Καβάλα στη γόνδολα θα πάμε αυτή τη φορά και θα επισκεφθούμε τη γείτονα Ιταλία και συγκεκριμένα τη Δημοκρατία της Βενετίας, για να συναντήσουμε τους Foret D' Orient, ένα μπλακ μέταλ σχήμα το οποίο ακολουθώντας τα θαλάσσια ρεύματα της Αδριατικής ακολούθησε κι αυτό το μονοπάτι της συμφωνικής μουσικής.
Για να είμαι δίκαιος θα ξεκαθαρίσω από νωρίς ότι έχουμε με έναν δίσκο 2 ταχυτήτων. Από τη μία έχουμε το μουσικό μέρος και από την άλλη τα φωνητικά, τα οποία το πρώτο πλαισιώνει. Οπότε και όλη η κριτική θα περιφέρεται μεταξύ αυτών των 2 οντοτήτων. Ξεκινώντας, λοιπόν, ο ακροατής βλέπει πέραν του τίτλου και το Λιοντάρι, σύμβολο της περιοχής της πόλης της Βενετίας, να κοσμεί του εξώφυλλο του δίσκου. Αυτό φυσικά καθιστά ξεκάθαρο το θέμα του δίσκου και ταιριάζει γάντι με τη μουσική.
Όπως ανέφερα και νωρίτερα, η μουσική του δίσκου θα πρέπει να θεωρείται ως κάτι ξεχωριστό από το υπόλοιπο σύνολο. Το εναρκτήριο “Sacrum Militare Oratorium” καθώς και η κατακλείδα “Adagio In Sol Minore”, τα οποία αποτελούν οργανικά κομμάτια, δημιουργούν ένα πολύ έντονο και ζωντανό κλίμα το οποίο θα μπορούσε να έχει ξεπεταχτεί από την εποχή της Αναγέννησης.
Από τη μια λοιπόν η μουσική ταιριάζει γάντι και δημιουργεί την απαραίτητη ατμόσφαιρα. Από την άλλη όμως, έχουμε να κάνουμε με αρκετά τραχιά και kvlt φωνητικά, τα οποία όπως και να το κάνουμε, σε καμία των περιπτώσεων δεν δύνανται αν κουμπώσουν με την μουσική. Στα δικά μου αυτιά τουλάχιστον είναι 2 κόσμοι ασύνδετοι και με έβγαλαν πραγματικά εκτός κλίματος. Παράδειγμα το “A Reitia”, το οποίο ενώ ξεκίνησε όπως θα έπρεπε στη συνέχεια κατακρημνίζεται και δεν βρίσκω κα τον λόγο.
Ειδική μνεία θέλω να κάνω σε ένα κομμάτι, το οποίο αναφέρεται στο δικό μας Ναύπλιο, χρησιμοποιώντας τη Φράγκικη ορολογία και είναι το ομώνυμο “Lepanto”. Δυστυχώς, λόγω του ότι οι στίχοι είναι στα Ιταλικά δεν ξέρω πολλές λεπτομέρειες, μόνο ότι αναφέρεται στη μάχη του Ναυαρίνου.
Για να το κλείσουμε λοιπόν, έχουμε να κάνουμε με έναν εξαιρετικό δίσκο όσον αφορά τη μουσική του, ο οποίος σε μαγνητίζει από την εισαγωγή του κιόλας, αλλά η άστοχη επιλογή των φωνητικών καταστρέφει το τελικό αποτέλεσμα δημιουργώντας έτσι άγαρμπη και χοντροκομμένη αίσθηση ότι κάπου βιάστηκε η μπάντα. Παρόλα αυτά, όμως επειδή πρόκειται για το ντεμπούτο των Ιταλών, περιμένουμε με αγωνία κάποια επόμενη τους δουλειά η οποία σίγουρα θα είναι κατά πολύ βελτιωμένη.
Βαθμολογία: 55/100
Για το Rock Overdose,
Ηλίας Ιακωβόπουλος