Το Σαββατόβραδο για τον Έλληνα είναι ιερό, η de facto ημέρα ξεκούρασης μετά από πέντε ημέρες δουλειάς και ρουτίνας. Συνεπώς, εξυπακούεται πως όλοι μας κρατάμε το Σάββατό μας για να το περάσουμε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Πολλοί βγαίνουν για ένα ρομαντικό δείπνο με κάποιον ξεχωριστό, κάποιοι πηγαίνουν σε κάποιο bar για να πιουν ποτά, ενώ άλλοι επιλέγουν κάποιο night club για διασκέδαση. Υπάρχουμε όμως κι εμείς που διαλέγουμε να περάσουμε το Σαββατόβραδό μας σε κάποιο συναυλιακό venue, παρακολουθώντας ακόμα ένα live της αγαπημένης μας μουσικής.
Αυτή τη φορά, βρεθήκαμε στον πολυχώρο του WΕ στη Θεσσαλονίκη, για να παρακολουθήσουμε δύο φανταστικές εγχώριες μπάντες, σε έναν απίστευτο συνδυασμό που προμήνυε μια αξέχαστη μουσική εμπειρία. Η Αθηναϊκή rock and roll τριάδα των Khirki και οι επίσης Αθηναίοι Mother Of Millions βρέθηκαν στη Θεσσαλονίκη για ένα live που ουσιαστικά είχε δύο Headline εμφανίσεις, καθώς στο τέλος της ημέρας, ελάχιστοι απ’ όσους παραβρέθηκαν στο venue μπόρεσαν να ξεχωρίσουν αυτήν που έκλεψε την παράσταση.
Αυτή ήταν η δεύτερη φορά που θα έβλεπα την Αθηναϊκή τριάδα για φέτος, και με τις μνήμες της εξαιρετικής τους απόδοσης στο Eightball Club πριν από περίπου μισό χρόνο να είναι ακόμα νωπές στο μυαλό μου, ήμουν προετοιμασμένος για ακόμα μία σεμιναριακή εμφάνιση, καθώς το WE προσφέρει μία πιο ολοκληρωμένη ακουστική εμπειρία, όπως επίσης και μεγαλύτερη ελευθερία κινήσεων στους ενεργητικούς μουσικούς με τη σαφώς ευρύτερη σκηνή του.
Χωρίς να χάσουν δευτερόλεπτο, οι Khirki ξεσήκωσαν το κοινό με το ανεβαστικό “Black And Chrome”, ενώ συνέχισαν με το “The Watchers of Enoch” από τον “Κυκεώνα”, το εξαιρετικό φετινό τους άλμπουμ. Τα όργανα ακούγονταν πεντακάθαρα ακόμα και μπροστά στο κάγκελο που βρισκόμουν εγώ, ανεβάζοντας τον πήχη της μουσικής απόλαυσης σε δυσθεώρητα επίπεδα.
Οι μαγευτικές “Συμπληγάδες”, το «φουρτουνιασμένο» “Heart Of The Sea” και το μυστικιστικό “Hecate” μας έδειξαν όλο το εύρος των επιρροών τους, που ξεκινά από τους Mastodon και τους Tool, και φτάνει μέχρι τον Μανώλη Χιώτη και τον Βασίλη Τσιτσάνη. Σειρά είχε το “Medea”, ένα τραγούδι που ξεσήκωσε όλο το κοινό του WE, το οποίο σύσσωμο τραγούδησε για τη μυθολογική σύζυγο του Θησέα, ενώ το κλείσιμο του set επιφύλασσε μια άκρως ευχάριστη έκπληξη, αλλά «για τον λάθος λόγο», όπως ανέφερε κι ο ίδιος ο frontman των Khirki.
