Ημερομηνία δημοσίευσης: 1 Φεβρουαρίου 2017
Τόπος; Πάτρα
Ημερομηνία: Ιανουάριος 2017
Ώρα: 19:30
-Γιώργο, είσαι μέσα;
-Έλα μπαμπά, πέρνα.
-Ρωτάει η μάνα σου αν θες και πατάτες τηγανιτές με… τι είναι αυτό που ακούς;
-Heavy Metal ρε μπαμπά. Συγκεκριμένα, ακούω το ντεμπούτο άλμπουμ των AlphaState.
-Των ποιων;
-AlphaState! Heavy Metal συγκρότημα, αθηναϊκό, που ιδρύθηκε το 2014. Σύμφωνα με το βιογραφικό τους, σχηματίστηκαν για να παίξουν Metal, όπως αυτό παιζόταν τη δεκαετία του 80, με μια πιο μοντέρνα προσέγγιση.
-Α, μάλιστα. Τώρα που το λες, θυμίζει την ατμόσφαιρα των 80ς. Ξέρεις κι εγώ άκουγα μικρός Heavy Metal, αλλά μετά μεγάλωσα και σταμάτησα.
-Μμμναι… Και πώς σου φαίνεται αυτό;
-Ωραίο ακούγεται. Έχει δύναμη.
-Ναι γενικά το παίξιμό τους είναι έντονο. Έχει έναν ωραίο δυναμισμό η μουσική τους, τον οποίο εντείνει και το βαρύ παίξιμο αλλά και η ωραία, καθαρή παραγωγή. Υπάρχουν αρκετά σημεία κατά τη διάρκεια του δίσκου, όπου η μουσική γίνεται πιο γρήγορη και ακόμα πιο βαριά, με καταιγιστικά τύμπανα, αποκτώντας έτσι ένα πιο thrashy touch. Αλλά, η ένταση της μουσικής είναι μόνο η μία πλευρά του νομίσματος, καθώς οι Αθηναίοι φλερτάρουν πολύ και με τη μελωδία. Πολλές φορές οι ρυθμοί πέφτουν απότομα και ακούμε πιο απαλές μελωδίες.
-Να, όπως εδώ. Σαν μπαλάντα δεν ακούγεται; Πω πω, μπαλάντες… τι μου θύμισες τώρα. Δεν υπήρχε ένας Heavy ή Power Metal δίσκος στα 80ς που να μην είχε μία μπαλάντα.
-Γι’αυτό και οι AlphaState, που γουστάρουν τα 80ς, έβαλαν αυτό το μπαλαντοειδές μέρος, που πάντως δεν κρατάει και πολύ. Άκου εδώ… είδες πως ανέβασε ταχύτητα; Πάρε και τα βαριά riffs, πάρε και το γρήγορο σόλο τώρα.
-Πσσσσς. Γαμώ!
-Και γενικά, έτσι πάει. Υπάρχει μία διαρκής εναλλαγή ανάμεσα στην ένταση και τη μελωδία, που από τη μία η μουσική σε ταξιδεύει με τις ωραίες μελωδίες και αμέσως μετά η ένταση σε κάνει να χτυπιέσαι. Και όπως είναι φυσιολογικό για αυτού του είδους τη μουσική, υπάρχουν αρκετά σημεία που οι μελωδίες, τα riffs και τα solo αποκτούν ένα πιο Hard Rock άκουσμα. Τέλος, δεν ξέρω αν το ακούς, μιας και είσαι “παλιομεταλάς”, ότι τα φωνητικά θυμίζουν πολύ εκείνα του Dickinson, αλλά όχι όπως εκείνα τα παλιά, αλλά όπως ακούγεται στους τελευταίους δίσκους.
-Πάντως θα έλεγες ότι είναι ένας καλός δίσκος.
-Δεν θα σε αφήσει με το στόμα ανοιχτό, ούτε επαναπροσδιορίζει το είδος του Heavy Metal, καθώς είναι κάτι που το έχεις ακούσει στο παρελθόν και αρκετές φορές. Αλλά είναι γεγονός ότι είναι ένας δυναμικός δίσκος, με ωραίες συνθέσεις, που θα ικανοποιήσει τους οπαδούς του είδους.
-(φωνή από μακριά) Τι θα γίνει με τις πατάτες;;;
-Άσε μας κι εσύ με τις πατάτες! Έλα βάλε ξανά το δίσκο από την αρχή να τον ακούσουμε…
Βαθμολογία: 70/100
Για το Rock Overdose,
Μίνως Ντοκόπουλος
Comments
