Το RockOverdose και ο Ζήσης Πετκανάς είχαν την ευκαιρία να μιλήσουν με τον αρχηγό των Πορτογάλων MOONSPELL, Fernando Ribeiro σχετικά με το νέο τους άλμπουμ “Hermitage”, το οποίο κυκλοφορεί στις 26 Φεβρουαρίου 2021, από την Napalm Records.
Ο Ribeiro σχολιάζει τη δημιουργική διαδικασία του νέου album, μας μιλάει για τη μουσική εξέλιξη της μπάντας, τις πρόσφατες αλλαγές στο line up και φυσικά δεν κρύβει την αγάπη του για τη χώρα μας και την Ελληνική metal σκηνή!
Ακούστε, διαβάστε και απολαύστε!
RockOverdose: Fernando, καλώς ήρθες στο Rockoverdose!
Fernando Ribeiro (MOONSPELL): Σε ευχαριστώ πολύ! Καλησπέρα (στα ελληνικά). Είναι χαρά μου που επιστρέφω μετά από αρκετό καιρό στην Ελλάδα, ακόμα και αν είναι διαδικτυακά.
RockOverdose: Έχεις ευχάριστες αναμνήσεις από την Ελλάδα?
Fernando Ribeiro (MOONSPELL): Ναι, έχω πολύ καλές αναμνήσεις όπως και πολύ καλούς φίλους. Έχω όμως και κακές αναμνήσεις, καθώς στην τελευταία μας περιοδεία δεν καταφέραμε να πάμε στην Αθήνα και είχαμε αρκετά προβλήματα να λύσουμε με τους Moonspell, οπότε δεν μπορούσαμε να ξαναπάμε. Οπότε θα ήθελα να ζητήσω από τους fans των Moonspell ειδικότερα αυτών στην Αθήνα, να δείξουν υπομονή και το συντομότερο δυνατόν θα επιστρέψουμε.
RockOverdose: Θα παίζατε με τους Rotting Christ.
Fernando Ribeiro (MOONSPELL): Ναι, Ο Σάκης (Τόλης) με έχει ήδη συγχωρέσει, οπότε μιας και τον θεωρώ τον βασιλιά του ελληνικού Heavy Metal, οπότε θα ήθελα να ζητήσω από τους fans να μας συγχωρέσουν επίσης. Ήταν ένα φοβερό show αλλά είχαμε πολλά προσωπικά προβλήματα που οδήγησαν τελικά στην διάλυση την συνεργασίας μας με τον Mike (Miguela Gaspar), τον προηγούμενο drummer μας. Δεν ήταν ωραία κατάσταση. Το tour μας με τους Rotting Christ ήταν φοβερό και ευτυχώς είχαμε την ευκαιρία να πάμε στη Θεσσαλονίκη και να μοιραστούμε τη σκηνή μαζί τους. Κάναμε το καλύτερο που μπορούσαμε, αλλά δυστυχώς τα προβλήματα ήταν πολλά, έτσι περιμένουμε για την επόμενη ευκαιρία.
RockOverdose: Πρέπει να δείξουμε υπομονή και θα έρθει η στιγμή που θα παίξετε στην Ελλάδα ξανά.
Fernando Ribeiro (MOONSPELL): Ναι, ευχαριστώ τους Έλληνες για την υπομονή που δείχνουν με τους Moonspell. Με όλα αυτά που γίνονται στην μουσική αλλά και εκτός μουσικής, η υπομονή είναι μια αρετή που πρέπει να έχουμε.
RockOverdose: Μερικές φορές όμως η υπομονή τελειώνει.
Fernando Ribeiro (MOONSPELL): Ναι, αλλά στις μέρες μας η υπομονή τελειώνει πριν καν αρχίσει. Οι άνθρωποι δεν έχουν υπομονή για τίποτα. Το καταλαβαίνω. Είμαι από τη Νότια Ευρώπη, όπου δεν έχουμε πολλή υπομονή, δεν είμαστε σαν τους Σκανδιναβούς. Μερικές φορές θέλουμε τα πράγματα να γίνονται γρήγορα, είμαστε θερμόαιμοι. Εγώ όσο μεγαλώνω θέλω να δέχομαι κάποια πράγματα χρειάζονται χρόνο. Το 2022 οι Moonspell κλείνουν 30 χρόνια, τα οποία πέρασαν πολύ γρήγορα. Ακόμα θυμάμαι το ‘95 που κάναμε περιοδεία για το Wolfheart. Από την άλλη, είμαι 46 και είμαι στους Moonspell από τα 16 μου, δεν έχω κάνει κάτι άλλο στη ζωή μου και σε όλη μου την πορεία έπρεπε να δείχνω υπομονή, χωρίς υπομονή δεν θα ήμουν εδώ να σου μιλάω.
RockOverdose: Ο χρόνος περνάει γρήγορα.
Ναι, είναι αλήθεια.
RockOverdose: Αλλά είσαι εδώ και θα μείνεις.