Με αφορμή τον πρόσφατο χαμό του πρώην τραγουδιστή των Iron Maiden, Paul DiAnno, οι Αθηναίοι αφιέρωσαν το ομότιτλο κομμάτι των Άγγλων θρύλων του NWOBHM ως φόρο τιμής, προς μεγάλη έκπληξη όλου του κοινού που τραγούδησε με όλη του την ψυχή, αποχαιρετώντας έτσι τον «original αλήτη» της heavy metal σκηνής. Ένα “Bukovo” αργότερα, και οι Khirki αποχώρησαν θριαμβευτικά από τη σκηνή του WE, παραχωρώντας τη σειρά τους στους Αθηναίους progsters.
Setlist:
Black And Chrome
The Watchers Of Enoch
The Barkhan Dunes
Συμπληγάδες
Heart Of The Sea
Hecate
Medea
IRON MAIDEN (Iron Maiden cover)
Bukovo
Κάθε αφορμή που μου δίνεται να μιλήσω για αυτήν την απίστευτη μπάντα είναι αιτία για διθυράμβους και ακατάσχετη πολυλογία για το πόσο καλό είναι το prog metal που παίζουν. Όπως είχα την τύχη να διαπιστώσω και πέρυσι, οι Mother Of Millions είναι ακόμα καλύτεροι ζωντανά απ’ότι στο στούντιο, και με τον πρόσφατο δίσκο τους να αποτελεί μία από τις καλύτερες κυκλοφορίες της χρονιάς και της προσωπικής μου λίστας, ο πήχης είχε τεθεί πολύ ψηλά από νωρίς.
Μπορεί η τετράδα να μην είχε τη δυνατότητα να στήσει την υπερπαραγωγή της Αθήνας, αλλά η μινιμαλιστική προσέγγιση της σκηνής, με τίποτα περισσότερο από τα απαραίτητα μουσικά όργανα και μικρόφωνα, θα έλεγα πως λειτούργησε υπέρ μας, καθώς έπρεπε να βασιστούν 100% στην ενέργεια και τη διάθεση που θα πρόσφεραν οι ίδιοι στη βραδιά. Ξεκινώντας την παρουσίαση του “Magna Mater” με τα “Inside” και “Halo”, οι Mother Of Millions έδειξαν από την αρχή τις αρετές του νέου τους δίσκου, δίνοντας ταυτόχρονα τον απαραίτητο χρόνο στον τραγουδιστή τους Γιώργο Προκοπίου να ζεστάνει την εμφανώς βραχνιασμένη φωνή του.
Αν όμως ο Προκοπίου τραγουδούσε έτσι βραχνιασμένος, ποιος ξέρει πόσο καλύτερη θα ήταν η βραδιά μας αν η φωνή του ήταν τελείως καλά. Ο «άνθρωπος με τις χίλιες φωνές» έδωσε ψυχή και σώμα σε κάθε δευτερόλεπτο που βρισκόταν πάνω στη σκηνή, με τη φωνή του να ισορροπεί τέλεια μεταξύ υψηλών φωνητικών, γλυκών μελωδιών και εκκωφαντικών growls, όλα αυτά κατά τη διάρκεια ενός τραγουδιού.
Και ποιο καλύτερο παράδειγμα αν όχι το ομότιτλο τραγούδι του νέου τους δίσκου, με την εκλεκτή παρουσία της Αντωνίας Μαυρονικόλα επί σκηνής και την ανατριχιαστική της ερμηνεία να υποστηρίζει φανταστικά τα αλυχτίσματα του Προκοπίου, σε μία μυσταγωγική τελετουργία της οποίας γίναμε όλοι μάρτυρες.
Εκτός του “Magna Mater” όμως, το οποίο παρουσιάστηκε στην ολότητά του, είχαμε το προνόμιο να ακούσουμε και στιγμές από τα υπόλοιπα studio άλμπουμ των Αθηναίων, με εξαίρεση του “Human”, το οποίο δυστυχώς δεν εκπροσωπήθηκε. Το δοξάρι του Κώστα Κωνσταντινίδη στο “Collision”, το σπαρακτικό ρεφρέν του “Spiral” και το συγκινητικό “Silence”, όλα συνεισέφεραν τα μέγιστα στη διαμόρφωση μιας συναισθηματικής και έντονα φορτισμένης ατμόσφαιρας. Τίποτα όμως δεν μπορούσε να με προετοιμάσει για αυτό που θα βίωνα προς το κλείσιμο της βραδιάς.
