Ημερομηνία δημοσίευσης: 23 Μαρτίου 2017
Ιστορική στιγμή σίγουρα, και τιμή μου που έστω ετεροχρονισμένα, αποτελώ μέρος της γράφοντας κάτι επ΄αυτής. Ο λόγος για την πρώτη και ''χαμένη'' κυκλοφορία των κορυφαίων και στα μάτια μου, ανέκαθεν ΜΕΓΑΛΩΝ Acid Death, το mini-LP ''Balance Of Power''. Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή, γιατί υπάρχει πολύ ''ψωμί'' γύρω από αυτή την κυκλοφορία, για την οποία το λιγότερο που πρέπει να κάνουμε, είναι να αναφερθούμε στις λεπτομέρειες που εκτυλίχθηκαν γύρω της. Οι Acid Death εν έτει 1992 και με μέσο όρο ηλικίας τα 18 χρόνια, μπήκαν στα περίφημα και ιστορικά Praxis Studios (οι παλαιότεροι θυμάστε τι υλικό έχει ηχογραφηθεί εκεί κατά καιρούς, οι νεότεροι ψάξτε το, γιατί αν αρχίσω, δε θα γραφτεί ποτέ η δισκοκριτική), έχοντας στη διάθεση τους το αναλογικό 16κάναλο μηχάνημα που τότε προσέφερε το στούντιο και μόλις 40 ώρες ηχογραφήσεων διαθέσιμες, ηχογράφησαν 7 κομμάτια τα οποία αποτέλεσαν το υλικό του EP ''Balance Of Power''. Τη σύνθεση τότε αποτελούσαν ο εμβληματικός μπασίστας/τραγουδιστής/αρχηγός/ψυχάρα Σάββας Μπετίνης, και συνοδοιπόροι του σ' αυτή την μεγάλη στιγμή για την Ελληνική μεταλλική δισκογραφία οι Κώστας Κατσιμίχας και Ντένης Κωστόπουλος στις κιθάρες (πιστός σύντροφος του Σάββα μέχρι και σήμερα και κατά πολύ συνυπεύθυνος για την πορεία του γκρουπ) και Κώστας Τσομπάνος στα τύμπανα.
Δυστυχώς για το συγκρότημα, η κυκλοφορία αυτή δεν είδε ποτέ το φως του ήλιου μέσα στα χρόνια με τον τρόπο που έπρεπε (αν και για κάποιο λόγο, θυμάμαι να το είχαν κάνει διαθέσιμο ανεξάρτητα οι ίδιοι κάπου το 2008 ή 2009, μπορεί να κάνω και λάθος). Ο λόγος επ' αυτού η οικονομική αδυναμία της εταιρείας που ήταν να το κυκλοφορήσει, η οποία τότε ήταν η Black Power Records. Ένα μέρος δικαιοσύνης για κάποια από τα κομμάτια του δίσκου ήρθε τον Απρίλιο του 1993, όταν και η Μολών Λαβέ (ιστορική επίσης εταιρεία, τα γράφω αυτά και αισθάνομαι 50 χρονών από το δέος και μόνο) κατάφερε να προσφέρει στο συγκρότημα τη δυνατότητα να ηχογραφήσει δύο από τα κομμάτια και να κυκλοφορήσουν σαν ΕΡ. Έτσι μαζί με την εισαγωγή ''Psychosis'', τα ''Apathy Murders Hope'' (που έδωσε τον τίτλο του στο ΕΡ) και ''Balance Of Power'' συμπεριελήφθηκαν αντί των υπολοίπων κομματιών, έτσι το ΕΡ αυτό έμελλε να είναι η πρώτη επίσημη κυκλοφορία τους, έστω και ως κουτσουρεμένη έκδοση του ''Balance Of Power''. Τα χρόνια πέρασαν, αλλά τα 2 αυτά κομμάτια παρέμειναν κλασσικά και μέρη των συναυλιών του συγκροτήματος, το οποίο στο μεταξύ είχε εξελίξει τον ήχο του κατά πολύ, σε τέτοιο βαθμό που όταν ήρθε η κυκλοφορία του πολυπόθητου ντεμπούτου ''Pieces Of Mankind'', λίγοι θα πίστευαν ότι πρόκειται για το ίδιο συγκρότημα.
Ο λόγος φυσικά για την προοδευτικότητα και την τεχνική που είχαν προστεθεί σε μεγάλο βαθμό στον ήχο τους. Για να συμβεί αυτό, έπρεπε να περάσουν από το στάδιο της τραχειάς έκφρασης του ήχου τους όμως, πράγμα που συνέβη στο ''Balance Of Power''. Με περίσσευμα καύλας, άγνοιας κινδύνου και όρεξης θεωρώ, το τότε κουαρτέτο μπόλιασε στα κομμάτια επιθετικότητα που συνδυαζόταν με φοβερό παίξιμο και τεχνική η οποία υπήρχε από τις πρώτες ημέρες, άσχετα αν το ακατέργαστο αποτέλεσμα την κάλυπτε με την ακρότητα του υλικού. Τα 2 κομμάτια που αναφέραμε και αποτέλεσαν το ''Apathy Murders Hope'' ΕΡ, σίγουρα αποτελούν τους πολιορκητικούς κριούς στους οποίους θα σταθεί ο ακροατής και ειδικά ο οπαδός του συγκροτήματος. Ας μην ξεχνάμε ότι οι Acid Death από νωρίς αποτέλεσαν περίπτωση ακραίας αγάπης και πισώπλατου μίσους, καθώς ήταν τέτοια η αισθητική τους και τέτοιος ο τρόπος που την εξέφραζαν, που ήταν πολύ προχωρημένοι για τον μέσο κάφρο και πολύ κάφροι για τον μέσο προχωρημένο οπαδό. Άντε τώρα να εξηγήσεις σε κάποιον που δεν τους ακολουθούσε τότε ή που ακόμα δεν έχει αντιληφθεί την προσφορά τους για όλη την Ελληνική σκηνή γιατί εγώ ακούω κόμματους-διαμάντια όπως τα ''Civil War'', ''Death From Above'' και ''Twilight Spirits'' (το προσωπικό μου αγαπημένο, όχι 25 αλλά 125 χρόνια μπροστά) και καταριέμαι την αμπαλοσύνη του μέσου οπαδού.