Fernando Ribeiro (MOONSPELL): Ναι. Ξέρεις, μιλάω συχνά με τον Σάκη, ειδικά τώρα μέσα στην πανδημία και όχι μόνο για μουσική. Θυμόμαστε παλιές ιστορίες και μου δίνει κουράγιο όπως κι εγώ το ίδιο. Μερικές φορές διαφωνούμε σε κάποια πράγματα, αλλά συμφωνούμε σε ένα πράγμα. Ποτέ δεν κάνουμε πίσω αν δεν δώσουμε μάχη. Το χρωστάμε στους fans μας, στον εαυτό μας και σε οποιονδήποτε αγόρασε έναν δίσκο των Moonspell ή ήρθε σε μία συναυλία. Ξέρεις, αυτή η χρονιά θα ήταν η τέλεια να πούμε αντίο, γιατί είναι δύσκολο να ανακαλύπτεις ξανά και ξανά τον εαυτό σου. Έχουμε μία κοινωνική, πολιτική και οικονομική κρίση, αλλά έχουμε επιβιώσει από πολλές κρίσεις.
Ο κόσμος άρχισε να κατεβάζει δωρεάν μουσική και να σκέφτεται ότι οι μουσικοί θα ζήσουν με αέρα. Αλλά προσαρμοστήκαμε με καλά αποτελέσματα. Σήμερα καθάριζα τα βινύλιά μου κι έχω και πολύ καλά δείγματα ελληνικού μέταλ (π.χ. Το Summon the dead των Flames, πολύ καλός δίσκος). Και δε θυμόμουν καν ότι τα είχα οπότε ναι, τώρα το βινύλιο επέστρεψε και ίσως είναι κάποιου είδους “αποζημίωση”. Πάντα εμφανίζεται ένα πρόβλημα και βρίσκουμε λύση. Οι μουσικοί έχουν επιβιώσει σαν τις κατσαρίδες όλα αυτά τα χρόνια, αλλά κάποια στιγμή θα γίνει κάτι που θα τελειώσει τα πάντα και έχω την αίσθηση ότι κάθε χρόνο αυτό το κάτι έρχεται όλο και πιο κοντά.
Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχουν περιοδείες, δεν γίνονται συναυλίες. Συνήθως έκανα περίπου 200 συναυλίες τον χρόνο και πέρσι έκανα μόνο μία και είναι κάτι που δεν μου αρέσει. Δεν εναι πως μου λείπουν τα αεροπλάνα και τα αεροδρόμια, τα μισώ. Αλλά σίγουρα τα πράγματα αλλάζουν και δεν χαίρομαι γι’ αυτό. Δεν είμαι από τους ανθρώπους που λένε “επιτέλους έχω χρόνο για την οικογένεια και τα παιδιά”, καθώς πάντα έβρισκα χρόνο για την οικογένειά μου. Όλο αυτό που γίνεται δεν μου αρέσει, είναι σκατά και δεν θα έπρεπε να συμβαίνει.
RockOverdose: Συμφωνώ μαζί σου. Ο κύριος λόγος που ήθελα να κάνω την σημερινή κουβέντα μαζί σου, είναι ο καινούργιος δίσκος των Moonspell. Όλη αυτή η χρονιά επηρέασε την ηχογράφηση ή την είδες σαν ευκαιρία να περάσεις περισσότερο χρόνο στο studio?
Fernando Ribeiro (MOONSPELL): Όχι ιδιαίτερα. Ξεκινήσαμε να γράφουμε το 2017 και είχε πολλές αλλαγές. Είμαστε ευγνώμονες που μπορέσαμε να πάμε στην Αγγλία και να ηχογραφήσουμε με τον παραγωγό που θέλαμε, τον Jaimie Gomez Arellano των Paradise Lost. Καταφέραμε να προσεγγίσουμε έναν πιο ψυχεδελικό, ατμοσφαιρικό τρόπο γραφής σίγουρα όχι τόσο βαρύ, ούτε με τόσα στοιχεία όπερας (όπως το 1755), είναι απλώς μουσική, σαν να παίζεις μέσα σε ένα δωμάτιο. Έτσι, δε νομίζω ότι η πανδημία έχει επηρεάσει ακόμη τη μουσική ή το χρόνο που είχαμε.
Σίγουρα χρειάστηκε να αυτοσχεδιάσουμε και να προσαρμοστούμε. Αλλά ήμασταν αρκετά τυχεροί και καταφέραμε να συνεχίσουμε τις ηχογραφήσεις λίγο - πολύ με τον τρόπο που θέλαμε και λίγο - πολύ με τις λειτουργίες του οργανισμού. Αλλά πραγματικά μας άρεσε πολύ εκεί, επειδή ήταν ακόμα πιο ξεχωριστό. Ξέρεις, όλοι ήταν στο σπίτι και ήμασταν κλειδωμένοι. Μας απαγορεύτηκε να ταξιδεύουμε. Και την επόμενη μέρα όλα ήταν εντάξει. Ξέρεις, έχετε το ίδιο στην Ελλάδα. Έτσι, όταν ήμουν στο αεροπλάνο για να πάω και να ηχογραφήσω τα φωνητικά και να απολαύσω κάποιο χρόνο απλά κάνοντας μουσική, ήμουν έκπληκτος γιατί αυτό είναι ένα προνόμιο που πολλοί από τους συναδέλφους μου δεν έχουν. Και τώρα πια δεν είναι μόνο ο covid, είναι και το ηλίθιο Brexit. Κάναμε ένα album στο Ηνωμένο Βασίλειο, αλλά ίσως την επόμενη φορά να είναι δύσκολο να πάμε. Αυτή τη στιγμή ο κόσμος πραγματικά δυσκολεύει τις ζωές μας.
