Ημερομηνία δημοσίευσης: 8 Δεκεμβρίου
Τόπος: Ξενοδοχείο Μεγάλη Γερμάνια
Ημερομηνία: 8 Δεκεμβρίου 2016
Ώρα: 20.00
-Κυρίες και κύριοι δημοσιογράφοι σας καλωσορίζω στη συνέντευξη τύπου, σχετικά με την έκθεση φωτογραφίας “Το όρος Άθως κι εγώ”, του φωτογράφου Μαύρου Μεταλόπουλου. Μπορείτε να ξεκινήσετε με τις ερωτήσεις σας.
-Κύριε Μεταλόπουλε, περιγράψτε μας τα συναισθήματά σας μετά από το τέλος αυτής της φωτογραφικής σας εμπειρίας.
-Καταρχήν, σας ευχαριστώ που ήρθατε. Όσον αφορά την ερώτησή σας, κοιτάξτε, το όρος Άθως είναι ένας πολύ όμορφος φυσικός τόπος, που προκαλεί δέος στον επισκέπτη και τον μαγεύει. Αλλά μετά από ένα μήνα παραμονής μου εκεί, έχω να πω ότι τα συναισθήματα που μου προκλήθηκαν από το νέο δίσκο των Athos ήταν πολύ πιο έντονα.
-Συγγνώμη, των ποιων;
-Των Athos ρε παιδιά. Τι δημοσιογράφοι είστε; Δεν ξέρετε τους Athos; Το Black Metal συγκρότημα που ιδρύθηκε από τον Kerveros, που είναι και το μοναδικό μέλος, πριν 12 χρόνια στην Καλαμάτα; Ελάτε ρε παιδιά από το 2004 έχουν κυκλοφορήσει 4 split albums και 3 ολοκληρωμένους δίσκους, με το τελευταίο, το “Dreadnought” να έχει κυκλοφορήσει πριν 3 χρόνια.
-Μα τι σχέση έχει αυτό με την έκθεση.
-Καμία, αλλά βλέπω ότι είστε ανίδεοι, οπότε θα σας μιλήσω για το δίσκο. Το “Noht Lerapot”, όπως ονομάζεται η νέα δουλειά του Kerveros, είναι ένα άλμπουμ, του οποίου η μουσική και ο ήχος ακολουθάει τα χνάρια της γενικότερης ελληνικής Black Metal σκηνής. Και με αυτό εννοώ πως η μουσική είναι βέβαια σκοτεινή και εμπλουτισμένη με πάρα πολλές παγωμένες και μονότονες μελωδίες, όπως προστάζει το συγκεκριμένο είδος, αλλά ταυτόχρονα έχει και αυτή την ένταση που αναδύεται, η οποία φτάνει σε αρκετές φάσεις και σε πιο επικά επίπεδα. Επίσης, σε όλα τα τραγούδια υπάρχουν άφθονα γρήγορα ξεσπάσματα, με τις κιθάρες να γαζώνουν τα πάντα και τα blast beat να δίνουν και να παίρνουν, ενώ σε αρκετά μέρη το μπάσο βγαίνει μπροστά και ακούγεται πεντακάθαρα. Πάντως, η μουσική δεν είναι μονάχα σκοτεινή, αφού ο Kerveros φροντίζει να γεμίσει το δίσκο με πολλές μελωδικές στιγμές.
-Μια φωτογραφία κύριε Μεταλόπουλε!
-Κάτσε ρε παιδί μου. Πω πω! Με στράβωσε ο μ… Που είχα μείνει; Α ναι. Έλεγα ότι ο δίσκος έχει πολλές μελωδικές στιγμές, οι οποίες κατά κύριο λόγο ακούγονται στα πιο αργά μέρη, αν και αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν μελωδίες όταν οι ταχύτητες είναι γρήγορες. Και όταν μιλάω για μελωδίες, εννοώ μελωδίες που είναι τόσο όμορφες που φτάνουν σε λυρικά επίπεδα, ενώ ταυτόχρονα είναι και πάρα πολύ μελαγχολικές και στενάχωρες. σε σημείο που η ατμόσφαιρα που δημιουργείται είναι τόσο ζοφερή όσο και καταθλιπτική. Επίσης, τα φωνητικά είναι ως επί το πλείστον high-pitched και μοχθηρά, με κάποια πιο φωναχτά και πιο απεγνωσμένα να ακούγονται εδώ κι εκεί. Ειδική αναφορά θα ήθελα να κάνω εδώ στο τελευταίο κομμάτι, το "Anap Uotif Ort Sipei", στο οποίο ακούγεται φλογέρα, δίνοντας έτσι αυτό το folk / αρχαιοελληνικό touch, που πολλοί ελληνικοί Black Metal δίσκοι έχουν.
-Τελειώσατε;
-Όχι, απλά περιμένω κάποιον να με ρωτήσει πως μου φάνηκε ο δίσκος γενικά.
-Πώς σας φάνηκε ο δίσκος γενικά;
-Χαίρομαι που μου κάνετε αυτή την ερώτηση. Το "Noht Lerapot", που λέτε, είναι ένας δίσκος με πολλά επίπεδα. Πέρα από τα αργές και τις γρήγορες μελωδίες, που εναλλάσσονται συνεχώς μεταξύ τους, υπάρχει εναλλαγή ανάμεσα σε μια σκοτεινή και παγωμένη ατμόσφαιρα και σε υπέροχες λυρικές μελωδίες, που κάνουν τη μουσική να είναι άκρως μελαγχολική. Γενικά είναι ένας δίσκος που θα τον πρότεινα ανεπιφύλακτα στους λάτρεις αυτού του είδους. Και τώρα σας αφήνω, πάω να τον ξανακούσω.
-Και η συνέντευξη για την έκθεση;
-Ε, εντάξει. Πάτε δείτε την και γράψτε ότι θέλετε. Γεια χαρά!
Βαθμολογία: 75/100
Για το Rock Overdose,
Μίνως Ντοκόπουλος
Comments
