεις, με αρκετές εναλλαγές στο tempo, πιο απότομες, έντονες και με αρκετές εκπλήξεις.
Γιάννης Πιτσάκης
16. Pain Οf Salvation – "In Τhe Passing Light Οf Day"
Tο “In The Passing Light of Day”, μπορώ μετά βεβαιότητας να πω ότι πρόκειται για μια απ’ τις σημαντικότερες κυκλοφορίες του 2017 με μεγάλη άνεση.
Ο Daniel Gildenlow είναι ένας πραγματικά χαρισματικός άνθρωπος που πέρα από το χάρισμα του συνθέτη είναι και ίσως η καλύτερη φωνή στο είδος αυτή τη στιγμή και ένας πραγματικά πολύ καλός κιθαρίστας.
Με τις κατάλληλες προσθήκες στις υπόλοιπες θέσεις της μπάντας έχουμε το αποτέλεσμα που κάνει το “In The Passing Light of Day” να παίρνει τη θέση του δίπλα σε κορυφαίες κυκλοφορίες τους όπως “The Perfect Element” και “Remedy Lane”.
Χρήστος Κατσιρέας
15. Leprous – "Malina"
Οι Leprous με αυτό το δίσκο αποδεικνύουν πόσο μεγάλοι μάγκες είναι, πόσο τολμηρό συγκρότημα θα συνεχίζουν να είναι και πόσα κιλά @@ διαθέτουν.
Bγάζουν ένα δίσκο που δεν έχει τη νταρκίλα των τριών προηγούμενων αριστουργημάτων τους, ρεαλιστικά δεν μπορεί να τα κοιτάξει στα μάτια (μην ξεχνάμε ότι μιλάμε για 10άρια χωρίς υπερβολή), αλλά μάλλον θα αποδειχτεί ο βράχος στον οποίο θα πατήσουν για το μέλλον τους.
Και προβλέπω μέλλον ακόμα πιο πειραματικό και ποικιλόμορφο, ίσως δεν τους ακούσουμε ποτέ ξανά τόσο βαριά όσο θα θέλαμε, αλλά με την ποιότητα που διαθέτουν, ίσως και να μη χρειαστεί να συμβεί ποτέ αυτό.
Δημήτρης Αλόρας
14. Aherusia - "Prometheus: Seven Principles Οn Ηow Τo Be Invincible"
Είναι σαφές πως έχουμε ένα άλμπουμ που προσπαθεί να μεταφέρει το αίσθημα της αρχαίας τραγωδίας μέσω της metal μουσικής.
Το συγκρότημα έχει διατηρήσει τα προσωπικά του στοιχεία, αλλά τα παρουσιάζει με διαφορετικό τρόπο απ' ότι μας έχει συνηθίσει, με τρόπο προσαρμοσμένο στη φύση της ιστορίας που αφηγείται.
Μια δουλειά με πολύ έντονο συναίσθημα, που πηγάζει από κάθε αυλάκι των συνθέσεων.
Σταύρος Πισσάνος
13. Queens Of The Stone Age - "Villains"
Tο “Villains” έρχεται με έναν πιο κεφάτο χαρακτήρα και είναι ένα πιο αντιπροσωπευτικό μουσικό αποτέλεσμα για τους Queens Of The Stone Age.
Μετά από αρκετούς πειραματισμούς, αρχίζουν και δηλώνουν τον πραγματικό τους εαυτό με έναν δίσκο που περιλαμβάνει όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που τους έχουν κάνει ξεχωριστούς στην 20ετή πορεία τους. Γι’ αυτό και το “Villains” ακούγεται τόσο αναζωογονητικό.
Άκρως σαγηνευτικό, φλερτάρει μαζί σου από μακριά, κάνοντάς σε να μην σταματάς να το ακούς, αποδεικνύοντας πως υπάρχει χώρος για αυθεντικό rock n’ roll εν έτει 2017.
Γεωργία Λαδοπούλου
12. Need – "Hegaimas: A Song For Freedom"
Οι Need είναι μεγάλη μπάντα. Όχι, είναι μεγάλη μπάντα! Από αυτές που γράφουν μουσική για να μείνει, με ανεξίτηλη έμπνευση και μοναδική άποψη και αντίληψη στις συνθέσεις και τον ήχο.
