MEGADETH: Όσα δεν γνωρίζατε για το “So Far, So Good..So What”!

 

 

Στις αρχές του 1988 οι Megadeth στεκόντουσαν στο χείλος του γκρεμού έτοιμοι να ‘πέσουν’. Απο την κυκλοφορία του παρθενικού τους δίσκου Killing Is My Business.. And Business Is Good το 1985 το συγκρότημα μπήκε σε ‘πρόγραμμα δίαιτας’ από ναρκωτικά ποτά και νεύρα.

 

H επιτυχία του ‘Killing Is My Business…. στην ανεξάρτητη εταιρία Combat οδήγησε στην ‘αρπαγή’ του συγκροτήματος από την εταιρία Capitol για το δεύτερο δίσκο δυο χρόνια μετά το κλασσικό ‘Peace Sells.. But Who’s Buying?’. Η thrash metal σκηνή ήταν σε μια συνεχής ροη, και φαινόταν ότι οι Megadeth ήταν δεύτεροι μετά τους Metallica ως κυρίαρχη δύναμη.

 

 

Κι ενώ όλα έβαιναν καλά για την ηχογράφηση του τρίτου άλμπουμ τα πράγματα άρχισαν να ‘κατηφορίζουν’ λίγο. Ο τότε κιθαρίστας Chris Poland αποχώρησε από το συγκρότημα κι ο ντράμμερ Gar Samuelson απολύθηκε, αφήνοντας μονάχα τον David Ellefson απο το γνήσια σύσταση της μπάντας. Κι καθώς η αναγνώριση μπήκε στο δρόμο τους το δίδυμο αντιμετώπισε ‘γιγαντιαία’ προβλήματα με τα ναρκωτικά. Καθώς το κυνήγι της ηρωίνης είχε γίνει έμμονη ιδέα για τον Dave Mustaine εκείνη την περίοδο είχε ακόμη έναν δίσκο να ηχογραφήσει κι μια νέα σύσταση μπάντας να οργανώσει. Με το φιλαράκι του Gar Samuelson Chuck Behler στα τύμπανα και τον Jeff Young στην κιθάρα μια νέα ενσάρκωση των Megadeth παίζει ως κύριο συγκρότημα τα Χριστούγεννα στο Earth Festival στο τέλος του 1987. Ήταν μια εντυπωσιακή αρχή και με τα νέα μέλη της μπάντας ο Dave Mustaine ανέλαβε δράση και προσδιορισμένοι να βγάλουν έναν δίσκο ο οποίος θα ‘αχρήστευε’ ότι είχε γίνει στο παρελθόν. Το πρόβλημα όμως ήταν ότι η μπάντα ήταν όλα τα υπόλοιπα εκτός απο προετοιμασμένη. Απο τη μια ο ηγέτης της έβρισκε αδύνατο να παραμερίσει τις κακές του συνήθειες έπρεπε και να επιλέξει νέο συμπαραγωγό καθώς ο Paul Lani ο οποίος δούλεψε με τη μπάντα στην περίοδο του Peace Sells θα έπαιρνε μια απόφαση για την οποία σύντομα θα μετάνιωνε.

 

Τα πράγματα σίγουρα δεν ευνοϊκά στην ηχογράφηση του δίσκου εκείνη την περίοδο κάτι το οποίο ο David Ellefson σήμερα αναγνωρίζει. <<Όλα όσον αφορά τον δίσκο ήταν πολύ βιαστικά, είχαμε ένα απραγματοποίητο πρόγραμμα συναντήσεων και για να είμαι ειλικρινής τα τότε μέλη της μπάντας oι Jeff Young και Chuck Bohler δεν ταίριαζαν και πολύ καλά χωρίς να θέλω θέλω να τους κατηγορήσω.. είναι υπέροχοι! Αλλά όχι για τους Megadeth. Για μένα αυτός ο δίσκος ήταν ένα βήμα προς τα πίσω για εμάς.>>

 

 

 

Ίσως τα δύο πιο ενδιαφέρουσα κομμάτια του δίσκου είναι η διασκευή του τραγουδιού ‘Anarchy In The UK (το οποίο έγινε ‘Anarchy In The USA’) των Sex Pistols και το εμβληματικό ‘In My Darkest Hour. Ο πρώην κιθαρίστας και γνήσιο μέλος των Sex Pistols ως καλεσμένος ακόμη κι αν η φάση φάνηκε ολίγον μπερδεμένη για τον Mustaine, ο οποίος αρχικά ήθελε να διασκευάσει το τραγούδι ‘Problems’ από τους Sex Pistols όμως σταμάτησε να αναφέρεται σε αυτό γιατί θεωρήθηκε πολύ αρνητικό. Ως συμβιβασμό τότε δοκίμασε να συνδυάσει τα δύο κομμάτια ως: ‘Anarchy.. The Problem Is You’ όμως αυτό δεν ‘δούλεψε’ με αποτέλεσμα η ιδέα αυτή να παραμεριστεί κι έτσι το συγκρότημα έμεινε στην αρχική ιδέα το ‘Anarchy In The UK’.

