Στην καρδιά του καλοκαιριού, στα μέσα Ιουλίου, ένα αλλιώτικο, καυτό album, ανεβαίνει στα δισκοπωλεία, μια αλλιώτικη μπάντα έρχεται να ταράξει τα νερά της ολίγον «άνευρης» heavy metal σκηνής των late 80’s.
Το Appetite for Destruction είναι γεγονός και συμπληρώνει σήμερα 34 χρόνια ζωής. Σε μια φάση ζωής όπου οι δημιουργοί του είναι άφραγκοι, μένουν σε ένα δωμάτιο τόσο μικρό που μοιάζει με κουτί, κάνουν ναρκωτικά έχοντας πλάι τους διάφορες γυναίκες να τους κάνουν παρέα, φτιάχνεται ένα άλμπουμ που κουβαλάει μέσα του όλη την αλήθεια.
Οι βιωματικές καταστάσεις γίνονται τραγούδια και αυτή η ειλικρίνεια του δίσκου μαζί με έναν διαφορετικό, ξεχωριστό hard rock ήχο σε punk διάθεση τον κάνουν απλά μοναδικό. Είναι αδύνατο να συλλάβει ο νους ότι, μαζί με τόσα καλούδια, το ίδιο άλμπουμ μπορεί να περιέχει τα “Sweet Child o' Mine”, “Paradise City”, “Welcome to the Jungle”. Μοιάζει μάλλον με best of συλλογή και ελάχιστα με παρθενική δουλειά συγκροτήματος.
Τα πάντα σε αυτό είναι δυνατά, από τη φωνή του Axl που ηχεί σαν σειρήνα μέχρι τα φλογερά riff του Slash και τα απίστευτα σολαρίσματά του καθώς και τα εκκωφαντικά χτυπήματα στα τύμπανα του Adler.
Πολλά από τα κομμάτια του είχαν γραφτεί όταν έπαιζαν σε γνωστά club του Los Angeles. Με λίγες εξαιρέσεις, έλαβε πολύ καλές κριτικές και έπιασε την κορυφή του Billboard 200. Μέχρι τον Σεπτέμβρη του 2008 είχε γίνει 18 φορές πλατινένιο και υπολογίζεται ότι έχει ξεπεράσει σε πωλήσεις τα 30 εκατομμύρια αντίτυπα, νούμερο ανήκουστο για πρώτο δίσκο συγκροτήματος.
Στην αρχική έκδοση του άλμπουμ, το εξώφυλλο, βασισμένο σε πίνακα του ζωγράφου Robert Williams, απεικόνιζε ένα ρομπότ να έχει βιάσει μια πόρνη στο δρόμο καλωσορίζοντας έτσι τον ακροατή στη «ζούγκλα της παραδισένιας πόλης».
Όμως οι έντονες αμφισβητήσεις και συζητήσεις που δημιουργήθηκαν σε συνδυασμό με τις αντιδράσεις κάποιων πωλητών στα δισκοπωλεία είχαν ως αποτέλεσμα να απογορευθεί η κυκλοφορία του και να να αντικατασταθεί από τη γνωστή εικόνα με το σταυρό και τα κρανία των πέντε μελών της μπάντας.
Αυτό που δεν αμφισβητήθηκε σε καμία περίπτωση ήταν η άποψη πως μετά από αυτό το σαρωτικό ντεμπούτο, οι Guns N Roses θεωρούνταν η καλύτερη πρωτοεμφανιζόμενη μπάντα που υπήρξε ποτέ.
Comments