Το φετινό τους πόνημα, “Hegaiamas: A Song For Freedom” είναι η επιτομή όλων των παραπάνω. Είναι λυρικό, είναι heavy, είναι τεχνικό, είναι βαθύ, είναι ΔΙΣΚΑΡΑ(με όλα και κεφαλαία).
Ο ήχος είναι αψεγάδιαστος, στις ιδέες η Δύση συναντάει την Ανατολή, οι γέφυρες ανταγωνίζονται σε hook μελωδίες τα ρεφρέν, οι προσθήκες των πλήκτρων είναι ένας ποτιστικός λυρισμός και ο στίχος, πάντα πιστός στην κατεύθυνση του ήχου, βουτηγμένος σε ασκητικό και φιλοσοφικό πνεύμα, δίνει τις ανατριχίλες των πραγματικά μεγάλων κυκλοφοριών.
Θοδωρής Καλουδιώτης
11. Kreator – "Gods Of Violence"
Από το ξεκίνημα λοιπόν γίνεται αμέσως αισθητό πως οι δυναμικές στιγμές ανακατεύονται για ακόμα μια φορά πολύ έντονα με ώριμα και μελωδικά στοιχεία, τα οποία ανέκαθεν υπήρχαν από το "Violent Revolution" και δώθε, απλά πρώτη φορά τα είχαμε ακούσει σε τόσο μεγάλο ποσοστό στο "Phantom Antichrist".
Αλλά αυτό το μπόλιασμα δε στέκεται αποκλειστικά στις κιθαριστικές Maidenικές μελωδίες, αλλά και ορισμένες φορές στα ρεφραίν, και όλα αυτά διατηρώντας πάντα την σταθερή επιθετικότητά του.
Σταύρος Πισσάνος
10. Iced Earth – "Incorruptible"
Ή αποδέχεσαι το γεγονός ότι αυτό που ήξερες και αγαπούσες δεν υπάρχει πλέον και με αυτό κατά νου δίνεις μια ευκαιρία σε κάτι άλλο, διαφορετικό, που έχει όμως τελικά κάτι να σου πει (καιρός ήταν, έστω και έτσι) ή που κρατάς το παρελθόν ένδοξο στο μυαλό σου, κλείνοντας το κεφάλαιο Iced Earth για τα καλά.
Διάλεξα το πρώτο και μπορεί να μην πήρα αυτό που ήθελα (είπαμε οι προσδοκίες είναι λάθος) πήρα όμως στο σύνολό του έναν καλό Heavy Metal δίσκο.
Οι Iced Earth που εγώ αγάπησα σταμάτησαν πριν πολλά χρόνια, τους χρωστάω όμως πολλά και νομίζω πως μπορώ να τους “ακολουθήσω” για ακόμα μια φορά με το “Incorruptible” γιατί θαρρώ πως βρήκαν και πάλι την “ειλικρίνειά” τους.
Κωνσταντίνος Μάρης
9. The Ruins Of Beverast - "Exuvia"
Το "Exuvia" συμπυκνώνει όλες τις αρετές ενός ολοκληρωμένου και πετυχημένου έργου που δε διστάζει να δοκιμάσει πολλά και ξεχωριστά διαφορετικά πράγματα χωρίς να ακούγεται τουρλουμπούκι.
Ψυχεδέλεια, ηλεκτρονικά στοιχεία, tribal ρυθμοί, ritual ψαλμωδίες, συνδυασμός αργόσυρτων και γρήγορων σημείων, όλα αυτά μαζί δημιουργούν ένα έντονο και εκπληκτικό αποτέλεσμα και δείχνουν το δρόμο για νέα μονοπάτια σε ένα είδος που εξελίσεται συνεχόμενα και ασταμάτητα.
