Ημερομηνία δημοσίευσης: 22 Απριλίου 2017
Χρόνος: Απρίλιος 2017
Τόπος: Κάπου στον Παρνασσό
Ώρα: 00:00
-Ωραία είναι εδώ το βράδυ γύρω από τη φωτιά. Πολύ ατμοσφαιρικά.
-Όντως. Έχει και ξαστεριά. Πολύ όμορφα.
-Ρε συ Νίκο πες καμιά ιστορία τρόμου να γουστάρουμε. Ταιριάζει με την ατμόσφαιρα εδώ.
-Ιστορία τρόμου ε; Χμμμ… ΟΚ. Λοιπόν, η ιστορία μας ξεκινάει το 2016 στις Σέρρες, όπου ο Mykonius και ο Zagan δημιούργησαν το Black Metal συγκρότημα Bezeha. Θα μου πείτε, τι όνομα είναι αυτό; Είναι περίεργο, αλλά δεν είναι τυχαίο, καθώς αποτελείται από τα δύο πρώτα γράμματα των ονομάτων τριών… ΔΑΙΜΟΝΩΝ! Του Beleth, του Zepar και του Halphas. Και με την εύνοιά τους δημιουργήθηκε το πρώτο Black Metal ανοσιούργημα, που ακούει στο όνομα “The Era of the Northern City”.
-Αχ, τι είναι αυτά που λέει; Δαίμονες; Φοβάμαι…
-Και καλά κάνεις. Γιατί το “The Era of the Northern City” αποτελείται από 8 βδελυρά δημιουργήματα που βαδίζουν στα κλασσικά μονοπάτια του είδους. Και θα αναρωτηθείτε τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει σκοτεινές, ανίερες μελωδίες που πότε είναι αργές και μελωδικές και πότε γρήγορες, συνοδευόμενες ενίοτε από blast beats. Επίσης, οι κιθάρες είναι ένα στοιχείο που συνεισφέρει σε μεγάλο βαθμό στη δημιουργία αυτού του ανομήματος, καθώς συμβάλλουν στη διαμόρφωση της σκοτεινής ατμόσφαιρας που αγκαλιάζει τη μουσική, με τις παγωμένες, θλιβερές και ανόσιες μελωδίες που αναδύονται από αυτές. Εκείνο το στοιχείο, όμως, που κυριαρχεί και που είναι υπεύθυνο για το γενικότερο ζόφος, ένα στοιχείο που σε αγχώνει και σε κατατρέχει, είναι τα φωνητικά. Και αυτό γιατί στη μεγαλύτερη διάρκεια είναι υποτονικά, σχεδόν ψιθυριστά, αλλά καταφέρνουν παρόλα αυτά να βγαίνουν μπροστά από τη μουσική, και αυτό σε κάνει να νομίζεις συνεχώς ότι κάτι το μοχθηρό, κάτι το κολασμένο βρίσκεται κάπου κοντά σου, που δεν μπορείς να το δεις, αλλά που εκείνο μπορεί να σε… ΚΑΤΑΠΙΕΙ!
-Έλα ρε ηλίθιε τρόμαξα. Πω πω τον μαλ….
-Υπάρχουν όμως και άλλα στοιχεία που κάνουν αυτό το δημιούργημα ακόμα πιο ατμοσφαιρικό, όπως είναι η χρήση καμπάνας και η χρήση γρηγοριανής ψαλμωδίας σε δύο κομμάτια. Επίσης, ένα από αυτά τα ανοσιουργήματα είναι στην πραγματικότητα μια Black Metal διασκευή ενός μαδριγαλίου του 1638, με τίτλο “Lamento della Ninfa”, του Claudio Monteverdi. Η συμμετοχή μάλιστα της σοπράνο Χριστίνα Μαυρίδου, σε συνδυασμό με τα Black φωνητικά, φέρνουν στο νους παλιούς Theatre of Tragedy. Πάντως πρέπει γενικά να είστε πολύ προσεκτικοί αν θέλετε να ακούσετε αυτό το αποτρόπαιο έργο. Γιατί ναι μεν είναι πολύ ωραίο στο σύνολό του, αλλά ποιος ξέρει αν θα αντέξετε τις κολασμένες μελωδίες του και τη ζοφερή ατμόσφαιρα που το περικλείει. Ίσως το βδελυρό αυτό δημιούργημα να ανοίξει μια πύλη προς την ΚΟΛΑΣΗ και να ξεχυθούν οι 3 δαίμονες. Ποιος ξέρει τι θα σας συμβεί; Λοιπόν, θα φάμε τώρα;
Βαθμολογία: 78/100
Για το Rock Overdose,
Μίνως Ντοκόπουλος
Comments