Θέλω να πω, δεν είναι μόνο για τη μουσική, θα μπορούσαμε να ηχογραφήσουμε στη Γερμανία ή στην Ελλάδα, δεν έχει σημασία. Είναι ότι μερικές φορές αισθάνομαι πως δεν είμαι ελεύθερος και νομίζω ότι αυτό που πραγματικά χάνουμε δεν είναι η έμπνευση, δεν είναι η μουσική επειδή σου αρέσει ή δεν σου αρέσει. Είσαι ελεύθερος να το κάνεις. Αλλά τότε είναι πολύ δύσκολο να το διανείμεις. Ολοκληρώσαμε το album τον Ιανουάριο του 2020 και τότε περιμέναμε μια ευκαιρία και ένα χρονικό περιθώριο για να μπορέσουμε να πάμε στην Αγγλία και να ηχογραφήσουμε. Και το κάναμε. Θυμάμαι ότι ο Gomez ήταν στην Πορτογαλία και μετά όλα πήγαν να κλείσουν, επειδή η Πορτογαλία ήταν στη μαύρη λίστα και μετά προσπάθησε εσύ να αγοράσεις αεροπορικό εισιτήριο... Πολλές φορές τα πράγματα ήταν ρευστά.
RockOverdose: Ναι, καταλαβαίνω. Το Hermitage είναι το 12ο σας album. Θα έλεγες ότι η δημιουργική διαδικασία γίνεται πιο εύκολη με κάθε κυκλοφορία;
Fernando Ribeiro (MOONSPELL): Θα έλεγα ότι γίνεται διαφορετικό και νομίζω ότι οι Moonspell δεν είμαστε ποτέ ευχαριστημένοι με τη μουσική που κάνουμε. Είναι έτσι από την αρχή, από το Wolfheart. Η μη ικανοποίηση είναι η πραγματική κινητήριος δύναμή μας, ξέρεις, οπότε δεν είναι ότι το μισούμε, απλά πιστεύουμε ότι μπορούμε να κάνουμε κάτι διαφορετικό. Όχι καλύτερα. Όχι χειρότερα, (ελπίζω), αλλά διαφορετικά.
Έτσι, αυτό είναι το είδος της “μηχανής” που χρησιμοποιούμε ως επί το πλείστον για να γράφουμε τραγούδια. Λειτουργεί για μας, διότι για εμάς το να κάνουμε μουσική, δεν έχει να κάνει με το να κρατάς ένα πλάνο ή μια φόρμουλα. Ίσως δεν ξέρουμε πώς να επιμείνουμε σε μια φόρμουλα. Το σκέφτομαι πολύ αυτό. Έτσι προσπαθούμε να πάμε και να κάνουμε κάτι που βρίσκουμε πρωτότυπο και που βρίσκουμε αρκετά καλό για να μοιραστούμε σε ένα album. Και το Hermitage δεν ήταν διαφορετικό από αυτή τη διαδικασία. Ο Pedro και ο Ricardo έγραψαν όλη τη μουσική. Εγώ έγραψα όλους τους στίχους. Είχα το concept και ήμασταν πολλές φορές μαζί. Και τότε, όπως είπα, τον Ιανουάριο του 2020, εξακολουθούσαμε να εργαζόμαστε πάνω σε αυτό.
Τον Μάρτιο, κάναμε ένα διάλειμμα εξαιτίας του covid. Και όταν μπορούσαμε να κυκλοφορήσουμε ξανά, πήγαμε στο στο στούντιο να κάνουμε την παραγωγή μαζί. Έτσι ήταν λίγο - πολύ η διαδικασία και με το νέο drummer, αλλά διαφορετικά τραγούδια, διαφορετικοί στόχοι επίσης. Και αυτό που είπα στον Pedro και τον Ricardo, γιατί κάποτε νόμιζα ότι η μουσική ήταν σαν να μην πάμε στο μέρος που προσπαθούσαμε να πάμε. Και είπα, λοιπόν, νομίζω ότι είστε πολύ κολλημένοι με τη μουσική παράδοση ή με το φόβο του να χάσουμε τους φανς. Πιστεύω ότι το Hermitage είναι album που δεν θα αρέσει σε όλους, αλλά θα αρέσει στους πραγματικούς Moonspell φανς. Είμαι σίγουρος ότι αυτό είναι πολύ προσωπικό μεταξύ μας και αυτών, επειδή έχει λίγο από όλα όσα κάναμε. Και μοιάζει σαν να έχεις τους Moonspell να παίζουν στο δωμάτιό σου.
Δεν έχει special guests, δεν έχει γυναικεία φωνητικά, δεν έχει, με όλο το σεβασμό, δεν έχει ορχήστρες. Όχι, είναι απλά ό,τι μπορούν να κάνουν 5 τύποι μιας μπάντας με τα όργανα και τις ικανότητές τους. Και νομίζω ότι αυτό είναι το μήνυμα του album. Ειλικρινά, νομίζω ότι στις μέρες μας για να μείνουμε μαζί ως συγκρότημα, είναι πολύ σημαντικό να φτιάχνουμε μουσική που έχει νόημα για εμάς. Από την άλλη πλευρά, ξέρω ότι θέλουμε να φτάσουμε σε ακόμα περισσότερο κόσμο. Και νομίζω πως είναι η σωστή στιγμή, το κοινό μας αποτελείται από τους σωστούς ανθρώπους. Αυτό θέλουμε να κάνουμε τα τελευταία χρόνια ή στα λίγα χρόνια που μας έχουν απομείνει ακόμα. Να παίξουμε για ανθρώπους που αγαπούν την εμπειρία της ακρόασης μουσικής. Όχι για αυτούς που είναι σε φάση “ααα, γυρίστε στο παρελθόν”.
