Ημερομηνία δημοσίευσης: 6 Σεπτεμβρίου 2017
Δεύτερο EP για τους Αθηναίους Chew Gravel μετά το περσινό "Chinook". Το συγκρότημα στη καινούργια του δουλειά κινείται στα χνάρια του post-rock, με πολλές stoner καταβολές και επιρροές, οι οποίες πατάνε και λίγο στο heavy rock. Και γράφω στη καινούργια του δουλειά, διότι όσοι έχουν ασχοληθεί με το πρώτο EP γνωρίζουν πως σε εκείνο το άλμπουμ ο ήχος που πρωταγωνιστούσε ήταν το stoner/sludge, και οι post καταβολές ελάχιστες. Εδώ τα πράγματα είναι αρκετά διαφορετικά. Το post έχει κάνει κατάληψη στη νοοτροπία των συνθέσεων, στην ατμόσφαιρά τους και γενικότερα στο dna τους. Το EP βέβαια, παρουσιάζει δύο διαφορετικά πρόσωπα, με τις μισές συνθέσεις να προσπαθούν να επανέλθουν στον πρότερο ήχο τους.
Ακόμα κι αυτό όμως γίνεται χωρίς να αποβάλλεται η post αισθητική. Όσο κι αν δυναμώνουν και κουρδίζουν χαμηλότερα οι κιθάρες (ειδικά για τις συγκεκριμένες συνθέσεις), όσο κι αν τα φωνητικά παλεύουν να συνεισφέρουν σε αυτήν την επιστροφή, παραμένει πάντα αισθητή αυτή η ατμοσφαιρική και περιπετειώδης παρουσία, η οποία φαίνεται να κατευθύνει το συγκρότημα σε δρόμους διαφορετικούς από αυτούς που ξεκίνησαν. Και πιθανόν να ξενερώσουν οι ακροατές που τους έμαθαν με το ντεμπούτο τους, καθώς εδώ μιλάμε για κάτι παντελώς διαφορετικό.
Με την κυκλοφορία και του δεύτερου EP, τα παιδιά δείχνουν έτοιμοι να δοκιμάσουν τις δυνάμεις τους και σε μία full length κυκλοφορία, αρκεί να έχουν κατασταλάξει στο πόσες πολλές προσμίξεις θέλουν να προσθέσουν στη μουσική τους. Αυτό γιατί, ενώ το EP είναι αρκετά καλό, δίνει την εντύπωση πως ήθελε λίγο περισσότερη δουλειά στην ομογενοποίηση που χρειάζεται να γίνει μεταξύ των διαφορετικών ειδών που επικρατούν σε κάθε EP. Τα τρία κομμάτια στο δεύτερο EP που διαθέτουν τις περισσότερες προσμίξεις και εναλλαγές ειδών, δείχνουν πως μπορεί να δουλέψει σωστά αυτό το πείραμα, αρκεί να μην υπάρχουν 'χτυπητά' ασύνδετα στοιχεία όπως γίνεται εδώ. Επίσης, ενώ οι συνθέσεις είναι ενδιαφέρουσες και αξιομνημόνευτες, λείπει αυτό το κάτι, το μαγικό άγγιγμα που θα τις απογειώσει και θα κάνει τον ακροατή να παραμιλάει.
Βαθμολογία: 70/100
Για το Rock Overdose,
Σταύρος Πισσάνος
Comments
