ABSINTHIANA – “Structural”

Όσοι παρακολουθείτε την Ελληνική progressive σκηνή, πιθανόν να έχετε τσεκάρει την περίπτωση των Absinthiana, κυρίως λόγω του ομώνυμου Ep τους που κυκλοφόρησε το 2013 και περιείχε 2 κομμάτια και μια διασκευή. Αν πάλι, έρχεστε για πρώτη φορά σε επαφή με το σχήμα, να κάνουμε μια εισαγωγή, αναφέροντας πως το συγκρότημα σχηματίστηκε το 2011 και περιλαμβάνει σήμερα τους: Γιώργο Παπαγιαννάκη / κιθάρα, καθαρά φωνητικά (έκανε τα καθαρά φωνητικά στο "Hypnosophy" των Aenaon), Anax / κιθάρα, growls (Aenaon), Nycriz / μπάσο (Downcast Twilight, drums στους Aenaon) και Σάββα Καλπακόγλου / drums.

Όσοι έχετε ακούσει τα 2 εντυπωσιακά κομμάτια του EP, θα χαρείτε να μάθετε πως περιλαμβάνονται και στο νέο full-length ντεμπούτο του συγκροτήματος, το ύφος του οποίου κινείται σε ανάλογα επίπεδα με το EP. Το οποίο ύφος, για όσους δεν έχουν κάποια επαφή με τον ήχο, ας πούμε χονδρικά πως κινείται στο πιο ατμοσφαιρικό και extreme, σε σημεία, progressive. Το progressive dna των Aenaon σαφώς και είναι παρών και εδώ πέρα, δεν αποτελεί όμως την κύρια επιρροή και έμπνευση, καθώς εκείνο το dna είναι πιο jazz και avantgarde, κάτι που δεν υπάρχει εδώ πέρα. Ο ήχος έχει ενισχυθεί από άλλες επιρροές. Τα ακουστικά περάσματα για παράδειγμα, είναι ξεκάθαρη επιρροή από Opeth μέσης περιόδου, μια επιρροή όμως που δε στέκεται εκεί, καθώς έχει επηρεάσει αλλού με υπόγειο τρόπο και αλλού με πιο εμφανή τρόπο το δίσκο. Η πιο εμφανής στιγμή είναι στο ομώνυμο instrumental κομμάτι "Structural", η εισαγωγή του οποίου, καθώς και ένα μικρό σημείο προς το τέλος, είναι tribute στο "Drappery Falls" (από το "Blackwater Park"), η ομοιότητα του οποίου είναι κάτι παραπάνω από εμφανής και ξεκάθαρη.

Όσον αφορά τα, όχι πολλά είναι η αλήθεια, extreme σημεία, πέρα από την εμφανή επιρροή των Opeth που αναφέραμε, η οποία περιορίζεται στα πιο ατμοσφαιρικά death περάσματά τους, υπάρχει και μια πιο υποβόσκουσα επιρροή από Isis, κυρίως στα hardcore-ἰζοντα στοιχεία του post-metal όταν εκείνα επιχειρούν να δημιουργήσουν ατμόσφαιρα, και γι αυτό οι ταχύτητες στα extreme σημεία περιορίζονται στο mid-tempo, χωρίς κάποιο ίχνος blastbeat. Όσον αφορά το υπόλοιπο μουσικό κομμάτι, τα παιδιά προσπαθούν να αφήσουν όσο το δυνατόν περισσότερο το δικό τους στίγμα, χωρίς να αρνούνται όλες τις επιρροές που προαναφέραμε, χρησιμοποιώντας πολλά τεχνικά περάσματα και κοψίματα με πολλούς διαφορετικούς τρόπους, εμπλουτίζοντάς τα παράλληλα με ένα πολύ ιδιαίτερο σκοτάδι, δανεισμένο κυρίως από τη νοοτροπία των Tool. Όλα τα παραπάνω συνδυάζονται άψογα και αρμονικά, με το αποτέλεσμα να τιμάει τους ήρωἐς του και ταυτόχρονα να ακούγεται αρκετά προσωπικό και ιδιαίτερο.

Εδώ έχουμε μια πολύ ενδιαφέρουσα και αξιόλογη προσπάθεια, σε ένα μουσικό χώρο, στον οποίο η Ελληνική σκηνή τουλάχιστον δεν έχει να επιδείξει πολλά εξαιρετικά πράγματα μέχρι τώρα. Και παρά τις όποιες εξόφθαλμες επιρροές και ομοιότητες (που αναλύσαμε παραπάνω) που διακρίνονται στη μουσική τους, δείχνουν ότι έχουν μεγάλες δυνατότητες και ικανότητες, καθώς το συνθετικό τους επίπεδο είναι αρκετά υψηλό, ενώ παράλληλα δείχνουν μια μεγάλη ωριμότητα, απαραίτητη για τέτοιες ανάλογες δουλειές. Προσθέστε στην εξίσωση και τα πολύ εκφραστικά φωνητικά που συμβάλλουν έντονα στη νοοτροπία του δίσκου, και έχουμε ένα πολύ ελκυστικό πακέτο, που αφήνει πολλές υποσχέσεις για το μέλλον, και μια πολύ καλή προσπάθεια για το παρόν.

Βαθμολογία: 80/100

Για το Rock Overdose,

Σταύρος Πισσάνος