Σταύρος Πισσάνος
8. Arrayan Path - "Dawn Of Aquarius"
Πρόκειται για ένα δίσκο που έχει όση ποικιλία έχουν και τα πολλά πρόσωπα της Κάλι. Ένα δίσκο όσο πιο ολοκληρωμένο γίνεται, όχι μόνο λόγω των 13 τραγουδιών του αλλά επειδή συμπεριλαμβάνει όλα αυτά που έκαναν πάντα την μπάντα να ξεχωρίζει.
Αυτά τα δύο έχουν συνδυαστεί με άψογο τρόπο δημιουργώντας ένα αξιοσημείωτο σύνολο. Γρήγορο, επικό και σκοτεινό, με εξωτικές μελωδίες και φανταστικά φωνητικά!
Αυτό είναι το νέο άλμπουμ των Arrayans, το οποίο, επιπλέον, αποκαλύπτει μία σκοτεινότερη πλευρά του συγκροτήματος, κυρίως λόγω του κεντρικού θέματος του δίσκου.
Μιχάλης Τσολάκος
7. Paradise Lost – "Medusa"
Το “Medusa” είναι το πιο σκατόψυχο από τα πρόσφατα album τους, με ορισμένες από τις πιο μελαγχολικές και τις πιο μελωδικές και ατμοσφαιρικές στιγμές, αλλά και αρκετές από τις πιο brutal και heavy συνθέσεις των σύγχρονων δίσκων τους.
Άκουσα πως το προηγούμενο album δεν είχε «ψυχή». Τα ίδια άτομα φέτος είπαν πως αυτό το album διόρθωσε αρκετά από τα λάθη του προκατόχου του, και αυτό δείχνει πως το “Medusa” θα αγαπηθεί ακόμα περισσότερο.
Oι Βρετανοί για μία ακόμα φορά έβγαλαν ένα εκπληκτικό album. Ας ελπίσουμε να βρίσκουν συνέχεια τρόπους να βελτιώνονται και να εξερευνούν τον ήχο τους, ακόμα και μετά από τόσα χρόνια πορείας στο στερέωμα.
Γιάννης Πιτσάκης
6. Ulver - "The Assassination Οf Julius Caesar"
Φέρτε στο μυαλό σας την ατμόσφαιρα που επικρατεί στο "Perdition City", πάνω στην οποία πατάει το άλμπουμ μαζί με τις σκοτεινές synth συνθέσεις.
Στη συνέχεια ανακαλέστε διάφορα στοιχεία τα οποία είναι παρόντα σε πολλούς από τους δίσκους τους, όπως οι άκρατοι avantgarde-ισμοί, η θεατρικότητα που προέρχεται από την ποιητική αφήγηση σε σκοτεινά θέματα, τα οποία εδώ είναι βασισμένα σε σκοτεινά θέματα της ιστορίας, της μυθολογίας και της ανθρώπινης φύσης, συν μια σεβαστή ποσότητα έγχορδων και πνευστών.
Τέλος την αστική και μελαγχολική ατμόσφαιρα που εδώ επικρατεί σε μεγάλες δόσεις, λόγω και του ύφους της μουσικής.
Σταύρος Πισσάνος
5. Chelsea Wolfe - "Hiss Spun"
Σε αντίθεση με άλλους μουσικούς, οι οποίοι με κάθε κυκλοφορία βάζουν και από λίγο ακόμα νερό στο κρασί τους, απαλύνοντας τον ήχο τους, η Chelsea Wolfe φέτος ήρθε πιο βαριά και ασήκωτη από ποτέ άλλοτε.
Σαφώς και αυτό μόνο του δεν αποτελεί καθοριστικό παράγοντα για το αν το “Hiss Spun” θα ήταν ένας καλός δίσκος, οπότε εκείνη φρόντισε να ισορροπήσει την αλλαγή της αυτή γνέφοντας γλυκά σε παλαιότερες κυκλοφορίες της, εξελίσσοντάς τiς σε αξιοπρόσεχτα doom/folk δείγματα.
Καθαρά υπνωτική και εθιστική, αξίζει και πρέπει να έχει μία πολύ υψηλή θέση στις φετινές μας λίστες.
