Ημερομηνία δημοσίευσης: 30 Μαρτίου 2017
Το Βέλγιο δεν μας έχει συνηθίσει σε μεγάλες προσφορές συγκροτημάτων, οπότε η ενεργοποίηση και μόνο αξιόλογων συγκροτημάτων είναι από μόνη της καλή είδηση. Ωστόσο, οι Bathsheba έχουν την ικανότητα να μην μείνουν εκεί και να δημιουργήσουν κάτι αξιόλογο και ελπιδοφόρο.
Ο χώρος που κινούνται μουσικά, είναι το doom μαζί με ισόποσες δόσεις blackened sludge. Κι αυτό γιατί οι συνθέσεις διατηρούν αυτό το χαρακτηριστικό αργό tempo, και ταυτόχρονα αχνίζουν από τον καπνό (όχι ντουμάνι, αυτό είναι άλλη κατηγορία), ενώ όταν ανεβαίνουν οι ταχύτητες, γίνονται και αρκετά απόκοσμες και τραχείς. Κάτι που συμβάλλει στην αλλόκοτη και κυκλοθυμική ατμόσφαιρα που επικρατεί στο δίσκο.
Το highlight του δίσκου όμως είναι τα φωνητικά του. Γυναικεία φωνητικά για την ακρίβεια, κάτι που κακώς δεν είχαν τολμήσει τα συγκροτήματα του είδους να δοκιμάσουν, γιατί η ώριμη και καλοδουλεμένη φωνή της Michelle Nocon μπορεί και εναλλάσσεται και να προσαρμόζεται ανάλογα με τις απαιτήσεις και τα συναισθήματα των συνθέσεων. Βέβαια, προσωπικά πιστεύω πως τα γρέτζα δεν της πολυταιριάζουν, αλλά αυτό είναι δική μου γνώμη, και έτσι κι αλλιώς είναι ακόμα ένα στοιχείο από τις πολλές προσωπικότητες που παρουσιάζει για τις ανάγκες των συνθέσεων.
Ένα ντεμπούτο κυκλοθυμικό και πολυμορφικό, με κάθε σύνθεση να αναδεικνύει διαφορετικές πτυχές και δυνατότητες του συγκροτήματος, το οποίο έχει καταθέσει την ψυχή του και τα αισθήματά του σε αυτήν τη δουλειά. Είναι μια δουλειά που σε πιάνει από τα μούτρα και σε βυθίζει στην άβυσσο του σκοταδιού που το περιβάλει, χωρίς έλεος και οίκτο.
Βαθμολογία: 75/100
Για το Rock Overdose,
Σταύρος Πισσάνος