Κάθε νέα περιοδεία των Iron Maiden, είναι ένα τεράστιο γεγονός στα μουσικά δρώμενα του rock και του metal. Όταν αυτή η περιοδεία είναι μάλιστα τόσο σημαντική όσο αυτή του 2013 δεν μπορεί να είναι ένα από τα κύρια θέματα μουσικών συζητήσεων για αρκετό καιρό. Όπως πάντα η παραφιλολογία και οι φήμες, έδιναν και έπαιρναν για το αν η “Maiden England” περιοδεία περάσει από την Ελλάδα. Δυστυχώς κάτι τέτοιο δεν έγινε πραγματικότητα και έτσι διάλεξα τον κοντινότερο προορισμό καθώς δεν υπήρχε περίπτωση να χάσω μία τέτοια συναυλία της αγαπημένης μου μπάντας. Αφού κλείσαμε τα εισιτήρια, τη διαμονή και τα μεταφορικά για Κωνσταντινούπολη, έφτασε ο καιρός να κάνουμε το ταξίδι.
Τη συναυλία άνοιγαν οι Voodoo Six και αμέσως μετά ακολουθούσαν οι Anthrax (που δύο ημέρες αργότερα έπαιζαν στην Αθήνα). “Δυστυχώς” δεν κατάφερα να δω καμία από τις δύο μπάντες. Μόνο το “Antisocial” από Anthrax πρόλαβα να ακούσω και αυτό μπαίνοντας στο στάδιο BJK Inonu. Θα μου πείτε γιατί τα εισαγωγικά στο δυστυχώς; Δε νομίζω αν δινόταν στον οποιοδήποτε η ευκαιρία να συναντήσει τους Maiden στο ξενοδοχείο όπου έμεναν και να προτιμούσε να δει τις δύο μπάντες. Next time…
Έφτασα στον αγωνιστικό χώρο λίγα λεπτά μετά τις 20:00. Αυτό που μου έκανε εντύπωση από την αρχή ήταν ο πάρα πολύς κόσμος που περίμενε απ’ έξω και που δεν είχε μπει ακόμα μέσα. Βέβαια με το που μπήκα κατάλαβα το γιατί. Δεν είχαν μπύρες! Ναι καλά διαβάσατε. Μέσα στο γήπεδο δεν πωλούσαν μπύρες ή άλλα αλκοολούχα ποτά! Δεν έχω ιδέα αν ήταν επειδή είναι η περίοδος για το Ραμαζάνι ή αν όντως είναι να κάνει με την πολιτική και την πρόσφατη απόφαση της κυβέρνησης όπως μου είπε κάποιος αλλά πραγματικά… metal συναυλία χωρίς έστω μία μπύρα; Επιεικώς απαράδεκτο θα έλεγα.
Βέβαια όλα αυτά όσο περνούσε η ώρα έμοιαζαν τόσο ασήμαντα. Στις 20:40, η μουσική σταματάει, τα φώτα χαμηλώνουν και περιμένουμε… Εφτά λεπτά αργότερα ακούστηκε από τα ηχεία το “Doctor Dorctor” των UFO, σήμα έναρξης της συναυλίας. Αμέσως μετά και αφού η αναμονή έχει φτάσει στο κατακόρυφο, στα δύο video wall δεξιά και αριστερά της σκηνής αρχίζει και παίζει ένα video με παγόβουνα ενώ παράλληλα ακουγόταν μία επική εισαγωγή, πράγμα που μας έχουν συνηθίσει οι Maiden από το 2000 και μετά. Ναι, η μεταφορά μας στο 1988 και στην εποχή του “Seventh Son Of A Seventh Son” είχε αρχίσει. Λίγα λεπτά αργότερα, ακούγεται από τα ηχεία η γνωστή εισαγωγή του δίσκου “SSOASS” και του κομματιού “Moonchild”. Παροξυσμός. Η μπάντα εμφανίζεται στη σκηνή όπου φυσικά κυριαρχούσε το μπλε με παγόβουνα και διάφορα σκηνικά από το δίσκο. Χωρίς να χάσουν καθόλου χρόνο, οι Άγγλοι μας έπιασαν από τα μούτρα και μας “πετούσαν” το ένα κομμάτι μετά το άλλο μη σταματώντας για χαιρετούρες, μπλα μπλα κτλ. Μόνο μουσική. “Can I Play With Madness”, “Prisoner” (!) και “2 Minutes To Midnight” η τριάδα που ακολούθησε με τον κόσμο ήδη να έχει καταναλώσει απίστευτη ενέργεια. Άλλωστε δεν γινόταν και αλλιώς με αυτά που ακούγαμε. Κάπου εκεί είχε έρθει η ώρα για μία μικρή παύση και τον πρόλογο για το επόμενο κομμάτι. Ο Dickinson λέει στο κοινό ότι με τα πρόσφατα επεισόδια πολλές μπάντες ακύρωσαν τις εμφανίσεις τους στην Κωνσταντινούπολη και συνέχισε χώνοντας τα στους πολιτικούς. Οι Τούρκοι φίλοι της μπάντας, δεν έχασαν την ευκαιρία και ξεκίνησαν να φωνάζουν κάποιο σύνθημα (προφανώς κατά της κυβέρνησης), όπως είχαν κάνει και λίγο πριν την έναρξη της συναυλίας. Αφού σταμάτησαν, ο χαρισματικός frontman συνέχισε λέγοντας ότι οι Maiden δεν φοβούνται κάτι τέτοια πράγματα όπως και ο κόσμος δεν πρέπει να τα φοβάται. Προσεκτικά επιλεγμένες λέξεις για να ξεκινήσει το επόμενο κομμάτι που δεν ήταν άλλο από το “Afraid To Shoot Strangers”. Ανατριχιαστική ερμηνεία #1! Πραγματικά το να είσαι 55 χρονών και να τραγουδάς έτσι είναι χάρισμα. Δεν μπορεί να χαρακτηριστεί αλλιώς.