 

Επιπλέον, διασκέδαση για το συγκρότημα αποτέλεσε το γεγονός ότι παράκουσαν κάποιους απο τους στίχους και τους τραγούδησαν λάθος στην ηχογράφηση. Αυτό δεν εντυπωσίασε τον τραγουδιστή των Sex Pistols, Johnny Rotten. Όταν οι Megadeth ζήτησαν άδεια να συμπεριλάβουν τους ‘λανθασμένους’ στίχους στο κομμάτι σε μελλοντικό δίσκο τους αυτός απέρριψε το αίτημα.

 

Σε αντίθεση το ‘Ιn My Darkest Hour’ ήταν το πιο προσωπικό κομμάτι που έχει γράψει ο Mustaine. Το κομμάτι γράφτηκε για τις σκέψεις του όταν άκουσε την είδηση για τον θάνατο του τότε συμπαίκτη τους στους Metallica του μπασσίστα Cliff Burton to 1986.

 

Ο δίσκος κυκλοφόρησε τον Ιανουάριο του 1988 φτάνοντας στο νούμερο #18 στα Βρετανικά charts και στο νούμερο #28 στα Αμερικάνικα, η κριτική αντίδραση όμως ήταν λιγότερο απο εκστατική με πολλούς να πιστεύουν ότι ήταν μια απογοήτευση σύμφωνα με την ‘δύναμη’ των δύο προκατόχων του αλλά και σε μεγάλο βαθμό στην άθλια παραγωγή που υπέστη.

 

 

Το καλοκαίρι του 1988, στην πρώτη της περιοδεία στη Μεγάλη Βρετανία σαν κύριο συγκρότημα οι Megadeth πήγαν στο Antrim Forum στην Βόρεια Ιρλανδία όπου προκαλέσανε μια ακούσια μικρο-ταραχή. Δε ήταν μέχρι την ώρα που ο Ellefson προειδοποίησε τον Mustaine στο πρωινό ότι ένα μέρος της ‘φάσης’ έγινε αντιληπτό. ‘Μου είπε : Βάζω στοίχημα ότι δε θυμάσαι να μας πετάνε έξω απο το Antrim Forum σ’ένα αλεξίσφαιρο λεωφορείο έτσι?’ Κι όχι δε το θυμόμουν. Η απάντηση μου ήταν: ‘Ουαα γάμησε η φάση’. Και φυσικά δεν ήταν καθόλου ετσι. Ο Ellefson πραγματικά πίστευε ότι δεν ήταν καθόλου καλό. Αργότερα όταν ήμουν μόνος μου αναρωτήθηκα γιατί στα γαμήδια να κάνω κάτι τέτοιο αλλά δικέ μου ήμασταν όλοι νέοι στη μπάντα κι επίσης πίναμε καπνίζαμε και είχαμε ο καθένας τις προσωπικές του σκοτούρες να διευθετήσει.

 

Δραπέτευσαν σώοι κι αβλαβής και έθεσαν την εμπειρία αυτή ως βάση για το single του 1990 ‘Holy Wars.. The Punishment Due’, όμως η γκίνια δεν τελείωσε εκεί. Όταν έφτασαν στο Κάστρο του Donnington για να παίξουν στο ‘Monsters Of Rock’ το 1988 πραγματικά ήταν στη χειρότερη φάση απο ποτέ. Ο Ellefson ένιωσε κάποια έντονα συμπτώματα στρέρησης και αναγκάστηκαν να ακυρώσουν όλα τα υπόλοιπα live τους και μπήκαν στην απότοξίνωση.

 

Στις αρχές του 1989 έναν χρόνο από την κυκλοφορία του So Far.. So Good.. So What! η μπάντα πραγματικά κατέρρευσε με τις εντάσεις να ανεβαίνουν μεταξύ του Mustaine και τους Jeff Young και Chuck Behler ο αποτέλεσμα ο πρώτος να τους απολύσει και τους δυο και να τους αντικαταστήσει με τους Marty Friedman και Nick Menza. Η νέα σύσταση της μπάντα ηχογράφησε το θρυλικό Rust In Peace το 1990 το οποίο πραγματικά ήταν μια τεράστια επιτυχία.

 

 

 

 

Για το Rock Overdose,
Γιώργος Τσιαπανίτης

ΠΗΓΗ

 

 

 

Comments