Έλα τώρα, προφανώς και θα ήθελα να γυρίσω στο παρελθόν. Είχα όλα τα μαλλιά μου, ήμουν ένας νεαρός λύκος που ούρλιαζε στους δρόμους της Ευρώπης. Αλλά αυτό χάθηκε. Έτσι, η ζωή είναι διαφορετική τώρα και η μουσική είναι διαφορετική.
RockOverdose: Άρα το θέμα είναι η εξέλιξη.
Fernando Ribeiro (MOONSPELL): Έτσι νομίζω. Θέλω να πω, η εξέλιξη είναι κάτι που θα κάνεις αρκετά στη Metal, μερικές φορές ακόμη και πάρα πολύ. Ξέρεις, νομίζω ότι τα συγκροτήματα απλά προσπαθούν να κάνουν ό,τι θέλουν.
Και κάποιοι προσπαθούν περισσότερο να ευχαριστήσουν τους fans, ενώ μερικοί άλλοι προτιμούν να πειραματιστούν. Πιστεύω ότι υπάρχει χώρος για τα πάντα και αν δεν είσαι ηλίθιος, όπως πολλοί άνθρωποι, νομίζω ότι μπορείς να ακούσεις τα πάντα. Θέλω να πω, έχω δίσκους των Bathory, Hellhammer, Craft, Rotting Christ, αλλά επίσης και Bauhaus, Cigarrettes after sex και Nick Cave, παρόλο που η κύρια μουσική συλλογή μου είναι Metal και ροκ, μου αρέσει να ακούω άλλα πράγματα.
Αλλά ακόμα και μέσα στη metal υπάρχουν διαφορές, από τους Blind Guardian που μου αρέσουν πολύ (ειδικά το imaginations from the other side), έως και τους Katatonia. Έτσι δεν κατάλαβα ποτέ γιατί οι άνθρωποι χωρίζονται. “Αυτό είναι σωστό, αυτό είναι λάθος. Αυτό είναι Metal, το άλλο δεν είναι Metal”. Θέλω να πω, πιστεύω ότι οι Moonspell είναι σίγουρα ένα heavy metal συγκρότημα, ίσως dark metal συγκρότημα με κάποιου είδους διαφορετικές επιρροές. Αλλά για παράδειγμα, τη δεκαετία του '90, κανείς δεν είχε πρόβλημα που οι Tiamat έκαναν το Wildhoney. Και μοιάζει και με Pink Floyd. Οπότε, νομίζω θα μπορούσατε να πείτε ότι έχουν αλλάξει, αλλά πρέπει να μείνετε συγκεντρωμένοι στα σημαντικά πράγματα. Νομίζω ότι αυτό είναι πολύ, πολύ σημαντικό για όλους.
RockOverdose: Και ποιες είναι οι πρώτες αντιδράσεις από τον Τύπο και τους fans;
Fernando Ribeiro (MOONSPELL): Νομίζω ότι οι περισσότερες αντιδράσεις είναι πολύ θετικές. Δεν έχω εμμονή μαζί τους, για να είμαι απόλυτα ειλικρινής. Με όλο το σεβασμό, νομίζω ότι η δουλειά μας τελειώνει όταν φεύγουμε από το στούντιο και μετά είναι η προώθηση, το μάρκετινγκ... Τη μια μέρα ξυπνάς και σου αρέσει.
Την επόμενη μέρα πας να κοιμηθείς και σκέφτεσαι ότι δεν είναι αυτό που ήθελες. Και μετά έρχεται η επόμενη μέρα. Νομίζω κάπως έτσι οι μουσικοί τρελαίνονται και αυτοκτονούν, λόγω της ανάγκης τους για προσοχή και για να δουν τι λένε και τι δεν λένε οι άλλοι γι’ αυτούς. Εγώ απλά παίρνω τα πάντα από την εταιρεία. Αλλά δεν τα διαβάζω ποτέ. Γιατί πρέπει να ξυπνάω με τον εαυτό μου κάθε μέρα και να δουλεύω με τους Moonspell σε καθημερινή βάση.
Κάνουμε επίσης management, το merchandise και τα λοιπά. Έτσι νομίζω ότι αν συμβεί κάτι πολύ κακό, θα το καταλάβω γιατί θα χάσω και τη δουλειά μου. Έτσι νομίζω ότι οι περισσότερες αντιδράσεις, από ό, τι καταλαβαίνω, είναι πολύ θετικές και από πωλήσεις επίσης πάει καλά. Κάποιες εκδόσεις είναι ήδη sold out, επίσης ξέρω ότι τα βίντεο έχουν πολλούς ανθρώπους που τα βλέπουν, ακόμα κι αν δεν είναι τυπικό υλικό YouTube. Και είμαι χαρούμενος, αλλά νομίζω ότι δεν είναι στο χέρι μου πια. Ξέρεις, νομίζω ότι τη στιγμή που το δίνεις στον κόσμο, είναι ένα αναγκαίο κακό. Μερικοί άνθρωποι θα πουν κακά πράγματα και άλλοι θα πουν καλά πράγματα.
