Ημερομηνία δημοσίευσης: 2 Ιουλίου 2018
Η αλήθεια είναι ότι κατά κάποιο τρόπο ανυπομονούσα να ακούσω την πρώτη και ομώνυμη δουλειά των Cockblockers, για δυο λόγους. Ο πρώτος είναι επειδή τους είχα δει τουλάχιστον τρείς φορές live και με είχαν κερδίσει και τις τρείς, τόσο με τις συνθέσεις όσο και με την απόδοση των κομματιών. Και ο δεύτερος λόγος είναι η πάρα πολύ καλή εντύπωση που μου άφησε το πρώτο video clip, το οποίο μάλιστα είχαμε παρουσιάσει και μέσω του RockOverdose. Και πάμε λοιπόν να δούμε τι έχει να μας παρουσιάσει η μπάντα από την Καλαμάτα.
Το άλμπουμ ξεκινάει με το “Driven Dog” και η πρώτη εντύπωση που σου αφήνει είναι πως θα ακούσεις εάν καλοδουλεμένο Southern/Stoner Rock - metal. Χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει ότι θα ακούσουμε μια απ τα ίδια.
Στη συνέχεια έρχεται το “Deadweight”, ένα κομμάτι που μου άρεσε από τις ζωντανές εμφανίσεις της μπάντας. Εκφραστικά φωνητικά, δυναμισμός και riffs που σου αποτυπώνονται από το πρώτο άκουσμα με αρκετά περάσματα πιο Hard Rock θα τολμούσα να πώ.
Έπειτα το “Carpet Burn” έρχεται να πάρει τη σκυτάλη, με ένα mid tempo για αρχή, μιας και στη συνέχεια θα αλλάξει δυο φορές τουλάχιστον. Δεν είναι από τα κομμάτια που θα χτυπιόσουν σε μια συναυλία, αλλά θα αποτελέσει μια ωραία στιγμή λίγο μετά τη μέση μιας εμφάνισης ας πούμε και ειδικά με τις πραγματικά πολύ ωραίες γραμμές στα φωνητικά σε αρκετά σημεία.
Το “Absinthe” πρέπει να ομολογήσω έγινε απ’ το πρώτο άκουσμα ένα απ’ τα πιο αγαπημένα μου κομμάτια απ’ την εν λόγω κυκλοφορία. Τα κιθαριστικά μέρη , το όλο feeling και ο τρόπος που εξελίσσεται το κομμάτι για να γυρίσει στο αρχικό σκέλος, το κάνουν ένα απ’ τα κομμάτια που ήδη έχει μπει στην καθημερινή playlist μου.
Το “Enemies” είναι το πρώτο βίντεο που παρουσίασε η μπάντα. Ένα κομμάτι που θα μπορούσε άνετα να ανοίγει το άλμπουμ. Σίγουρα από τις καλύτερες στιγμές τους και από τις πιο αντιπροσωπευτικές. Τα φωνητικά εναλλάσσονται και προσδίδουν ακόμη περισσότερο ενδιαφέρον στην όλη σύνθεση με αποτέλεσμα όπως προ είπα να θεωρείται από τις καλύτερες στιγμές στο ντεμπούτο τους.
Αν θα μπορούσες να χαρακτηρίσεις «χιτάκι» ένα κομμάτι, αυτό σίγουρα θα ήταν το “Be My Valentine” , το οποίο αποτέλεσε το δεύτερο βιντεο της μπάντας. Μπόλικη δόση χιούμορ παιγμένη με μια όμορφη συνταγή από πιασάρικα riff και φωνητικές γραμμές, συνθέτοντας έτσι μία από τις στιγμές που ο κόσμος θα βοηθήσει στο refrain σε πολλά live. Σίγουρα θα το ακούσετε σε αρκετά μαγαζιά που παίζουν αυτό το είδος μουσικής.
Με το “Sour” η μπάντα μας δείχνει μια πιο ήρεμη πλευρά της, που θα μπορούσε να κινηθεί σε πιο blues μονοπάτια και με το “Taste Delight” που ακολουθεί έρχονται να μας θυμίσουν ότι ξέρουν καλά τον τρόπο που δουλεύεται μια έξυπνη ιδέα και πώς μπορεί να φτάσει στα αυτιά του ακροατή δοσμένη με τον καλύτερο τρόπο.
Καθώς πλησιάζει στο τέλος της αυτή η κυκλοφορία, με εκπλήσσει με τον πιο όμορφο τρόπο. Ξεκινώντας το “Ichi” με ένα από τα καλύτερα riff που έχω ακούσει εδώ και καιρό, για να σε βάλει στο κλίμα ότι πρόκειται για ένα από τα πιο τσαμπουκαλεμένα κομμάτια που θα αποτελέσει και μία απ’ τις καλύτερες συναυλιακές στιγμές τους. Αγαπημένη στιγμή μετά το αρχικό riff, από το 3.20 και μέχρι το τέλος όπου δεν σας κρύβω θα προτιμούσα να ήταν αυτό το τελευταίο κομμάτι του άλμπουμ. Και μιάς και είπαμε για τελευταίο κομμάτι τη σκυτάλη παίρνει για να ολοκληρώσει τον αγώνα το “For The Loss” που ενώ ξεκινάει στο στυλ που μας έχει συνηθίσει η μπάντα μέχρι στιγμής, κάπου στο 2.07, σκάει από το πουθενά το απόλυτο riff και κάπως έτσι μόλις ανακαλύπτεις τη δεύτερη αγαπημένη σου στιγμή του άλμπουμ.
Εν κατακλείδι. Το ομώνυμο ντεμπούτο των Cockblockers είναι σίγουρα από τις πιο αξιόλογες δουλειές που έχω ακούσει τα τελευταία δυο χρόνια από την εγχωρία σκηνή. Τα παιδία έχουν πάρει σοβαρά αυτό που κάνουν και αυτό φαίνεται τόσο από τις καλοπαιγμένες ιδέες τους αλλά και την όλη παραγωγή του άλμπουμ. Ένα πολύ καλό παράδειγμα λοιπόν για το ότι θα πρέπει να βγάζεις προς τα έξω τη δουλειά σου όταν θα έχει κάτι όντως να πει. Στο Σύνολο λοιπόν, κιθάρες, μπάσο, τύμπανα και φωνή άριστα. Στο θέμα του ήχου τώρα, πραγματικά έχει γίνει πάρα πολύ καλή δουλειά. Αν και μου ακούστηκε κάπως «ξερό», χωρίς να γίνεται άσχημό το αποτέλεσμα βεβαίως. Απλά θα ήθελα αυτό το κάτι παραπάνω μιας και οι συνθέσεις είναι πάρα πολύ καλές.
Π.χ. Ενώ τα φωνητικά είναι κάτι παραπάνω από αξιοπρόσεχτα, μου έλειψαν ας πούμε σε πολλά σημεία οι δεύτερες φωνές.
Η ηχογράφηση έγινε στο “The Slow Animals” στην Πάτρα και η μίξη και mastering έγινε από τον Steve Lado στα SL Studio. Ενώ το πραγματικά έξυπνο (το χιούμορ που λέγαμε) εξώφυλλο έχει γίνει από το Alec Webb.
Βαθμολογία: 90/100
Για το Rock Overdose
Χρήστος Κατσιρέας
Facebook: https://www.facebook.com/cockblockers/
Bandcamp: https://cockblockers.bandcamp.com/releases
Comments
