Ημερομηνία δημοσίευσης: 29 Σεπτεμβρίου 2017
Veni Vidi Vici
Όπως όλοι ξέρουμε ο επιτάφιος περνάει κάθε χρόνο. Στην περίπτωση μας όμως οι Ιταλοί Epitaph έκαναν 27 ολόκληρα χρόνια για να κυκλοφορήσουν το ντεμπούτο άλμπουμ τους το 2014, από την ίδρυσή τους το μακρινό 1987. Το “Crawling out of the Crypt” ήταν ένας πολύ καλός, παραδοσιακός doom δίσκος, αλλά το νέο άλμπουμ, “Claws” είναι πιο φρέσκο σε ιδέες, δυνατό και ακμαίο και βαδίζει στα χνάρια των μεγάλων Black Sabbath, Saint Vitus, Pentagram και Candlemass.
Οι Epitaph έγραψαν έναν πολύ καλό νέο doom δίσκο, αποδεικνύοντας μας ότι άξιζε η τρίχρονη αναμονή. Με το πάτημα του play μπαίνεις σε μια σκοτεινή ατμόσφαιρα με απόκρυφες και μοχθηρές μελωδίες. Tο ταξίδι στην χώρα του doom ξεκινάει με μπασογραμμή, που ξεχωρίζει μάλιστα σε όλα τα τραγούδια και ειδικά στα “Waco the King”, “Declaration of Woe”και “Wicked Lady”, τα οποία ξεχωρίζω λίγο παραπάνω σε σχέση με τα υπόλοιπα του δίσκου. Στα επόμενα σαράντα λεπτά, τα πέντε κομμάτια αρκούν για να σας πείσουν για το πόσο καλός είναι ο δίσκος. Τα τραγούδια δεν μοιάζουν μεταξύ τους και δεν είναι καθόλου βαρετά, αλλά έχουν δυναμικά κενά instrumental, πέρα από τις επιδέξιες υπέρβαρες κιθάρες, πιασάρικα riff, πολύ καλές τεχνικές και ωραία φωνητικά, όπως ταιριάζουν στο είδος.
Οι Nicola Murari και Mauro Tollini, οι οποίοι έπαιζαν σε δύο άλλες doom μπάντες από τη Βερόνα, τις Black Hole και Sacrilege, έχουν μεταφέρει κάποια στοιχεία στους Epitaph. Αρκεί να ακούσετε πιο προσεκτικά τα “Waco the King”και “Declaration of Woe”. Οι Temple Of Disharmony είναι υπεύθυνοι για το mix και mastering του δίσκου, έχοντας αρκετές μπάντες στην πλάτη τους. Τέλος ο ήχος πλαισιώνεται από το artwork του Γενουάτη καλλιτέχνη Danilo Capua, ο οποίος δίνει έμφαση στους σκοτεινούς τόνους.
Θα πω με σιγουριά ότι το “Claws” είναι ένας από τους καλύτερους doom δίσκους του 2017. Την πρωτιά θα κλέψει για έμενα προσωπικά το αριστουργηματικό “Upon a Pale Horse” των Below, που κάθε οπαδός του είδους πρέπει όχι μόνο να το ακούσει αλλά και το βάλει στην δισκοθήκη του, ωστόσο όμως και το Claws αξίζει τη δική του θέση στη δισκοθήκη σας.
Βαθμολογία: 80/100
Για το Rock Overdose,
Αλέξανδρος Μυλωνάς
Comments
