Ημερομηνία δημοσίευσης: 27 Ιουνίου 2017
Από τα μέλη των Mastodon, ο Brann Dailor ήταν ο μοναδικός μέχρι τώρα που δεν είχε ανακατευτεί με κάποιο project, με συνέπεια να διοχετεύει σε κάποιες συνθέσεις των Mastodon την εμμονή του για το ψυχεδέλικο space rock, με ενδιαφέροντα, ομολογουμένως αποτελέσματα.
Έτσι λοιπόν, τρεις μήνες μετά την κυκλοφορία του νέου άλμπουμ του βασικού του σχήματος (στο οποίο δεν θα αναφερθώ καθόλου, καθώς υπάρχει αναλυτική, εκτεταμένη και εμπεριστατωμένη κριτική γι αυτό), βγαίνει στην κυκλοφορία και το ντεμπούτο του project. Και, καλώς ή κακώς, είναι μια κυκλοφορία με την οποία θα ασχοληθούν κυρίως οι διαβασμένοι και 'ψείρες' οπαδοί των Mastodon, κάτι συνηθισμένο σε τέτοιες περιπτώσεις, μόνο που θα βρεθούν προ εκπλήξεως, καθώς ο δίσκος απευθύνεται σε ακροατήριο πολύ διαφορετικού μήκους κύματος.
Το μόνο κοινό σημείο που υπάρχει με τους Mastodon, είναι πως ο Brann παίζει τα drums. Επίσης έχει αναλάβει όλα τα lead φωνητικά, σε όλα τα κομμάτια, και όχι σε ορισμένα, όπως με τους Mastodon. Και από εκεί και πέρα, το χάος. Το γκρουπ συμπληρώνουν δύο keyboard παίκτες, ο Core Atoms (Zruda, Gaylord) και ο Raheem Amlani (Withered, Scarab), οι οποίοι δε βρίσκονται εκεί απλώς για να συμπληρώνουν τον ήχο, αλλά για να τον δημιουργούν, καθώς τα full on acid ψυχεδέλικα space ηχοτοπία δημιουργούνται αποκλειστικά από τα keyboards, δημιουργώντας μέσω διαφόρων ηλεκτρονικών εφέ ένα πολύ πλούσιο σε ήχους άλμπουμ, με εντελώς 'φευγάτη' και τριπαριστή νοοτροπία και ατμόσφαιρα, κάτι στο οποίο συμβάλλει και η πλήρης έλλειψη εγχόρδων (το μπάσο, όπου ακούγεται είναι αποτέλεσμα εφέ των πλήκτρων).
Οι πιο επιφανειακοί οπαδοί ίσως εκπλαγούν με αυτήν την προσέγγιση, όσοι όμως είχαν μελετήσει καλά τις συνθέσεις του Brann στους Mastodon, πιθανόν το έβλεπαν να έρχεται, ίσως όμως όχι σε τόσο εκτεταμένο βαθμό. Για έναν πιο ουδέτερο ακροατή τώρα, οι πιο μυημένοι σε αυτόν τον τριπαρισμένο space ήχο θα περάσουν πολύ καλά. Κάποιοι άλλοι που δεν είναι και τόσο εξοικειωμένοι με τον ήχο, πιθανόν να κουραστούν κάπως από την νοοτροπία του δίσκου. Το σίγουρο πάντως είναι πως ο Brann δεν κάθισε να συνθέσει έχοντας στο νου να γράψει εμπορικές συνθέσεις, και αυτό κάνει μπαμ στο dna του δίσκου.
Βαθμολογία: 75/100
Για το Rock Overdose,
Σταύρος Πισσάνος
Comments
