Συντάκτης: Άγγελος Χατζηγιάννης
Είναι αλήθεια χωριανοί, φωνάξτε το παντού: Ο «άσωτος υιός» των Wintersun είναι πλέον κοντά μας, η δωδεκαετής αναμονή έφτασε στο τέλος της.
Κάθε προσπάθεια να ξεκινήσω να γράφω αυτήν την κριτική ήταν μάταιη, κάθε λέξη που αράδιαζα στο χαρτί κενή. Είναι ΑΔΥΝΑΤΟ να γράψεις κριτική για έναν δίσκο των Wintersun χωρίς να μακρηγορήσεις, αλλά κυρίως διατηρώντας αντικειμενική στάση. Το προσωπικό project του Jari Maenpää τα τελευταία 20 χρόνια υπήρξε η πηγή πολλών συζητήσεων, και όχι πάντα για θετικούς λόγους.
Όλα ξεκίνησαν πίσω στο 2004, όταν ο Maenpää έφυγε από τους Ensiferum για να κυκλοφορήσει το θρυλικό ομότιτλο ντεμπούτο των Wintersun, το οποίο θεωρείται από πολλούς ως ο θεμελιώδης εμπνευστής αυτού του ξεχωριστού παρακλαδιού του metal, που αντιγράφηκε κατά κόρον τα επόμενα χρόνια στη σκανδιναβική χερσόνησο - και όχι μόνο.
Δύο χρόνια μετά, ο Jari θα ξεκινήσει τις ηχογραφήσεις ενός διπλού άλμπουμ ονόματι "Time", το οποίο σύμφωνα με αυτόν θα ξεπερνούσε κατά πολύ τον προκάτοχό του, χαρίζοντας μας την αυθεντική Wintersun εμπειρία. Δυστυχώς, μια σειρά από «ατυχή» γεγονότα, που είχαν να κάνουν με την αδυναμία εύρεσης στούντιο για την ηχογράφηση και του απαραίτητου προσωπικού για την περάτωση των απαραίτητων διαδικασιών για την ολοκλήρωση του project, αλλά και πολλά προσωπικά θέματα -δε θα πω παραξενιές- του ιθύνοντα νου των Wintersun, οδήγησαν τον δίσκο να χωριστεί σε δύο μέρη, με το "Time I" να κυκλοφορεί εν τέλει το 2012, και το "Time II" να χάνεται βαθιά μέσα στο σεντούκι με τα ακυκλοφόρητα demos του δημιουργού του, με την τελική ημερομηνία κυκλοφορίας του να παραμένει μυστήριο.
Η ενδιάμεση κυκλοφορία του «λίγου» "Forest Seasons" το 2017 κατάφερε μόνο να θολώσει κι άλλο τα νερά, με τους πιστούς υποστηρικτές του project να μην ικανοποιούνται από τον νέο δίσκο, συνεχίζοντας να αποζητούν απεγνωσμένα το "Time II". Συνεπώς, η απόφαση του Maenpää να ξεκινήσει μια crowdfunding εκστρατεία με σκοπό την ολοκλήρωση των ηχογραφήσεων στέφθηκε με μεγάλη επιτυχία, καθώς ένα εξωφρενικά μεγάλο ποσό συγκεντρώθηκε σε πολύ λίγο χρόνο.
Δυστυχώς για τους απανταχού μουσικόφιλους όμως, μια ακόμη σειρά από «ατυχή» γεγονότα, που έχουν να κάνουν με την επιπόλαια -επιεικής όρος- διαχείριση των εσόδων του κοινού από τον δημιουργό έθεσαν ακόμα πιο πίσω την έλευση του "Time II", με αποτέλεσμα η ενδεχόμενη κυκλοφορία του να μετατραπεί σε inside joke της metal κοινότητας, στα επίπεδα του διαδόχου του "10000 Days" των Tool. Και παρόλο που το τελευταίο κατέφτασε με 13χρονη καθυστέρηση, το "Time II" δεν ερχόταν ποτέ, κάνοντάς μας όλους να εγκαταλείψουμε την ελπίδα.
Μέχρι που ξαφνικά μετά από 12 χρόνια, ένα post του Jari στα social media αναζωπύρωσε τις ελπίδες όλων μας, το οποίο έγραφε πως το πολυαναμενόμενο δεύτερο μέρος του ανολοκλήρωτου κεφαλαίου των Wintersun είχε επιτέλους επίσημη ημέρα κυκλοφορίας. Ξαφνικά όλοι μας αδημονούσαμε και πάλι για την ημέρα που αυτό το υλικό θα έφτανε στα αυτιά μας, και προφανώς οι προσδοκίες ήταν μεγάλες: οτιδήποτε λιγότερο από εξαιρετικό θα ήταν τεράστια απογοήτευση για το κοινό, και ακόμα μεγαλύτερη κατακραυγή για τον ίδιο τον καλλιτέχνη. Το "Time II" είναι όμως εδώ, και είχαμε την ευκαιρία να το ακούσουμε και να συντάξουμε κριτική για αυτό.