Αμέσως μετά συνέχεια με τα υπερ-κλασσικά κομμάτια “The Trooper” όπου στα video walls βλέπαμε και στιγμιότυπα από το video του τραγουδιού και φυσικά τον Dickinson, ντυμένο ως Βρετανό στρατιώτη, να ανεμίζει την βρετανική σημαία. Ακολούθησε το “The Number Of The Beast” όπου ο γνωστός κερασφόρος “φίλος” της μπάντας έκανε την εμφάνιση του και οι πρώτες φωτιές άρχισαν να βγαίνουν από διάφορα μέρη της σκηνής. Επόμενο κομμάτι το “The Phantom Of The Opera”, που πραγματικά δεν περίμενα να το ακούσω και η έκπληξη ήταν μεγάλη. Εδώ να σημειώσω πως είχα αποφύγει να μάθω το setlist της περιοδείας αν και πάνω κάτω όλοι ξέραμε τι θα ακούγαμε καθώς η φετινή περιοδεία ήταν μία αναβίωση αυτής του 1988.
Στα της συναυλίας και πάλι, το συγκρότημα συνέχισε με το “Run To The Hills” και είχε φτάσει η στιγμή ο Eddie να κάνει την πρώτη του εμφάνιση για την βραδιά με τη μορφή ενός Yankee στρατιώτη. Όπως πάντα, στόχος του ο κιθαρίστας Janick Gers, ενώ δεν παρέλειψε να κάνει και μία “επίσκεψη” στον drummer Nicko McBrain.
Συνέχεια με το “Wasted Years” και αμέσως μετά με το “Seventh Son Of A Seventh Son”, το οποίο για εμένα ήταν μακράν και η μεγαλύτερη στιγμή της συναυλίας. Πίσω από το drum set, εμφανίστηκε ο Eddie και πάλι, ενώ ο Dickinson είχε μεταμφιεστεί ως δράκουλας (;;;) και με ένα τσουλούφι ως άλλος Jerry Only των Misfits, μας χάρισε την ανατριχιαστική ερμηνεία #2. Πραγματικά αυτό που ζήσαμε κατά τη διάρκεια του κομματιού, ιδιαίτερα στο μεσαίο κομμάτι μόνο ως μυσταγωγία μπορεί να περιγραφεί. Δυστυχώς δεν μπορώ να μεταφέρω με λέξεις αυτό που ζήσαμε. Στη σκηνή εμφανίστηκε ένα organ με κάποιον ντυμένο σαν Φάντασμα της Όπερας, δεξιά και αριστερά άναβαν κεριά και στο τέλος πυροτεχνήματα. Εμπειρία απλά.
Αμέσως μετά ακολούθησε το “The Clairvoyant” ακόμα ένα διαμάντι εκείνης της εποχής, συνέχεια με το “Fear Of The Dark” με όλο τον κόσμο να μη σταματάει το τραγούδι και τα sing alongs, ενώ επόμενο κομμάτι που θα έκλεινε και το πρώτο μέρος της συναυλίας ήταν φυσικά το “Iron Maiden”, όπου και πάλι πίσω από το drum set εμφανίστηκε και πάλι ο Eddie, με την μορφή που έχει στο εξώφυλλο του “SSOASS”. Τεράστιες στιγμές απλά! Το συγκρότημα μας καληνυχτίζει εν μέσω θριαμβικών ιαχών αλλά όλοι ξέραμε ότι είχε μείνει λίγο ακόμα.
Λίγα δευτερόλεπτα να πάρουμε μερικές ανάσες και από τα ηχεία ακούγεται η γνωστή ομιλία του Winston Churchill που ακούγεται στην εισαγωγή του “Aces High”, ενώ παράλληλα βλέπουμε και πάλι στιγμιότυπα από το video του κομματιού. Για μια ακόμα φορά ο Dickinson έδειξε πως διαθέτει μπόλικο βρετανικό χιούμορ και εμφανίστηκε στη σκηνή με ένα δερμάτινο κράνος πιλότου του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Ακολούθησε το “The Evil That Men Do”, ενώ όπως ήταν αναμενόμενο, το set έκλεισε με το “Running Free”.
Mία ώρα και 45 λεπτά μίας απίστευτης εμφάνισης που τα είχε πραγματικά όλα. Μία μπάντα σε τρομερή φόρμα και με ένα setlist που αν είχε 1-2 αλλαγές (“infinite Dreams” ρε παιδιά…) θα ήταν απλά ονειρικό. Το συγκρότημα απλά απέδειξε για ακόμα μία φορά γιατί είναι αυτό που είναι και γιατί θεωρείται από πολλούς, συμπεριλαμβανομένου και του υπογράφοντα, η μεγαλύτερη μπάντα όλων των εποχών.
Μέχρι την επόμενη φορά… Scream for me Istanbul!
Setlist:
- Intro
- Moonchild
- Can I Play With Madness
- Prisoner
- 2 Minutes To Midnight
- Afraid To Shoot Strangers
- The Trooper
- The Number Of The Beast
- Phantom Of The Opera
- Run To The Hills
- Wasted Years
- Seventh Son Of A Seventh Son
- The Clairvoyant
- Fear Of The Dark
- Iron Maiden
Encore:
- Aces High
- The Evil That Men Do
- Running Free
Για το Rockoverdose.gr
Απόστολος “Astaldo” Πανταζόγλου
Φωτογραφίες: Γιώργος "Dio" Γαλάνης
Comments