Γεωργία Λαδοπούλου
4. Moonspell – "1775"
Το “1755” είναι ένα album με εξαιρετικά κομμάτια, γεμάτα δύναμη και επιθετικότητα.
Ένας συναισθηματικά φορτισμένος δίσκος με εξαιρετική ατμόσφαιρα, εκπληκτικές μελωδίες, ανατριχιαστικές ερμηνείες, εμπνευσμένα riff και τρομερές ενορχηστρώσεις.
Ολόκληρο το “1775” είναι εκπληκτικό. Νομίζω πως δεν θα ήταν υπερβολή να το κατατάξω σαν ένα από τα καλύτερα album της μέχρι τώρα καριέρας τους.
Κωνσταντίνος Μάρης
3. Amenra - "Mass VI"
Ο καλύτερος δίσκος για το 2017 είναι γεγονός, με τρόπο τόσο πειστικό, εύκολο, γεμάτο αυταπάρνηση και καθολική κατάθεση ψυχής, που δε μπορεί να το αρνηθεί κανείς που θα το ακούσει προσεκτικά και με τις αισθήσεις του σε εγρήγορση.
Οι Amenra απουσίασαν πέντε χρόνια από την δισκογραφία, παίρνοντας τον χρόνο τους να επουλώσουν τις πληγές τους, να κλειστούν ξανά στον εαυτό τους και να βρεθούν και πάλι σε θέση να εκφράσουν την απόλυτη ερμηνεία του πόνου μέσα από τη μουσική τους.
Το ''Mass VI'' είναι ο δίσκος που ποτέ δε θα ξεχάσεις στη ζωή σου, όχι γιατί είναι τέλειος, όχι γιατί πάλι δείχνουν να μην έχουν αντίπαλο, αλλά γιατί μέσα από πόνο και μαυρίλα, σε έχει κάνει να εκτιμήσεις όσα υπάρχουν γύρω σου ακόμα περισσότερο.
Δημήτρης Αλόρας
2. Mastodon - "Emperor Of Sand"
Θα μπορούσε εύκολα να πει κανείς ότι το 2017 ήταν η χρονιά των Mastodon. Διπλοί μας ήρθαν φέτος, με το “Emperor Of Sand” και με το EP “Cold Dark Place”, αλλά και 3 μέλη τους κυκλοφόρησαν δίσκους με τα side project τους.
Είναι μια μπάντα η οποία αποτελεί την επιτομή του φαινομένου “δημιουργία δικού τους ήχου” χωρίς ποτέ το αποτέλεσμα να ακούγεται το ίδιο σε κάθε δίσκο. Οι Mastodon δημιούργησαν το δικό τους ύφος, το οποίο εξελίσσουν με επιτυχία σε κάθε τους κυκλοφορία.
Στο συγκεκριμένο δίσκο, εμπλουτισμένο με προσωπικό πόνο στιχουργικά, καταφέρνουν να ισορροπήσουν κάθε στοιχείο της μουσικής τους, αποδίδοντας έναν κλασικό ψυχεδελικό heavy δίσκο.
Γεωργία Λαδοπούλου
1. SepticFlesh – "Codex Omega"
Οι SepticFlesh δεν επαναπαύθηκαν στις δάφνες τους, αλλά βάζοντας κόπο, δουλειά και κέφι μας παρουσιάζουν περήφανα το απάγαυσμα της μεγάλης τους καριέρας.
Είναι το καταστάλαγμα μιας πορείας σχεδόν τριών δεκαετιών στον χώρο που βρίσκει πλέον την μπάντα χειρίζεται τα συμφωνικά στοιχεία της μουσικής της με τόση άνεση όση και τα death και brutal στοιχεία της, που πραγματικά πλέον μπορείς να τους τοποθετήσεις με το χέρι στην καρδιά και χωρίς κανενός είδους “σωβινισμό”, στην κορυφή του συγκεκριμένου είδους σε παγκόσμιο επίπεδο.
Ειλικρινά αυτή η δουλειά των SepticFlesh είναι προορισμένη να ισοπεδώσει το μεταλλικό στερέωμα σε όλη την σφαίρα.
