“Πολωνικής αντεπίθεσης συνέχεια”
Συνήθως οι ταμπέλες στη μουσική μας χρησιμοποιούνται καθαρά για εμπορική ταξινόμηση ή για συνεννόηση μεταξύ φίλων ή γνωστών ή ότι άλλο θέλετε. Και πραγματικά χαίρομαι όταν ανακαλύπτω συγκροτήματα σαν τους Πολωνούς Entropia, οι οποίοι γράφουν στα τέτοια τους τις ταμπέλες και παίζουν αυτό που θέλουν χωρίς να υπολογίζουν τίποτα και κανέναν, γιατί στην τελική αυτό που μετράει είναι η ίδια η μουσική και όχι οι ταμπέλες. ΟΚ, κάποιες φορές χρειάζονται για συνεννόηση, αλλά ως εκεί.
Εκεί που θέλω να καταλήξω είναι ότι σε αυτόν τον δεύτερο δίσκο των Πολωνών έχουμε ένα χωνευτήρι ιδεών και ειδών, χωρίς όμως να χάνεται η μπάλα. Το black metal αναμειγνύεται με το post metal, την ψυχεδέλεια και μπόλικες δόσεις sludge δημιουργώντας ένα εκρηκτικό και υπνωτιστικό μείγμα. Οι παχιές στρώσεις του βίαιου tremolo συνδυάζονται με στροβιλιστά ψυχεδέλικα riff που θα μπορούσαν σε σημεία να αγγίζουν τα όρια της κακοφωνίας. Η βιαιότητα ενισχύεται από το δυνατό και έντονο rhythm section, το οποίο είτε ξεσπάει με blastbeat είτε ενισχύει με τον τρόπο του την διάχυτη ψυχεδέλεια. Και φυσικά, το αποκορύφωμα είναι τα φωνητικά. Όχι μόνο για τη φυσική τους βιαιότητα, αλλά και για τα effects που χρησιμοποιούνται σε αυτά, ιδιαίτερα η συχνή χρήση ηχούς. Θα μπορούσε να περιγράψει κανείς το αποτέλεσμα ως στροβιλιστή δίνη ασύμμετρου ήχου.
Αυτός ο δίσκος είναι τόσο έντονος μουσικά, που αν δεν είχε συνδυαστεί με τόσο έντονη ψυχεδέλεια και μελωδικές σφήνες θα ήταν πολύ απρόσιτο άκουσμα. Όχι βέβαια πως τώρα θα δημιουργήσει εμπορικές επιτυχίες, αλλά τώρα το έχει ανεβάσει πολλά επίπεδα. Ο συνδυασμός επιθετικότητας, ασσυμετρίας υπνωτιστικών μελωδιών και ψυχεδέλειας είναι τόσο απολαυστικός, σχεδόν μεθυστικός. Είναι από τους δίσκους που ενώ φαινομενικά με το πρώτο άκουσμα δεν δείχνει τόσο έντονα ξεχωριστός, με κάθε νέα ακρόαση ανακαλύπτεις συνεχώς καινούργια πράγματα και κάνει την κάθε ακρόαση όλο και πιο συναρπαστική.
Φυσικά, η ψυχεδέλικη και υπνωτιστική ατμόσφαιρα ενισχύεται με τη sci-fi (αλλά σε ανθρώπινο επίπεδο) θεματολογία κάνοντας το άκουσμα ακόμα πιο τριπαριστό. Και τα 7 κομμάτια του δίσκου δεν αφήνουν τον ακροατή να πάρει ανάσα, με εξαίρεση το τελευταίο κομμάτι "Veritas" το οποίο κατεβάζει ταχύτητες στην αρχή και δίνει μια αίσθηση ανακούφισης και αποφόρτισης από τη σαρωτική εμπειρία που είχε ο ακροατής, μέχρι να μπει το κουπλέ, όπου ανεβαίνουν και πάλι οι ταχύτητες.
Για να μην μακρηγορούμε, το "Ufonaut" είναι ένας δίσκος που προκαλεί τον ακροατή κάθε δευτερόλεπτο, και σε κάθε ακρόαση αποκαλύπτει όλο και περισσότερες πτυχές του. Αν είστε από αυτούς που λατρεύουν τα περιπετειώδη ακούσματα, μην αφήσετε να σας ξεφύγει αυτός εδώ ο δίσκος. Εδώ οι Entropia δείχνουν ότι έχουν ικανότητες για μεγάλα πράγματα.
Βαθμολογία: 82/100
Για το Rock Overdose,
Σταύρος Πισσάνος
Comments