Στο άκουσμα του ακαταμάχητου “Irae”, η τρίχα μου είχε σηκωθεί, η ψυχή μου βρισκόταν σε έκσταση και το κεφάλι χτυπιόταν πάνω κάτω στον ρυθμό των τυμπάνων του ΥΠΕΡΑΝΘΡΩΠΟΥ Γιώργου Μπουκαούρη, ο οποίος δεν έχασε ούτε μία νότα παίζοντας ταυτόχρονα ΚΑΙ τα πλήκτρα της βραδιάς, διατηρώντας όλο το βράδυ την ίδια ενέργεια και την ίδια αφοσίωση στο παίξιμό του. Και τότε το είδα. Στεκόμενος στο κάγκελο ακριβώς κάτω από το σημείο που βρισκόταν ο Γιώργος Προκοπίου, είδα ένα δάκρυ να κυλάει στο μάγουλό του, κι ένα ελαφρύ τρέμουλο στο σαγόνι του, σαν σε λυγμό.
Εκεί η καρδιά μου σφίχτηκε. Ένιωσα όλες τις ευχάριστες αναμνήσεις που δημιούργησα ακούγοντας τους ΜΟΜ να έρχονται ταυτόχρονα στο κεφάλι μου, και να παρελαύνουν μπροστά μου. Έντονη συγκίνηση κι ένας κόμπος στον λαιμό μου. Επόμενο στη σειρά ήταν το “Artefact”, και εγώ είμαι ανήμπορος να βγάλω φωνή από το στόμα μου, οπότε απλά κλείνω τα μάτια μου και ζω τη στιγμή. Ένας ποταμός από δάκρυα κυλάνε στο πρόσωπό μου στο άκουσμα της φράσης που έχει γίνει εδώ και χρόνια το μότο μου: «ΖΩΗ, ΑΝΑΓΚΗΣ ΤΕΧΝΕΡΓΟ». Το “Artefact” κλείνει κι εγώ στέκομαι εκεί, ερείπιο, ανήμπορος να κουνηθώ και να πω το οτιδήποτε.
Και μετά το “Rome”. Το πιο αγαπημένο άσμα των Mother Of Millions, κι ένα από τα πιο συγκινητικά κομμάτια που έχουν γράψει -στα μάτια μου τουλάχιστον-, έρχεται να ολοκληρώσει μια τριάδα κομματιών που θα με στοιχειώνουν μέχρι το τέλος των ημερών μου. Τα δάκρυα πάλι αναρίθμητα, τα χέρια μου να τρέμουν, το στόμα μου να πασχίζει να τραγουδήσει τους στίχους. Η βραδιά τελειώνει, το κοινό αποθεώνει κι εγώ έχω μείνει σύξυλος, πασχίζοντας να χωνέψω αυτό που έζησα.
Setlist:
Inside
Halo
Orbit
Celestial
Feral
Magna Mater
Amber
Liminal
The Line
Collision
Spiral
Silence
Irae
Artefact
Rome
Δεν τίθεται θέμα στα μάτια μου για το ποια είναι η συναυλία της χρονιάς μέχρι τώρα. Δύο Αθηναϊκές μπάντες που ξέρουν πολύ καλά το ελληνικό κοινό και ακόμα καλύτερα το πώς να το διαχειριστούν έδωσαν μία ανεπανάληπτη συναυλία, την οποία σε μερικά χρόνια θα θυμόμαστε και θα απορούμε πώς καταφέραμε να τους δούμε μαζί, με τόσο μικρό αντίτιμο. Εις το επανιδείν Khirki και Mother Of Millions, και σας ευχαριστώ για την καλύτερη συναυλιακή εμπειρία της ζωής μου.
Για το Rockoverdose,
Άγγελος Χατζηγιάννης
Comments