Αφού λοιπόν οι Acid Death απέτυχαν να περάσουν το πανέμορφο μήνυμα τους όσον αφορά την εξέλιξη της ακραίας μουσικής, όχι επειδή ευθυνόντουσαν οι ίδιοι, αλλά επειδή στην Ελλάδα για να εκτιμήσουμε κάτι πρέπει ή να το δούμε διαβασμένο αλλού ή να μας γίνει πλύση εγκεφάλου, το 2001 ήρθε η πρόωρη και άδοξη διάλυση τους. Επειδή όμως υπάρχει Θεός και βλέπει κι επειδή όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλο τα ίδια μένουν, κι επειδή η πουτάνα η ζωή κάνει κύκλους και είτε τιμωρεί τους άμπαλους ή επιβραβεύει τους τολμηρούς αντίστοιχα, οι Acid Death αναγεννήθηκαν από τις στάχτες τους μία δεκαετία μετά, το 2011 και μάλιστα έχουν κυκλοφορήσει δύο ακόμα δισκάρες, τα ''Eidolon'' (2012) και ''Hall Of Mirrors'' (2015), έχοντας κερδίσει την εκτίμηση αρκετά νεότερων οπαδών με την εξέλιξη που επήλθε περαιτέρω στον ήχο τους, ενώ και οι παλιότεροι οπαδοί στήριξαν τη στάση του συγκροτήματος και τους έχουν αγκαλιάσει με μοναδικά όμορφο τρόπο, κάνοντας το συγκρότημα να απολαμβάνει έστω ένα μικρό μέρος της φήμης που ΑΞΙΖΑΝ να έχουν πολύ πιο πριν. Στα πλαίσια αυτής της αποδοχής, η Floga Records κάνει την κίνηση ματ και κυκλοφορεί ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ μετά από 25 χρόνια το ''Balance Of Power'' σε περιορισμένη μορφή βινυλίου και κασέτας παρακαλώ, κι ας γκρινιάζω εγώ που δε βγήκε σε cd, μιλάμε για την απόλυτη ΔΙΚΑΙΩΣΗ!
Νομίζω ότι μετά από ένα τέταρτο του αιώνα, ισχύει το ''κάλλιο αργά παρά ποτέ'' όσο λίγες φορές σ' αυτή την περίπτωση. Ήδη βλέπω στις λίγες μέρες που έχουν μεσολαβήσει από την ανακοίνωση αυτής της κυκλοφορίας το πόσο ανταποκρίνεται ο κόσμος στη χώρα μας (ελπίζω να ισχύσει κι από το εξωτερικό αυτό) και είναι μαθηματικά βέβαιο ότι οι κόπιες αυτές θα εξαντληθούν και θα αποτελέσουν συλλεκτικά ιστορικά κομμάτια, έστω και σαν επανέκδοση. Δε μπορώ καν να φανταστώ πως νιώθουν τα μέλη του συγκροτήματος, και ο Κώστας Αλεξάκης με τον Γιάννη Αναγνώστου ως νεότερα μέλη, και πόσο μάλλον ο Σάββας κι ο Ντένης που επιτέλους βλέπουν τους κόπους μίας ζωής -αν όχι τη ζωή τους την ίδια όσον αφορά το γκρουπ- να περνάει μπροστά από τα μάτια τους και το 1992 με το 2017 να ενώνονται και να αποτελούν το σημείο 0. Βλέποντας το καθαρά απ' έξω και με όση δυνατή αντικειμενικότητα μου επιτρέπει η αγάπη μου και πάνω απ' όλα ο υπέρμετρος σεβασμός που είχα από το '97 που ανακάλυψα τη μουσική τους, 20 χρόνια μετά νιώθω σαν οπαδός ότι τα πάντα ξεκινάνε πλέον σε άλλη βάση για τους Αθηναίους μάστορες και πως όλα όσα τράβηξαν στην ταραχώδη πορεία τους, άξιζαν τον κόπο και μόνο για τη στιγμή αυτής εδώ της κυκλοφορίας, έστω αισθητά αργοπορημένης. Όποιος θέλει να ανακαλύψει γιατί γράφτηκε ιστορία και τότε και τώρα και όποιος δεν έχει καταλάβει ακόμα τι εστί το ΜΕΓΕΘΟΣ Acid Death, ας αποκτήσει αυτή την κυκλοφορία με οποιοδήποτε θεμιτό και αθέμιτο μέσο. Ο βαθμός είναι καθαρά υποκειμενικός σε αναλογία του τότε και του τώρα, αγοράστε το, βρείτε το, κλέψτε το, αλλά γενικά κάντε το δικό σας με οποιοδήποτε τρόπο ΧΘΕΣ!
Βαθμολογία: 80/100
Για το Rock Overdose,
Δημήτρης Αλόρας
Comments
