Παρά το ομώνυμο κομμάτι, το οποίο παραμένει ως και σήμερα ένα από τα αγαπημένα των οπαδών τους, ο δίσκος “Fear Of The Dark” που κυκλοφόρησε στις 11 Μαΐου του 1992 φανέρωσε μια μπάντα που βρισκόταν σε μια επείγουσα ανάγκη για ενίσχυση στη δημιουργικότητα. Ο δεύτερος δίσκος μετά την αποχώρηση του συνιδρυτή κιθαρίστα Adrian Smith (ο οποίος επέστρεψε το 1999) δεν είχε την δημιουργική σπίθα που προκαλούσε το δίδυμο Smith-Murray.
Ο αντικαταστάτης του Smith, Janick Gers (που παρέμεινε στην μπάντα ακόμη και μετά την επιστροφή του Adrian Smith) ήταν πολύ καλός κιθαρίστας όμως δεν τα πήγαινε εξίσου καλά με τον Murray και ο κύριος συνθέτης, Steve Harris,διένυε μια περίοδο ξηρότητας. Το “Fear Of The Dark”, διάρκειας περίπου μιας ώρας, περιείχε μια ποικιλία στιχουργικής και σύνθεσης, όμως αυτή δεν προσέφερε στον ακροατή μια συνεκτική και απολαυστική ακουστική εμπειρία στον ακροατή εκτός από μεμονωμένα τραγούδια όπως το “The Fugitive” και “Chains Of Misery”.
Φυσικά το γεγονός ότι ένας δίσκος των Maiden δεν είναι εξίσου καλός με τους προηγούμενους του οφείλεται στα εξαιρετικά υψηλά standards που είχαν θέσει αυτοί. Σχεδόν οτιδήποτε είχαν κυκλοφορήσει οι Maiden ήταν κορυφαίας ποιότητας, αν και το “No Prayer For The Dying” του 1990 είχε λάβει ουδέτερες κριτικές. Μόνο μετά την αποχώρηση του Bruce Dickinson κυκλοφόρησαν δίσκοι με κακή παραγωγή από τους Maiden (με τον τραγουδιστή Blaze Bailey).
Αλλά ας επιστρέψουμε στο “Fear Of The Dark”. Ξεκινάει με το πολύ δυνατό και γρήγορο “Be QuickOr Be Dead”, o δίσκος συνεχίζει με το πιο αργό “From Here To Eternity”, το οποίο είναι το κοντινότερο που θα φτάσουν στον ήχο των AC/DC. Ακολουθεί το μελαγχολικό έπος “Afraid To ShootStrangers” που ξεκινάει με ένα ελεγειακό arpeggio το οποίο απότομα αλλάζει σε ένα μίγμα ορχηστρικών ενορχηστρώσεων και περίπλοκων κιθαριστικών μελωδιών, και το κινηματογραφικό “Childhood’s End”. Στον ίδιο δίσκο οι Maiden παρουσιάζουν την πρώτη τους λιγότερο ανεβαστική μπαλάντα με τίτλο “Wasting Love”, η οποία όμως υστερεί σε συναίσθημα για να είναι συγκινητική και σε δύναμη για να θεωρηθεί power ballad. Βρίσκεται στον δίσκο απλά σαν filler.
Για άλλη μια φορά την παραγωγή ανέλαβε ο Martin Birch. Το άλμπουμ ηχογραφήθηκε στο σπίτι τουSteve Harris στο Essex της Αγγλίας. Μόνο εκείνη την φορά η μπάντα ηχογράφησε σε περιουσία τουHarris, αντί να νοικιάσει το Rolling Stones Mobile Studio, όπως έκανε στον δίσκο “No Prayer For TheDying”. Ηχογραφούσαν εκεί μέχρι να συναντηθούν με τον Kevin Shirley στο Παρίσι για το εξαιρετικό τους reunion το 2000 (“Brave New World”).
Αν και ο Dickinson είχε δηλώσει ενθουσιασμένος όσο δούλευε πάνω στο “Fear Of The Dark”, αποχώρησε από την μπάντα με το τέλος της περιοδείας για να εστιάσει στην προσωπική του καριέρα, για να επιστρέψει το 1999. Το “Fear Of The Dark” μπήκε στα charts στην 1η θέση στο Ηνωμένο Βασίλειο και στην 12η στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, όμως δεν άντεξε για μεγάλο διάστημα. Πέρα από το ομώνυμο τραγούδι, το “Afraid To Shoot Strangers” είναι το μόνο τραγούδι που η μπάντα έπαιξε ζωντανά και μετά από το 1993.
Comments