Εξακολουθώ να πιστεύω ότι το Hermitage είναι ένα ωραίο album, διαφορετικό album, καθώς επίσης ξέρω ότι οι άνθρωποι θα έχουν διαφορετικές απόψεις, αλλά είναι έτσι, ειδικά από το Sin και μετά. Οπότε δεν είναι κάτι καινούργιο για μένα. Τίποτα δεν με εκπλήσσει πια. Ίσως ένα γουρούνι που πετάει ή κάτι τέτοιο. Έχω ακούσει τα πάντα με τους Moonspell, από “δε μπορείς να τραγουδήσεις πια”, μέχρι “ο καλύτερος τραγουδιστής ever”. Οπότε, ξέρεις, αν σου αρέσει, είμαι χαρούμενος, αν δεν σου αρέσει, θα σε δούμε στην επόμενη ευκαιρία. Ίσως σου αρέσει το επόμενο album.
Δεν θα κάνω και φασαρία γι' αυτό. Ελπίζω να αρέσει στους fans, γιατί χωρίς οπαδούς το συγκρότημα δεν είναι τίποτα. Αλλά αν δεν τους αρέσει, τι μπορώ να κάνω, να πάω σπίτι τους και να τους πείσω; Όχι, δεν μπορώ. Τότε γιατί να με ενοχλεί;
RockOverdose: Κατάλαβα. Συγκρίνοντας αυτό το δίσκο με τα προηγούμενα έντεκα album σας. Με ποιο θα έλεγες ότι είναι πιο κοντά?
Fernando Ribeiro (MOONSPELL): Είναι πολύ παράξενο γιατί ήθελα να επιλέξω το Extinct, αλλά αυτό έχει πολύ rock gothic συναίσθημα και oriental επίσης. Και αυτό το album δεν έχει κάτι τέτοιο. Νομίζω ότι μπορώ να το συγκρίνω με ορισμένες διαθέσεις τραγουδιών, αλλά όχι με ένα πλήρες album.
Θα έλεγα ακόμη και σε ένα album ότι είναι πολύ δημοφιλές. Πάντα υπάρχει λίγο απ' αυτό. Νομίζω ότι αυτό το album (το Hermitage) παίρνει επίσης από τραγούδια που είναι λίγο πιο επιθετικά (σαν το Antidote). Είναι δύσκολο για μένα να το συγκρίνω πραγματικά με οποιοδήποτε άλλο album, γιατί νομίζω ότι έχουμε δοκιμάσει πολλά νέα πράγματα. Προφανώς, ο τρόπος μου να τραγουδάω, ο τρόπος της μπάντας, να παίζουμε, κλπ. Νομίζω ότι είναι πολύ χαρακτηριστικό των Moonspell, αλλά είναι δύσκολο να πω ότι μου θυμίζει το Irreligious, το Wolfheart, το Sin ή το Butterfly Effect, γιατί δεν το κάνει. Ξέρεις, για μένα, μου θυμίζει Pink Floyd και Bathory, την εποχή Twilight of the Gods.
Αυτές είναι οι δύο κύριες επιρροές μου. Ή νομίζω ότι είναι αυτό που βγαίνει από το album, τα υπόλοιπα είναι ένα μεγάλο mash up από ό,τι κάνουμε και ακούμε ή όχι και νομίζω ότι είναι δύσκολο να το συγκρίνουμε με ό, τι κάναμε πριν. Δεν είναι μια νέα αρχή, αλλά δεν είναι επίσης μια επανάσταση. Είναι κάτι που έχει να κάνει με αυτό που παίρνετε από όλα τα album, ίσως την ενέργεια και το γράψιμο των Moonspell.
RockOverdose: Και ποια είναι η ιστορία με τον νέο σας drummer;
Fernando Ribeiro (MOONSPELL): Ξέρεις, ήμουν φίλος με τον Mike. Όλοι το ξέρουν αυτό. Οπότε η όλη διαδικασία ήταν πολύ στενάχωρη. Δε μπορώ να μιλήσω πολύ γι’ αυτό, γιατί εκείνος ζήτησε να μη μιλήσουμε για την αιτία που έφυγε. Υπογράψαμε και σύμφωνο εχεμύθειας. Έτσι είπα στον Pedro να βρει έναν νέο drummer γιατί δεν ήθελα να ανακατευτώ σε αυτή τη διαδικασία. “Σ' εμπιστεύομαι. Είμαι σίγουρος ότι θα βρείς ένα πολύ καλό άτομο και έναν πολύ καλό drummer”. Και φοβόμασταν ότι δεν θα μπορούσαμε να τον βρούμε σύντομα. Θέλαμε κάποιον από την Πορτογαλία, γιατί μας είναι δύσκολο να δουλεύουμε με άτομα εξ αποστάσεως. Βέβαια πολλές μπάντες έχουν ξένους drummers, όπως οι Septicflesh έχουν τον Krimh, που είναι από τους καλύτερους drummer που γνωρίζω από αυτή τη γενιά.
