Πώς ένα τραγούδι για έναν παραμορφωμένο στρατιώτη έκανε το μεγαλύτερο cult συγκρότημα στον κόσμο ακόμη μεγαλύτερο - και είπε αντίο στο thrash metal μια για πάντα...
Το βράδυ της 22ης Ιανουαρίου, 1989, το βίντεο για το τραγούδι των Metallica, “One”, κυκλοφόρησε στο MTV. Ήταν το πρώτο βίντεοκλίπ που γυρνούσε το συγκρότημα και ήταν κάτι τελείως έξω «από τα νερά» του καναλιού. Σκοτεινό και δυσάρεστο, το “One”, εξέφραζε τον αντιπολεμικό του χαρακτήρα με σκηνές από την ταινία, “Johnny Got His Gun”, που παρουσιάζουν έναν στρατιώτη που έχει χάσει τα άκρα του, την ακοή και την όραση του από έκρηξη νάρκης, ανήμπορος πλέον, να προσεύχεται να πεθάνει.
Ο ντράμερ των Metallica, Lars Ulrich, είχε δηλώσει τότε, σχετικά με το βίντεο : « Προφανώς δεν είναι το πιο χαρούμενο βίντεο που θα δείτε.Σίγουρα προκαλεί μια, κάποια, συγκίνηση. Δεν έχω ξαναδεί παρόμοιο βίντεο μέχρι τώρα.»
Το “One” ήταν η «θρασεία», για την εποχή, καλλιτεχνική δήλωση τους. Η οπτικοποίηση της δυναμικής και ασυμβίβαστης μουσικής, που έκανε τους Metallica, στα τέλη του ’80,το μεγαλύτερο cult συγκρότημα.
Η ιδέα για το τραγούδι προέκυψε από μια έμπνευση του Hetfield, για μια ανθρώπινη ύπαρξη που θα αποτελούνταν μόνο από τον εγκέφαλο και τίποτα άλλο. Η ιδέα αυτή βρήκε πρόσφορο έδαφος να ανθήσει χάρη στον Bernstein, ο οποίος ώθησε τον Hetfield να διαβάσει το βιβλίο, “Johnny Got His Gun”. Ο τραγουδιστής των Metallica, ενθουσιάστηκε από το βιβλίο και βασιστήκε αρκέτα πάνω σε αυτό.
Η μουσική γράφτηκε από τον Lars και τον Hetfield. Έμπνευση για τη σύνθεση του κομματιού ήταν οι Venom, οι οποίοι και στο παρελθόν είχαν επηρεάσει, στη σύνθεση, τους Metallica. Συγκεκριμένα, για την εισαγωγή του τραγουδιού, ο Hetfield, «συντονίστηκε» με το “Buried Alive”, από το δίσκο “Black Metal”, των Venom.
Ωστόσο, όταν ξεκίνησαν οι ηχογραφήσεις του “…And Justice For All”,στα One on One Studios, στος Λος Άντζελες, τα πράγματα δεν ήταν καλά. Το συγκρότημα προσπαθούσε να συνηθίσει, άκομα, τη ζωή χωρίς τον Cliff κοντά τους, ο οποίος είχε φύγει από τη ζωή 18 μήνες νωρίτερα. Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με την πίεση από τις υψηλές προσδοκίες που είχαν θέσει με τις κυκλοφορίες τους μέχρι τώρα, είχε ως αποτέλεσμα να κυριαρχεί ένα βαρύ κλίμα στο συγκρότημα.
Οι πρώτες προσπάθειες για ηχογράφηση δεν πήγαν κάλα,οδηγώντας τον Lars να προσλάβει τον παραγωγό του “Appetite For Destruction”,Mike Clink, για να τους βοηθήσει. Σύντομα ανακάλυψαν, όμως, πως δεν τους ταίριαζε και επέστρεψαν στον παραγωγό Flemming Rasmusen, ο οποίος είχε δουλέψει μαζί τους στο “Ride The Lightning” και το “Master of Puppets”.
To “…And Justice For All” κυκλοφόρησε στις 25 Αυγούστου, του 1988 και αποδείχτηκε αρκετά αμφιλεγόμενο. Το μπάσο του Jason ήταν μιξαρισμένο τόσο χαμηλά που ήταν σχεδόν αδύνατο να το ακούσεις. Όπως παραδέχτηκε αργότερα ο Lars, αυτός και ο James είχαν το πάνω χέρι και «διοικούσαν» κατά την παραγωγή. Παρ’όλα αυτά, το άλμπουμ γνώρισε επιτυχία, κατακτώντας την 6η θέση στα αμερικάνικα charts και την 4η θέση στα βρετανικά.
Το βίντεοκλίπ για το, εμβληματικό πλέον,τραγούδι κυκλοφόρησε πέντε μήνες αργότερα. Ο λόγος που άργησε, όπως δήλωσε ο Lars,ήταν γιατί ήθελαν να κάνουν κάτι καινούργιο, έξω από τα στάνταρ της τότε μουσικής βιομηχανίας.
Η ίδεα, για το βίντεο, γεννήθηκε το Σεπτέμβριο του 1988, όταν το συγκρότημα, κατά τη διάρκεια της παγκόσμιας περιοδείας τους, είδαν την ταινία “Johnny Got His Gun”. Το Δεκέμβριο- οι Metallica τότε θα έπαιζαν στο L.A, ο σκηνοθέτης Bill Pope τράβηξε το βίντεο του συγκροτήματος να παίζει,το “One”, σε μια άδεια αποθήκη ενώ ο Michael Solomon, ανέλαβε το μοντάζ.
«Είχα χεστεί πάνω μου, όταν ήταν να συναντήσω το συγκρότημα για πρώτη φορά» δήλωσε ο Michael. « Η δισκογραφική μας είχε πει ήδη ότι ήταν «δύσκολοι» και δεν τους άρεζε ιδιαίτερα το βίντεο ως μέσο. Είχαν ήδη τεράστιο κοινό και δεν τους ένοιαζε η επιτυχία του βίντεοκλίπ».
Μετά από πολύ editing και συνεχείς αλλαγές, γιατί στο Lars δεν άρεσε η ιδέα με τους διαλόγους που πέφτανε πάνω από τη μουσική, κατέληξαν σε μια μέση λύση ,που όπως δήλωσε ο Lars: « Σήμαινε κάτι για εμάς. Ξέραμε πως είχαμε κάτι ιδιαίτερο στα χέρια μας. Ήταν κάτι που ταίριαζε με το κομμάτι και ενίσχυε την όλη ιδέα πίσω από αυτό.»
Στο τέλος της δεκαετίας, οι Metallica είχαν κάνει μια «επανάσταση» στη heavy μουσική, με την κυκλοφορία ενός βίντεο μοναδικού για την εποχή του. Το “One” χάρισε το Grammy στους Metallica το 1990, στην κατηγορία Best Metal Performance,και ταυτόχρονα, έγινε το σύμβολο του τέλους της πρώτης εποχής των Metallica.
Για το Rock Overdose,
Φώτης Σταυρόπουλος
Comments
