“A fine day to cover”
Οι Ereb Altor είχαν αποδείξει από την πρώτη στιγμή την αγάπη τους για τους Bathory, από την δημιουργία του project, που εξελίχθηκε σε κανονικό συγκρότημα, με 5 κυκλοφορίες που ήδη βάδιζαν στα χνάρια των Σουηδών. Αυτό που δεν είχαν κάνει ακόμα, ήταν κάποια διασκευή σε τραγούδια τους. Κι αφού είχε περάσει τόσος καιρός χωρίς διασκευές, είπαν να κάνουν ένα ολόκληρο tribute άλμπουμ.
7 από τα πιο 'γνωστά' τραγούδια των Bathory, από την πιο κλασική περίοδό τους, με εξαίρεση το "One road to Asa Bay", το οποίο δεν αγγίξανε. Δηλαδή από τα 6 πρώτα άλμπουμ τους εξαίρεσαν το ντεμπούτο. Την αυλαία ανοίγει το "A Fine Day to Die". Μουσικά πιστή στο πρωτότυπο, όμως, όπως είναι αναμενόμενο, η εξέλιξη της τεχνολογίας από το 1988 έως τώρα παρουσιάζει ένα πολύ πιο γυαλισμένο άκουσμα σε σχέση με το πρωτότυπο. Όσον αφορά τη σύγκριση στα φωνητικά, θα ήταν ιεροσυλία να γίνει κάτι τέτοιο από τη στιγμή που ο Quorthon έμεινε στην ιστορία για τη χροιά του και όχι για την τεχνική του, κάτι που ισχύει ανάποδα για τους Mats και Ragnar, παρά την προσπάθειά τους να ακουστούν όσο πιο πιστοί στο αυθεντικό γίνεται. Να σημειωθεί η μικρή συμμετοχή πλήκτρων στην ατμόσφαιρα.
Εν συνεχεία, έχουμε το "Song to Call up High", στο οποίο δεν ακολουθούν την ακουστική οδό, αλλά κάνουν την έκπληξη και το ντύνουν κανονικά με όλα τα όργανα, και η τραγουδιστή απαγγελία του πρωτότυπου εδώ γίνεται κανονικό τραγουδιστικό μέρος. Πολύ καλή δουλειά εδώ! Ακολουθεί το "Home of Once Brave", πιστό μουσικά, προσαρμοσμένo όμως στο ηχητικό σήμερα, που σημαίνει ότι τα κόλπα που δημιουργούσαν την ατμόσφαιρα το 1990, τώρα προσπαθούν να δημιουργηθούν με σύγχρονες μεθόδους, κάτι που υποκειμενικά διαφέρει στα γούστα κάθε ανθρώπου. Τέταρτο στη σειρά είναι το "The Return of Darkness and Evil". Εδώ έχουμε μακράν τη μεγαλύτερη διαφορά στην "καθαρότητα" του ήχου, μαζί με το "Woman of Dark Desires", που είναι πέμπτο, και που κάνει μεγάλη διαφορά, όσο πιστή κι αν είναι η διασκευή. Το προαναφερθέν "Woman of Dark Desires" πάντως, πέρα από τον ήχο, έχει υποστεί διαφορά στο drumming, καθώς ενώ στο πρωτότυπο έχει μανιασμένο ρυθμό, εδώ ακολουθεί ένα πιο αργό tempo κάνοντας το τραγούδι πιο ατμοσφαιρικό και πολύ λιγότερο επιθετικό από το πρωτότυπο. Θα τολμούσα να το προτείνω σαν εναλλακτική εκτέλεση. Εξάλλου αυτή είναι η ουσία στις διασκευές πιστεύω, να παίρνεις ένα τραγούδι και να ανακαλύπτεις νέες πτυχές και δυνατότητες ξαναφτιάχνοντάς το. Πιο πιστή είναι η διασκευή στο "Twilight of the Gods" το οποίο δεν περιλαμβάνεται ολόκληρο εδώ, αλλά ένα 7λεπτο κομμάτι του. Και για κλείσιμο έχουμε το "Blood Fire Death", ακόμα μια διασκευή αρκετά πιστή στο πρωτότυπο.
Μπορεί η απόφαση να διασκευάσουν Bathory να ήταν ρίσκο λόγω των πολλών ιδιαιτεροτήτων που είχε το συγκρότημα, ωστόσο οι Ereb Altor ίσως είναι οι μοναδικοί που μπορούν να κάνουν αυτό το επιχείρημα να μην ακούγεται άθλιο λόγω της αγάπης τους και της μελέτης τους για τους Σουηδούς. Ακόμα και αυτοί, ωστόσο, δεν ήταν δυνατόν να αναπαράγουν τις ιδιαιτερότητες του ήχου της εποχής που χαρακτήριζαν τους Bathory, γι’ αυτό και, σωστά πράττοντας, τις προσαρμόσανε στα σημερινά ηχητικά δεδομένα και στον ήχο που τους χαρακτηρίζει. Γι’ αυτό, ακόμα και στις διασκευές που ακολουθούν τις πρωτότυπες εκτελέσεις, η ηχητικές διαφορές είναι ολοφάνερες και ξεκάθαρες. Αν αυτό δεν είναι πρόβλημα για εσάς, τότε δεν θα έχετε πρόβλημα να απολαύσετε αυτόν τον δίσκο.
Βαθμολογία: 70/100
Για το Rock Overdose,
Σταύρος Πισσάνος
Comments