Λοιπόν, o Pedro βρήκε τον Hugo και φυσικά ανυπομονούσα να τον γνωρίσω. Έτσι, την πρώτη φορά που συναντηθήκαμε, θεώρησα ότι είχε πραγματικά καλή ενέργεια. Ήταν ταπεινός. Δεν είναι πως ψάχνουμε ταπεινούς ανθρώπους, αλλά είχε καλή ενέργεια. Δεν ήταν πολύ νευρικός, ούτε πολύ εντυπωσιασμένος. Ήταν ο εαυτός του. Και το καλύτερο ήταν όταν κάθισε να παίξει τα παλιά μας τραγούδια, όπως Mephisto, Wolfshade και πραγματικά ήταν φοβερός. Ήταν πολύ καλά προετοιμασμένος και έχει ένα δικό του τρόπο παιξίματος, μόνο με ένα τύμπανο.
Έπαιξε όλα τα παλιά κομμάτια και πολύ γρήγορα μπήκε στα καινούργια και κάναμε και κάποιες ζωντανές εμφανίσεις. Νομίζω ότι είναι το κατάλληλο άτομο για αυτή τη θέση, λόγω της προσωπικότητάς του και της μουσικότητάς του. Νομίζω ότι ο Pedro έκανε φανταστική επιλογή. Ήμασταν πολύ τυχεροί που τον βρήκαμε σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα και κάναμε τις τηλεοπτικές εκπομπές που είχαμε, το album που έχουμε... Και ήταν μια περίεργη χρονιά για να μπει στο συγκρότημα, γιατί χρειαζόμαστε ό,τι ενέργεια είχαμε για περιοδείες και να περάσουμε πολλές ώρες μαζί. Έτσι γνωρίζουμε το καλό και το κακό μέρος του εαυτού μας που συμβαίνει σε περιοδεία. Αλλά νομίζω ότι, ναι, ήταν ευλογία που τον βρήκαμε. Και είναι σίγουρα ο άνθρωπος για τη δουλειά.
RockOverdose: Υπέροχα. Λοιπόν, επανακυκλοφορήσατε δύο από τα παλιά σας album μέσα σε ένα χρόνο, πρώτα το Sin / Pecado το Δεκέμβριο του 2019 και μετά το Butterfly Effect τον περασμένο Αύγουστο. Πώς πήρατε αυτή την απόφαση και τι σχέδια έχετε για να επανακυκλοφορήσετε κι άλλα παλιά album;
Fernando Ribeiro (MOONSPELL): Λοιπόν, πρώτα απ 'όλα, τα περισσότερα πράγματα από το παλιό μας ρεπερτόριο είναι sold out ή δε βγαίνουν πια και νομίζω ότι είναι κρίμα. Ξέρεις, μου αρέσει όταν οι άνθρωποι συλλέγουν πράγματα των Moonspell. Μαζεύω κι εγώ πράγματα από άλλα συγκροτήματα. Και το σέβομαι αυτό γιατί μου αρέσει κι εμένα.
Αλλά νομίζω ότι είναι ηλίθιο από τις δισκογραφικές να μην βγάζουν ξανά τα album (κάτι τέτοιο σήμερα συμβαίνει σε εμάς, με το 1755 και το Alpha Noir / Omega White). Πρέπει να ανατυπώσουμε και αυτά τα album, επειδή οι άνθρωποι έτσι κι αλλιώς τα ξαναβγάζουν οι ίδιοι. Και οι οπαδοί που έχουμε αυτή τη στιγμή είναι πολύ αφοσιωμένοι. Έτσι θέλουν πραγματικά να αγοράσουν, ειδικά βινύλιο. Έτσι, προκειμένου επίσης να μας υποστηρίξει οικονομικά, αποφασίσαμε να επανεκδώσουμε μερικά από τα album για να τους δώσουμε κι ένα extra άγγιγμα, όπως στο Butterfly Effect.
Κάναμε ολόκληρο revamp και οι άνθρωποι το λάτρεψαν, έγινε sold out. Κανείς δεν παραπονιέται γι' αυτό. Έχω album από τη δεκαετία του '90, έχω βινύλιο. Αλλά μερικοί άνθρωποι στις μέρες μας, ακόμη κι αν ακούν Spotify, YouTube και τα σχετικά, θέλουν να έχουν το album, αυτό είναι κάτι πολύ πολύτιμο για τη Metal κοινότητα. Και νομίζω ότι αυτό είναι πολύ, πολύ καλό. Οπότε το κάνουμε αυτό.
Το κάναμε ήδη, γιατί προσέγγισα την Intermedia και την SPV και ξεκινήσαμε με το Wolfheart και το Irreligious. Θα έχουμε μια επετειακή επανέκδοση για τα 25 χρόνια του Irreligious. Επίσης θα ξαναβγάλουμε το Darkness and Hope και το Antidote.
Και τότε κάθε φορά που ένα album εξαντλείται, όχι ως περιορισμένες εκδόσεις, αλλά κάθε φορά που δεν υπάρχει τίποτα στην αγορά, ακόμη και CD, εμείς θα το έχουμε, γιατί τώρα έχουμε τη δική μας δισκογραφική, την Alma Mater Records και και θα έχουμε δικό μας online κατάστημα. Έτσι θέλουμε να φροντίσουμε όλη την κοινότητα των Moonspell. Για παράδειγμα, αν υπάρχει ένα παιδί 14 ετών που λέει, λοιπόν, θέλω να το ακούσω αυτό σε βινύλιο (αν ξέρει τι είναι βινύλιο ή LP). Νομίζω ότι πρέπει να το φροντίσουμε.
