Ημερομηνία δημοσίευσης: 15 Νοεμβρίου
“They are back to crush us”
Όταν μιλάμε για τους Deathspell Omega, μιλάμε για το συγκρότημα που επαναπροσδιόρισε και ανανέωσε ένα ολόκληρο ρεύμα και του πρόσφερε νέους τρόπους έκφρασης. Δε χρειάζεται να αναφέρουμε το πώς και γιατί έγινε αυτό, γιατί αφενός δεν είναι της παρούσης, αφετέρου αντί για την κριτική του νέου άλμπουμ θα χαλάγαμε 15 παραγράφους για την ανάλυση αυτού του φαινομένου.
Επειδή όμως αυτό το συγκρότημα δεν υπήρξε μονάχα ριζοσπαστικό, αλλά υπήρξε και μυστηριώδες, μετά από μια συνεπής δισκογραφική παρουσία εξαφανίστηκαν ξαφνικά από προσώπου γης μετά το EP "Drought", αφήνοντας πίσω τους ένα τεράστιο κενό που, όσοι κι αν προσπάθησαν, κανείς δεν κατάφερε να το αναπληρώσει επιτυχώς. Μετά από τέσσερα χρόνια λοιπόν, επανεμφανίζονται ξαφνικά, όπως ακριβώς είχαν εξαφανιστεί, με σκοπό να επαναφέρουν τις καρδιές μας στη θέση τους και τα μυαλά μας στο μίξερ. Και, μα την πίστη μου, δεν μας ικανοποιούν απλά, αλλά καταφέρνουν να μας τινάξουν τα μυαλά στον αέρα για ακόμα μια φορά.
Όλα τα στοιχεία που τους χαρακτηρίζουν βρίσκονται εδώ. Οι κτηνώδεις δυσαρμονίες, οι βίαιοι και χαοτικοί ρυθμοί, το ορθόδοξα σατανιστικό concept... Το μόνο που λείπει είναι τα ambient περάσματα (όχι τα ήρεμα περάσματα, μην μπερδευτείτε), τα οποία όμως δεν είμαι 100% σίγουρος πως θα ταίριαζαν εδώ, καθώς η μουσική είναι ασταμάτητα σαρωτική και μισανθρωπική μέχρι το μεδούλι. Εξάλλου ίσως και το ύφος αυτού του EP να μην επέτρεπε κάτι τέτοιο. Μπορεί να περιέχει μόνο τέσσερα κομμάτια και να διαρκεί μόλις 29 λεπτά, αλλά, διάολε, περιέχει τόσο μίσος, κτηνωδία και ηχητική πληροφορία όσο πολλά από τα πλήρη άλμπουμ που κυκλοφορούν εκεί έξω, αφήνοντας ένα πλήρες αίσθημα ικανοποίησης στον οπαδό. Αυτό θεωρώ εγώ τουλάχιστον, γιατί προσωπικά είχα πάθει και ένα σύνδρομο στέρησης, και όταν το άκουσα, κόντεψα να πάθω έμφραγμα από τη χαρά μου.
Μπορεί να μην πρόκειται για ολοκληρωμένη δουλειά, αλλά και μόνο το γεγονός ότι παρουσιάζουν σημεία ζωής μετά από τέσσερα χρόνια και μάλιστα με τόσο εμφατικό τρόπο, αποδεικνύοντας ότι δεν έχουν κορεστεί ή κουραστεί, είναι άκρως ενθαρρυντικό και θα δώσει σε πολύ κόσμο αφορμές για πανηγύρια. Πρόκειται για μία κυκλοφορία αντάξια του ονόματός τους και της φήμης τους, και ελπίζω να δώσει και νέα πνοή στη δημιουργικότητά τους και να μην μας αφήσουν ξανά με σύνδρομο στέρησης. Αν τα προηγούμενα full-length τους αξίζουν 100/100 αυτό αξίζει...
Βαθμολογία: 85/100
Για το Rock Overdose,
Σταύρος Πισσάνος
Comments