Σάββας Σαββαόγλου
Στο νήμα έχασαν την εικοσάδα οι παρακάτω επίσης εξαιρετικοί δίσκοι:
"Το “Immortals” θα ενθουσιάσει όλους τους οπαδούς της Heavy Metal, μιας και είναι ένα καθαρά guitar-driven album με κορυφαίες συνθέσεις που δε χρειάζονται ορχήστρες και λοιπά "τρικ" για να τις στηρίξουν. Άργησαν να επιστρέψουν, αλλά το τελικό αποτέλεσμα τους δικαιώνει πανηγυρικά, επιβεβαιώνοντας τη φράση πως το καλό πράγμα αργεί να γίνει...
Εύγε!!!"
Ζήσης Πετκανάς
22. Grave Pleasures - "Motherblood"
"Το να μπορείς να κρύβεις ένα τόσο δυστοπικό dna κάτω από τόνους χαράς και απόλαυσης σε ένα τόσο έντονο αλλά ταυτόχρονα προσιτό μουσικό χαρακτήρα, θέλει πολύ ταλέντο. Γιατί έτσι αποκτάς και επιφανειακούς ακροατές που πιθανόν να ενθουσιαστούν εύκολα, αλλά κρατάς και αυτούς που θέλουν βάθος στη μουσική τους κάτω από ένα φαινομενικά απλό, αλλά εν τέλει πολύ πιο πλούσιο απ' ότι δείχνει μουσικό χαρακτήρα. Οι Grave Pleasures έχουν τη δυνατότητα να γίνουν το πιο σπουδαίο post-punk συγκρότημα της εποχής μας."
Σταύρος Πισσάνος
23. Eluveitie - "Evocation II - Pantheon"
"Θεωρώ ότι η έμπνευση των συνθέσεων βγήκε στη γύρα για να ανακαλύψει την κατάλληλη πηγή διοχέτευσης ιδεών και το χρυσόμαλλο δέρας των Eluveitie ήταν η απόφαση να κάνουν ένα τέτοιο δίσκο, συνεχίζοντας να ακολουθούν ένα όραμα, να αφιερώσουν τις μούσες, τις ιδέες, τις ικανότητες και τη μουσική τους άποψη σε μια δουλειά, που εκτός από δουλεμένη τεχνικά και ηχητικά, υπενθυμίζει σε ένα κόσμο, που συνήθισε να βλέπει αποκαΐδια, ότι υπάρχουν άνθρωποι ικανοί να ενσαρκώσουν τη δύναμη της φύσης μέσω της τέχνης, είτε ως δημιουργοί, είτε ως ακροατές."
Θοδωρής Καλουδιώτης
24. Wolves In The Throne Room - "Thrice Woven"
"Wolves in the Throne Room. Ένα μεγάλο όνομα στην παγκόσμια black metal σκηνή, με το οποίο έχουν συνδεθεί ορισμένα αριστουργήματα, όπως το “CelestialLineage” και το “Two Hunters”, τα οποία είναι must-check για όσους είναι φαν του πειραματικού ήχου. Μετά από 15 χρόνια υπηρεσίας στο είδος, το συγκρότημα μας παρουσιάζει το νέο του πόνημα, με τίτλο “Thrice Woven”.
Στο σύνολό του, είναι ένα πολύ καλό album. Οι Λύκοι επέστρεψαν στην Αίθουσα του Θρόνου. Κάθισαν στον θρόνο; Μπααα... Ας ελπίσουμε για την επόμενη φορά. Τίμια προσπάθεια, με ευπρόσδεκτο αποτέλεσμα."
Γιάννης Πιτσάκης
"Το “Mareridt” εν ολίγοις, είναι ένας ατμοσφαιρικός και πανέμορφος δίσκος, και θα τολμούσα ακόμη να πω και αψεγάδιαστος. Αξίζει σαφώς την προσοχή των περισσοτέρων, αν όχι όλων, καθώς μας δείχνει μια πλευρά του black metal που δεν έχουν δει πολλοί και ακόμη περισσότεροι αρνούνται να τη δεχτούν. Πόσο άδικο έχουν."
Γεωργία Λαδοπούλου
Comments