Οπότε, γι’ αυτό κάνουμε όλα αυτά. Όσο για τα άλλα δύο album, Darkness and Hope και Antidote, μπορεί να κυκλοφορήσουν φέτος ή ίσως το 2022. Και έχουμε πολλά πράγματα στο κατάστημα, επειδή πιστεύω ότι κι αυτό είναι μέρος της δουλειάς μας, έτσι θα πρέπει να το φροντίσουμε. Είναι σαν μουσείο. Ξέρεις, πρέπει να έχεις πράγματα για να τα αγοράσει ο κόσμος μέσω του καταστήματος δώρων.
RockOverdose: Σχεδιάζετε να κυκλοφορήσετε κάτι σε μορφή κασέτας;
Fernando Ribeiro (MOONSPELL): Έχουμε τα πάντα σε κασέτα ήδη, από το Hermitage, Memorial, Night Eternal που επίσης είναι σε κασέτα… Και μου αρέσει αυτό, επειδή μεγάλωσα ακούγοντας LPs και κασέτες και έχω πάρα πολλά CD, μου αρέσει. Μου αρέσει ο ήχος όταν είμαι στο αυτοκίνητο. Ακούω CD ως επί το πλείστον, και έτσι έχουμε πολλά πράγματα ήδη σε κασέτα και έχουμε κάποια άλλα πολύ ωραία πράγματα.
Αλλά για παράδειγμα, για την 30η επέτειο των Moonspell, θα κάνουμε με μια γερμανική δισκογραφική τα the Celtic Frost, Immortal, Secrets of the Moon και άλλα. Θα φτιάξουμε ένα ειδικό κουτί μόνο με κασέτες από το παρελθόν, demos, μέχρι και το Wolfheart, τα πρώτα μας χρόνια, από το ‘95. Θα το κάνουμε ειδική και περιορισμένη έκδοση.
Μ' αρέσει αυτό. Με ενθουσιάζει. Μου αρέσει να ανταλλάσσω κασέτες EP και τα σχετικά. Έτσι νομίζω ότι η ανανέωση, η αναβίωση των πιο underground μορφών, για μένα, είναι κάτι που αγαπώ πραγματικά.
RockOverdose: Πολύ ωραίοι καιροί. Με τις κασέτες και τα βινύλια.
Ναι, τα έχω ακόμα!
RockOverdose: Είσαι στο συγκρότημα σχεδόν 30 χρόνια τώρα; Υπάρχει κάτι που θα έκανες με διαφορετικό τρόπο;
Fernando Ribeiro (MOONSPELL): Δεν ξέρω. Ίσως κάποια λειτουργικά πράγματα από δω κι από κει και όχι τα πράγματα που, αντίθετα από τους αρχαίους Έλληνες θεούς, δεν νομίζω ότι μπορώ να αλλάξω το πεπρωμένο. Τη μοίρα δηλαδή, όχι ότι δεν προσπαθώ να την αλλάξω, αλλά τελικά μπορώ μόνο να μάθω από αυτό. Μερικές φορές ναι, έχω μετανιώσει για πράγματα. Θα μπορούσαμε να έχουμε λύσει αυτό το πρόβλημα ή να είχαμε παίξει καλύτερα ή να ήμασταν καλύτεροι στο στούντιο ή να τραγουδούσα καλύτερα.
Η ζωή της μπάντας είναι γεμάτη από πράγματα που μετανιώνεις, αλλά δεν υπάρχει τίποτα που να μπορείς να αλλάξεις μετά. Γι’ αυτό και δεν σπαταλάω το μυαλό μου και τη σκέψη μου σε όλα αυτά που θα πρέπει να έχουν γίνει έτσι, αλλιώς κ.λπ.. Είναι περισσότερο πράγματα της στιγμής. Μερικές φορές λέω, “θα έπρεπε να είχαμε ανεβάσει αυτό στο διαδίκτυο” ή το αντίθετο. Αλλά τίποτα στη γενική εικόνα. Δεν υπήρχε τίποτα που θα μπορούσα να αλλάξω ακόμα κι αν το ήθελα. Οπότε δεν νομίζω. Απλά είναι αυτό που είναι. Δεν θεωρώ τίποτα δεδομένο. Ξέρω ότι οι Moonspell είναι ένα δύσκολο συγκρότημα να ακολουθήσει κανείς, γιατί ήμασταν μια μπάντα στη δεκαετία του '90 και στη συνέχεια, το 2000 ήμασταν σχεδόν ένα άλλο συγκρότημα.
Και τώρα πλέον είμαστε ακόμα πιο διαφορετικοί, αλλά έχουμε ακόμα την προσωπικότητά μας. Οπότε δεν θεωρώ τίποτα δεδομένο. Και κάθε φορά που κάνουμε ένα album, βάζω τον εαυτό μου στη θέση ενός νέου συγκροτήματος και δεν παίρνω τίποτα ως δεδομένο και πάντα κάνω επανεκκίνηση.
