Akhenaten: στην Αρχαία Αίγυπτο ήταν ένας Φαραώ, γνωστός και ως Amenhotep IV, ο οποίος βασίλεψε από το 1353 μέχρι το 1336 π.Χ., και ο οποίος έμεινε στην ιστορία για το γεγονός ότι κατάργησε τον πολυθεϊσμό, αντικαθιστώντας τον με τη μονοθεϊστική θρησκεία του Aten, που ήταν ο δίσκος του Ήλιου και αρχικά μία από τις μορφές του Θεού Ρα. Akhenaten: στον μοντέρνο κόσμο είναι ένα Black / Death συγκρότημα, που χρησιμοποιεί πολλές ανατολίτικες παραδοσιακές μελωδίες, το οποίο ιδρύθηκε το 2012, στο Colorado των Ηνωμένων Πολιτειών, από τα αδέρφια Jerred και Wyatt Houseman, που είναι και τα μοναδικά μέλη της μπάντας. Το 2014 κυκλοφόρησαν το πρώτο άλμπουμ τους, με τίτλο “Gods of Nibiru”, ενώ στα τέλη του 2015 κυκλοφόρησε η δεύτερη δουλειά τους, ονόματι “Incantations Through the Gates of Irkalla”.
Είναι η δεύτερη συνεχόμενη κριτική, μετά από εκείνη στους Γαλλους Malevolentia, που θα πω ότι ένα συγκρότημα πηγαίνει ένα συγκεκριμένο είδος ένα βήμα παραπέρα. Η μουσική των Akhenaten ακολουθεί μεν τα χνάρια της μουσικής συγκροτημάτων, όπως οι Melechesh και οι Al-Namorood, αλλά οι Αμερικάνοι χρησιμοποιούν την παραδοσιακή αραβική μουσική πολύ περισσότερο από τα προαναφερθέντα συγκροτήματα, σχεδόν περισσότερο από το Black και το Death Metal, σε σημείο που θα μπορούσαμε να μιλάμε για Arabic Symphonic Extreme Metal.
Όλα σχεδόν τα τραγούδια στο εισαγωγικό τους μέρος έχουν ανατολίτικες μελωδίες, αλλά δεν μιλάμε για μερικά δευτερόλεπτα και για μελωδίες που προέρχονται μόνο από ένα όργανο (π.χ. βιολί ή πλήκτρα), αλλά μιλάμε για επίπεδο συμφωνίας, αφού χρησιμοποιούνται πολλά διαφορετικά παραδοσιακά όργανα (βιολιά, τουμπερλέκι, ουντ, σιτάρ, ντέφι, φλάουτο). Και αυτή η συνεχόμενη χρήση της παραδοσιακής μουσικής έχει παντρευτεί πολύ όμορφα με την Extreme Metal, ενώ μάλιστα είναι πολύ ωραία και η αντίθεση που δημιουργείται από αυτά τα δύο διαφορετικά μουσικά είδη. Από τη μία έχουμε τη μαυρίλα και την ένταση που δημιουργείται από το Black και το Death Metal, και συγκεκριμένα από τα δυναμικά τύμπανα και τα blast beats, τις γρήγορες, βαριές κιθάρες, τα death φωνητικά αλλά και τον ήχο, που όταν μπαίνουν τα metal όργανα γίνεται πιο ωμός και λιγότερο καθαρός. Από την άλλη έχουμε τις σαγηνευτικές μελωδίες, που δημιουργούν όλα τα παραδοσιακά όργανα, οι οποίες σε ταξιδεύουν σε χώρες και εποχές μακρινές, ενώ σε κάποιες στιγμές μαγεύεσαι από αυτές και αισθάνεσαι σαν το φίδι που βγαίνει από το καλάθι και χορεύει με τη μουσική.
Και όταν αυτά τα δύο διαφορετικά είδη αναμυγνείονται, τότε έχουμε την πραγματική μαγεία, καθώς κανένα από τα δύο δεν ακούγεται παράταιρο, αλλά συνυπάρχουν αρμονικά. Και μάλιστα το ένα είδος ακολουθάει το άλλο, όταν οι ταχύτητες πέφτουν ή ανεβαίνουν. Για παράδειγμα, όταν η αραβική μουσική είναι χαλαρή και μελωδική, τότε και τα metal όργανα κατεβάζουν την ένταση και συνοδεύουν με αργούς ρυθμούς, ενώ όταν έχουμε καταιγιστικά ξεσπάσματα, με blast beats, τότε και τα παραδοσιακά όργανα ανεβάζουν γκάζι και επιδίδονται σε φρενήρεις ρυθμούς.
Ο δίσκος κλείνει με μία πολύ ωραία διασκευή στο “Anubis” των Septic Flesh, που λογικά πρέπει να επιλέχθηκε επειδή και μουσικά και στιχουργικά είναι κοντά στη μουσική και τους στίχους των Akhenaten, αφού οι στίχοι των τελευταίων μιλάνε για ιστορίες σχετικές με την αρχαία Μέση Ανατολή και τους θεούς της Μεσοποταμίας.
Γενικά, το “Incantations Through the Gates of Irkalla” είναι ένας δίσκος που παντρεύει υπέροχα τις ανατολίτικες μελωδίες με την ένταση και το ζόφος της Black και της Death Metal. Φυσικά, αυτός ο δίσκος δεν είναι για όλους τους οπαδούς της Extreme Metal, καθώς, όπως είπα, οι ανατολίτικες μελωδίες έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο, οπότε αυτό ίσως ξυνίσει εκείνους που θέλουν την Black Metal τους να συνοδεύεται αμυδρά από τέτοιου είδους μελωδίες. Αν όμως τέτοιες προσμίξεις σας ιντριγκάρουν, τότε επενδύστε άφοβα.
Βαθμολογία: 80/100
Για το Rock Overdose,
Μίνως Ντοκόπουλος
Comments
