Ημερομηνία δημοσίευσης: 21 Δεκεμβρίου 2016
-Μπαμπά, τι είναι το avantgarde?
-Το avantgarde παιδί μου είναι μια εντελώς ασαφής έννοια, δύσκολο να προσδιοριστεί επακριβώς και λεπτομερώς, ειδικά όταν λαμβάνει χώρο στο black metal.
-Ναι μπαμπά, το γνωρίζω από τους Ved Buens Ende...
-Αυτό όμως ήταν η κορυφή του παγόβουνου παιδί μου. Μιλάμε για ένα σχήμα που δισκογράφησε 21 χρόνια πριν. Τα συγκροτήματα που έχουν ξεπηδήσει από τότε διαφέρουν τόσο πολύ μεταξύ τους που δε μπορείς να βγάλεις άκρη. Πάρε για παράδειγμα τους Πολωνούς Furia. Αυτός είναι ο πέμπτος δίσκος τους εδώ και δεκατρία χρόνια και παρόλο που στα καθαρόαιμα black metal στοιχεία τους θυμίζουν Mgla, όταν οι συνθέσεις γυρίζουν στο avantgarde, χάνεται η μπάλα. Jazz μαζί με prog φόρμες, ήρεμες δυσαρμονίες, μελωδικές ambient λούπες, post-rock tremolos και σκόρπιες folk μελωδίες, συνθέτουν ένα ηχητικό σκηνικό μεθυστικά υπνωτιστικό και τόσο μοναδικό, που δε μπορείς να καταλάβεις από που σου ήρθε.
-Αυτά που λες όμως μου μοιάζουν πολύ μπερδεμένα, σαν αχταρμάς, και ζαλίστηκα και μόνο που σε άκουγα να αναλύεις...
-Εξαρτάται το πόσο εξοικειωμένος είσαι με αυτόν τον ήχο παιδί μου. Προφανώς δεν είναι και ότι πιο εύκολο για αφομοίωση, συνθετικά όμως το έχουν δουλέψει εξαιρετικά και οι ιδέες τους μπορούν να καρφωθούν στο μυαλό σου χωρίς να το καταλάβεις. Οι ήρεμες, πειραματικές στιγμές τους έχουν δέσει εξαιρετικά με τις πιο άγριες και έντονες, δημιουργώντας ένα ακαθόριστο συναίσθημα συναισθηματικής έντασης λόγω του έντονου συναισθηματικού φορτισμού όπου έχουν ποτίσει τις συνθέσεις τους. Η μουσική τους σαν να προσπαθεί να σου μεταδώσει την συναισθηματική αγωνία της. Ζόρικο και δυσπρόσιτο, αλλά θα σε ανταμείψει στο τέλος. Μην ξεχάσω πάντως να αναφέρω πως τραγουδάνε στη μητρική τους γλώσσα, προφανώς θέλοντας να μεταδώσουν και ένα αίσθημα μυστηρίου.
Βαθμολογία: 77/100
Για το Rock Overdose,
Σταύρος Πισσάνος
Comments
