GANDI – “Time And Youth”

Όσοι από εσάς με παρακολουθείτε καιρό, θα γνωρίζετε πως πέρα από τις στάνταρ κριτικές, προσπαθώ ανά καιρούς να παρουσιάζω αξιόλογες κυκλοφορίες από διαφορετικά είδη, που δεν έχουν συγγένεια με το metal ή το rock, αλλά η ποιότητά τους κάνει την παρουσία τους τόσο έντονη που δεν περνάει απαρατήρητη, και γνωρίζοντας πως υπάρχει κι άλλος κόσμος εκεί έξω ο οποίος ψάχνεται σε πολλά διαφορετικά 'χωράφια', θέλω να μοιράζομαι με τους συγκεκριμένους αυτές τις ανησυχίες μου, ταυτόχρονα όμως θα προειδοποιήσω ξανά τους υπόλοιπους να μην ασχοληθούν καν με αυτό το κείμενο, το οποίο αφορά αυτήν την ανησυχία μου. Στην προκειμένη περίπτωση όμως, χαίρομαι διπλά που πέφτει στο ραντάρ μου ένα τέτοιο ανάλογο σχήμα, το οποίο είναι Ελληνικής προέλευσης, αλλά έχει μεγαλύτερη απήχηση στο εξωτερικό, όπως συνήθως συμβαίνει στην Ελληνική σκηνή με τους δύσπιστους οπαδούς. Πιο συγκεκριμένα, οι Gandi έχουν καταγωγή από την Κέρκυρα, μοιράζονται μέλη με τους Deadfile, και το "Time And Youth" είναι το ντεμπούτο τους, το οποίο κυκλοφόρησε το Γενάρη, αλλά μόλις τώρα έπεσε ολόκληρο στα χέρια μου.

Και μπορεί η indie-pop να μην είναι στις ειδικότητές μου, όταν όμως ένα άλμπουμ καταφέρνει να σε μαγνητίσει με τις μελωδίες του, την αρτιότητά του, το βάθος του και γενικά με το συνολικό αποτέλεσμα, σημαίνει πως έχει πετύχει το σκοπό του, ειδικά από τη στιγμή που, προσωπικά τουλάχιστον, δεν έχω βρει πολλά ανάλογα άλμπουμ του είδους να με έχουν μαγνητίσει και μαγέψει τόσο έντονα όπως αυτό. Αυτό βέβαια για πολλούς μπορεί να μη σημαίνει και τίποτα, καθώς καθένας από εμάς είναι διαφορετικός σαν άνθρωπος, με ότι αυτό συνεπάγεται. Αυτό που έχει σημασία είναι το περιεχόμενο και η μουσική, η οποία εκτός από δεμένη, βρίθει βάθους και ποικιλίας, είτε αυτό έχει να κάνει με τα πολλά διαφορετικά είδη που φιλτράρονται στις συνθέσεις, όπως είναι η indie, η pop, το folk, το post-rock και μπόλικα ηλεκτρονικά στοιχεία, είτε με την ποικιλία οργάνων που χρησιμοποιούνται στο δίσκο και δίνουν στις συνθέσεις ένα πολύ έντονο χρώμα, με την σωστή και καίρια ενορχήστρωσή τους, καθώς τις καθιστά πλούσιες, χωρίς όμως να ξεφεύγουν. Και όλα αυτά σε συνδυασμό με τις βαθιές, αλληγορικές και στοχαστικές στιχουργικές αναζητήσεις, οι οποίες συμβάλλουν στα έντονα συναισθήματα που αναδύονται από τη μουσική.

Το δέσιμο και η χημεία του συγκροτήματος πιθανόν είναι το πιο βασικό και καθοριστικό στοιχείο για την ποιότητα του δίσκου. Με τόσες πολλές διαφορετικές επιρροές και ενορχηστρώσεις από τα πολλά διαφορετικά όργανα, το αποτέλεσμα θα μπορούσε πολύ εύκολα να καταλήξει ένας μουσικός αχταρμάς, κάτι που ειδικά στην εποχή μας το συναντάμε πλέον πάρα πολύ συχνά. Η σύνεση όμως που παρουσιάζεται στις συνθέσεις βρίσκεται σε επίπεδο εμπειρίας βετεράνων, με το αποτέλεσμα να είναι ξεκάθαρο και να έχει συγκεκριμένη κατεύθυνση. Αυτό, σε συνδυασμό με το υψηλό επίπεδο των συνθέσεων και την υπέροχη και εύκολη ροή του δίσκου, έχει σαν αποτέλεσμα ένα άκουσμα το οποίο, όποιος δεν έχει κόμπλεξ και σύνορα, θα μπορέσει να το απολαύσει και να το ευχαριστηθεί με τη ψυχή του.

Και γενικότερα, όταν ένα άλμπουμ σε οποιοδήποτε είδος δεν υστερεί σε κανένα σημείο στις συνθέσεις, έχοντας και σα βοήθημα την κρυστάλλινη και διαυγή παραγωγή, το αποτέλεσμα δε μπορεί παρά να είναι το λιγότερο ξεχωριστό. Σαν αποτέλεσμα τούτου, εδώ έχουμε ένα άλμπουμ στο οποίο φιλτράρονται όλες οι γνώσεις και οι επιρροές των μελών του, τα οποία μέλη δείχνουν τόσο δεμένα και συνεσταλμένα, δίνοντας πολλές και μεγάλες υποσχέσεις για το μουσικό μέλλον τους. Αρκεί να βρουν τη σωστή προώθηση που τους αξίζει, γιατί η Ελληνική μιζέρια δεν αφήνει και πολλά περιθώρια για κάτι παραπάνω, και υπάρχουν άπειρα παραδείγματα γι αυτό. Κι αν ενδιαφερθείτε περαιτέρω, μπορείτε να τους απολαύσετε στο live που θα δώσουν στην Αθήνα, στο Six d.o.g.s, στις 28 Οκτωβρίου.

Βαθμολογία: 83/100

Για το Rock Overdose,

Σταύρος Πισσάνος