“To copy is diabolical”
Μπορεί να υπάρχουν από το 1999, ωστόσο οι Ιταλοί μετά από διάφορες δυσκολίες κατάφεραν μόλις τώρα να κυκλοφορήσουν το ντεμπούτο τους, 16 χρόνια μετά τη δημιουργία τους. Παρά την πολυετή ύπαρξή τους, πάντως, δεν καταφέρνουν να ξεφύγουν από το δημιουργικό πυρήνα των επιρροών τους.
Οι οποίες επιρροές σε αυτόν τον ήχο που κινούνται είναι και οι δύο μεγάλα στανταράκια: Dimmu Borgir και Cradle Of Filth. Φυσικά και μιλάμε για τον συμφωνικό extreme metal ήχο, καθώς η παραγωγή σε αυτό το δίσκο κινείται περισσότερο προς το death metal, παρά προς το black, σε σημείο τέτοιο που με το ζόρι να μπορεί κάποιος να το χαρακτηρίσει ακόμα και death/black. Κι όμως, δεν θυμίζουν τα διάφορα συμφωνικά death σχήματα που υπάρχουν, αλλά τα δύο προαναφερθέντα αν αυτά διέθεταν death metal παραγωγή.
Φυσικά, όταν μιλάμε για επιρροές χωρίς προσωπικότητα, φαντάζομαι γνωρίζετε τι θα ακούσετε πριν καν το ακούσετε. Gothic αισθητική, με τη συμφωνική ορχήστρα να παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο στις συνθέσεις και στην εκτέλεση, απλά εδώ τα τραγούδια, σε ποσοστό, είναι περισσότερο mid-tempo παρά επιθετικά. Δεν γίνεται να παραβλέψουμε το γεγονός ότι οι συνθέσεις είναι σωστά δομημένες και έχουν ένα ενδιαφέρον, ωστόσο παραμένει το γεγονός ότι αυτός ο ήχος, όταν δεν υπάρχει προσπάθεια να προστεθεί μια προσωπική πινελιά στις επιρροές του, είναι καταδικασμένος να θεωρηθεί τετριμμένος και να κοπιάρει ασύστολα.
Η έλλειψη προσωπικότητας σε έναν ήχο που μας έχει προσφέρει άπειρους κλώνους καταδικάζει από την αρχή αυτό το εγχείρημα, όσο άρτια στημένο και να είναι. Πίστευα ότι αυτή την παιδική αρρώστια αντιγραφής των Dimmu Borgir και Cradle Of Filth την είχαμε ξεφορτωθεί από την προηγούμενη δεκαετία, να όμως που με διαψεύδει αυτό το άλμπουμ, προσωρινά ελπίζω. Στο χέρι τους είναι να αποκτήσουν προσωπικότητα και να ξεφύγουν από την αφάνεια, εξάλλου διαθέτουν χρόνια εμπειρία στο σανίδι. Όπως και να έχει, με την φετινή κυκλοφορία των Fleshgod Apocalypse και εν αναμονή του νέου Septic Flesh δίσκου, αυτοί εδώ δεν έχουν καμία ελπίδα ανάδειξης.
Βαθμολογία: 58/100
Για το Rock Overdose,
Σταύρος Πισσάνος
Comments