RockOverdose: Για ποιο πράγμα στην επαγγελματική σου καριέρα είσαι πιο περήφανος;
Fernando Ribeiro (MOONSPELL): Λοιπόν, καλή ερώτηση, γιατί, ξέρεις, είμαι περισσότερο έκπληκτος παρά περήφανος. Έχουμε κάποια επιτεύγματα, προφανώς. Είμαι περήφανος που τα πετύχαμε, γιατί ποτέ δεν “ήθελα” να γίνω μουσικός. Ποτέ δεν είχα αυτό το όνειρο. Και με όλο το σεβασμό για τους ανθρώπους που είναι έτσι, δεν ξέρω. Είμαι περήφανος για τους Moonspell, μην παρεξηγηθώ. Αλλά δεν είναι κάτι που με γεμίζει με περηφάνια. Ήταν απλά κάτι που συνέβη. Και ήμουν αρκετά τυχερός για να βρίσκομαι στο σωστό μέρος, κάνοντας τη σωστή μουσική. Απλώς συνέβη!
Ξέρεις, είμαι τυχερός. Αλλά σε ό,τι αφορά την υπερηφάνεια, ναι, έχουμε κάποιους χρυσούς δίσκους. Είχαμε κάποια βραβεία MTV. Αλλά μερικές φορές είμαι πιο περήφανος για μικρότερα πράγματα, όπως, για παράδειγμα, ένα παιδί που έρχεται και μου λέει ότι άρχισε να τραγουδάει εξαιτίας μου και μετά είμαι σε φάση “είσαι τρελός; τι κάνεις με τη ζωή σου;”. Αλλά ναι, νομίζω ότι όλα όσα συνέβησαν, με κάνουν περήφανο γιατί όλα ήταν πολύ απροσδόκητα.
RockOverdose: Μια τελευταία ερώτηση. Γνωρίζεις ελληνικές μπάντες; Εκτός βέβαια από τους Rotting Christ.
Fernando Ribeiro (MOONSPELL): Ναι, βέβαια. Εννοείται ότι ξέρω τους πιο γνωστούς. Ξέρω τους Rotting Christ, Septicflesh, Nightfall, Necromantia, Varathron, Flame… Μου αρέσει το ελληνικό Metal γιατί νομίζω ότι είναι τόσο διαφορετικό και ακούγεται, ξέρεις, πολύ διαφορετικό, λόγω της προφοράς και των κιθαρών και τα πάντα, ειδικά από τότε που έκαναν οι Rotting Christ το Theogonia, νομίζω ότι έγιναν λίγο ακόμα πιο Έλληνες, με τη μυθολογία κι όλα αυτά.
Έτσι νομίζω ότι είναι μια καταπληκτική σκηνή. Ξέρουμε ακόμα και μικρότερες μπάντες όπως οι Scars of the Sun. Παρακολουθώ το ελληνικό Metal από την εποχή του underground και πιστεύω ότι είναι υπέροχη σκηνή. Ζηλεύω την ελληνική σκηνή, όταν κάποιος μου βάλει έναν ελληνικό δίσκο, τον αναγνωρίζω αμέσως και θα ήθελα να ισχύει και το ίδιο για την Πορτογαλία.
RockOverdose: Υπάρχουν άλλα νεότερα από τους Moonspell να μοιραστείς μαζί μας?
Fernando Ribeiro (MOONSPELL): Κάνουμε σχέδια, βάζουμε στόχους αλλά δεν τρελαινόμαστε. Είναι σημαντικό για τους μουσικούς αυτόν τον καιρό να έχουν στόχους ακόμα και αν δεν πετύχουν, για παράδειγμα έχουμε κανονίσει κάποια φεστιβάλ, αλλά δεν ξέρουμε αν θα πραγματοποιηθούν. Ελπίζω ότι τα πράγματα θα φτιάξουν για να βγούμε ξανά στο δρόμο. Φυσικά έχουμε κάποια σχέδια για να κάνουμε κάτι στην Πορτογαλία.
Έχουμε ήδη κάνει ένα Livestream και θα κάνουμε κι άλλο γιατί άρεσε στον κόσμο. Αλλά σίγουρα δεν μπορούμε να το κάνουμε και κάθε μήνα, ο κόσμος βαριέται. Και έτσι κι αλλιώς είναι δύσκολο να στηθεί σωστά. Περιμένουμε και βλέπουμε. Ελπίζουμε να παίξουμε στην Πορτογαλία μέσα στο 2021 και να βγούμε σε περιοδεία το 2022. Το να κάνεις σχέδια τώρα είναι σημαντικό, αλλά είναι και λάθος φίλε μου. Πρέπει πάντα να σκέφτεσαι τα σχέδια Α έως Ω. Αυτό κάνουμε κι εμείς.
RockOverdose: Θες να αφήσεις ένα μήνυμα στους Έλληνες fans και τους αναγνώστες του Rock Overdose?
Fernando Ribeiro (MOONSPELL): Θέλω να σας ευχαριστήσω όλους και να ζητήσω συγγνώμη που δεν μπορέσαμε να κάνουμε την συναυλία στην Αθήνα. Αν θέλετε να υποστηρίξετε τους Moonspell, αγοράστε το νέο album, το Hermitage, που θα κυκλοφορήσει τώρα, μέσα στο Φεβρουάριο. Το αγαπήσαμε και ελπίζουμε να περάσει αυτό σε εσάς, τους αγαπημένους μας Έλληνες fans. Ευχαριστώ (στα ελληνικά)!
RockOverdose: Σε ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σου και σου εύχομαι τα καλύτερα!
Για το RockOverdose,
Ζήσης Πετκανάς
Ερωτήσεις: Χρήστος Δούκας
Comments