Διατηρώντας ταυτόσημη δομή με το δίδυμο αδερφάκι του, ο δίσκος ξεκινάει με μία folk εισαγωγή με άπω Ανατολίτικο αέρα στο "Fields Of Snow", για να δώσει γρήγορα τη θέση του στο ζουμί του άλμπουμ, το ακαταμάχητο "The Way Οf Fire". Εδώ βλέπουμε το γιατί όλοι μας περιμέναμε αυτόν τον δίσκο με ανυπομονησία τόσα χρόνια, καθώς το prog/power, το folk και το melodeath στοιχείο βρίσκονται σε απόλυτη αρμονία μεταξύ τους, δημιουργώντας το αντίπαλο δέος του μαγικού "Sons Οf Winter And Stars" από τον πρώτο δίσκο.
Στη συνέχεια οι ταχύτητες πέφτουν, καθώς το mid-tempo "One With The Shadows" δίνει περισσότερη βαρύτητα στη μελωδία και την ατμόσφαιρα, ένα ιδανικό καθρέφτισμα του "Land Of Snow And Sorrow". Το ιντερλούδιο "Ominous Winds", με το κιθαριστικό σόλο του Teemu Mantysäari (πλέον στους Megadeth) στο επίκεντρο, λειτουργεί σαν τη νηνεμία λίγο πριν από κάθε καταιγίδα. Και αυτό που ακολουθεί είναι μία κυριολεκτική καταιγίδα (“Storm”), το κομμάτι που είχε δοθεί ήδη στη δημοσιότητα σαν single, άλλο ένα δείγμα της συνθετικής δεινότητας του Φινλανδού καλλιτέχνη. Το "Time II" ολοκληρώνεται με το "Silver Leaves", μία μεγαλεπήβολη σύνθεση, η οποία ντικατοπτρίζει τη συμπάθεια των Wintersun για μακροσκελή τραγούδια με μεγάλη βαρύτητα, που τραβάνε το extreme κομμάτι του ήχου τους στα άκρα (no pun intended).
Αυτό που γίνεται εμφανές με την πρώτη ακρόαση του δίσκου, είναι η διάθεση των μελών των Wintersun για κάτι παραπάνω από έναν καλό δίσκο: ο Jari Maenpää εξακολουθεί να είναι ένας φανταστικός ερμηνευτής, και η απόδοση των εξαιρετικών στίχων του δίσκου -που ο ίδιος έγραψε- αποκτά διαφορετική βαρύτητα με τη φωνή του. Το νέο μέλος πίσω από τα τύμπανα, Heikki Saari, ο οποίος αντικαθιστά τον επί σειρά ετών συνεργάτη του Jari, Kai Hahto, επιδεικνύει το ταλέντο του παίζοντας σε υψηλές ταχύτητες, ενώ o Jukka Koskinen (πλέον μέλος των Nightwish) είναι ο αφανής ήρωας, προσδίδοντας βάθος και μέγεθος στις συνθέσεις.
Συνοψίζοντας, αυτή η κριτική θα μπορούσε να έχει τριπλάσιο μέγεθος και πάλι να μην είναι αρκετή για να περιέχει όσα χρειάζεται να ειπωθούν για τη σημαντικότητα αυτού του δίσκου. Το "Time II" δεν είναι απλά ένας καινούργιος δίσκος από μία αγαπημένη μπάντα, είναι το απόκρυφο ευαγγέλιο ενός μουσικού είδους που τα τελευταία χρόνια έχει αιχμαλωτιστεί σε έναν φαύλο κύκλο μετριότητας και λάθος αποφάσεων. Η επιστροφή των Wintersun μετά από 12 χρόνια -χωρις να μετράμε το “Forest Seasons”- είναι από μόνη της το γεγονός της χρονιάς. Η -αρκετά υψηλή χωρίς αμφιβολία- ποιότητα του δίσκου είναι απλά το κερασάκι σε μία τούρτα που περιμέναμε πολλά χρόνια να γευτούμε, και για καλή μας τύχη είναι ακόμα γευστική.
Βαθμολογία: 84/100
Για το Rock Overdose,
Άγγελος Χατζηγιάννης
Wintersun
"Time II"
Nuclear Blast Records
30 August 2024
Comments
