Ημερομηνία δημοσίευσης: 11 Οκτωβρίου 2018
Ο Eric Peterson βρήκε χρόνο στο κενό των Testament και ενεργοποιείσαι πάλι το Symphonic Black Metal project του, τους Dragonlord. Έχοντας μείνει στο πάγο από το 2005 (φαντάζομαι λόγο της πορείας των Testament) με το τότε full-length τους “Black Wings of Destiny”, οι Dragonlord καλούνται να αναπληρώσουν ένα μεγάλο χρονικό διάστημα απουσίας που κακά τα ψέματα δεν νομίζω ότι έλειψαν σε κανέναν.
Στο “Dominion” πλέον τους βρίσκουμε ως τρίο, εκτός λοιπόν από τον Eric Peterson(Φωνητικά, Κιθάρες, Μπάσο) βρίσκουμε και τους Lyle Livingston (Keyboards, Piano και ενορχήστρωση) και τον Alex Bent (τύμπανα). Δύο εξαιρετικούς μουσικούς που συμπληρώνουν την ομάδα των Dragonlord. Μέχρι εδώ καλά έτσι και αλλιώς αν ψάξετε λίγο το βιογραφικό τους θα καταλάβετε ότι από τις τάξεις τους έχουν περάσει τεράστια ονόματα (π.χ. Steve DiGiorgio, Steve Smyth, κ.α.). Κάτι που είναι απολύτως λογικό γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε ποιος είναι ο Eric Peterson.
Μουσικά το “Dominion” το βρίσκουμε να κινείτε στο ύφος των Dimmu Borgir περισσότερο και σε σημεία να θυμίζουν και Emperor. Πράγμα που σημαίνει ότι εκτελεστικά ο δίσκος είναι άριστος ( δεν θα μπορούσε και διαφορετικά). Το κακό είναι ότι είναι πλήρως αποστειρωμένος και δεν δημιουργεί τις κατάλληλες ατμόσφαιρες που θα έπρεπε να υπάρχουν (ξέρω και τους Emperor τους κατηγορούν ότι είναι κλινικά αποστειρωμένοι αλλά η μουσική τους μπορεί να χρησιμοποιεί πλήκτρα αλλά είναι διαφορετικής προσέγγισης). Ένα σοβαρό πρόβλημα γιατί αυτού του είδους τη μουσική γιατί βασίζεται στην δημιουργία ατμόσφαιρας (και οι Dimmu Borgir των τελευταίων δίσκων το ίδιο πρόβλημα έχουν). Αμέσως δηλαδή ο δίσκος χάνει το λόγο ύπαρξης του. Ένα άλλο θέμα που έχει ο δίσκος στα δικά μου αυτιά τουλάχιστον είναι ότι σε σημεία ακούγονται σαν Testament. Λογικό θα μου πείτε έχουν τον ίδιο Mastermind. Όχι! γιατί τα “Love of the Damned” και“Serpents of Fire” αν τα ακούσετε χωρίς να σας πουν τι είναι θα αναρωτηθείτε πότε έβγαλαν νέο δίσκο οι Testament. Σε σημείο που με κάνει και αναρωτιέμαι μήπως αυτές τις δύο συνθέσεις τις χαντάκωσε.
Όταν πρώτο έβαλα να ακούσω το δίσκο είχα μεγαλύτερες προσδοκίες, περιμένοντας να ακούσω κάτι πιο ακραίο κάτι που δεν θα μπορούσε να χωρέσει στη μουσική των Testament και ας είναι ένα συγκρότημα που έχει δείξει ότι δεν κωλώνει να βάλει ακραίες μουσικά ιδέες μέσα στην δισκογραφία του ( βλέπε “Demonic” του 1997). Δεν γνωρίσω αν για τον Peterson ήταν ανάγκη να ξεφύγει λίγο από τις υποχρεώσεις του βασικού σχήματος του αλλά για όλους τους υπόλοιπους είναι αχρείαστη κυκλοφορία( αν και με κάποιες καλές ιδέες).
Βαθμολογία: 50/100
Για το Rockoverdose.gr
Κωνσταντίνος Μπενάς
Comments
