Συντάκτης: Άγγελος Κατσούρας
Το είδα να έρχεται είναι η αλήθεια, αλλά δεν περίμενα τέτοιο χτύπημα και τέτοια απόλυτη έκφραση υπεροχής δύναμης. Για τους Πορτογάλους cathartic black metallers Gaerea ο λόγος και το τρίτο –και καλύτερο πράγματι- άλμπουμ τους “Mirage” o λόγος. Θα εξηγηθώ άμεσα γιατί έτσι όπως ξεκίνησα λογικό είναι να υπάρχουν απορίες, αλλά ήταν το πρώτο που μου έρχεται στο νου όλον αυτόν τον καιρό που ακούω το δίσκο, που δε γινόταν να ξεκινήσω αλλιώς. Τα παλικάρια από το Porto ξεκίνησαν με αργά και σταθερά βήματα την πορεία τους πριν έξι χρόνια, και ανά δύο χρόνια μας απασχολούν με κυκλοφορία τους. Και πολύ καλά κάνουν θα προσθέσω. Έτσι το ομότιτλο ανεξάρτητο ΕΡ τους το 2016 ξεκίνησε αυτό το ταξίδι, όπου έδειξαν από την αρχή τις δυνατότητες τους, με το πρώτο τους άλμπουμ “Unsettling Whispers” το 2018 από την Transcending Obscurity Records να μαρτυράει ότι με λίγη ακόμα δουλειά, θα γινόμασταν μάρτυρες κάτι πραγματικά πολύ σπουδαίου. Όπερ και εγένετω με το προπέρσινο “Limbo” και την παράλληλη μεταγραφή τους στην Season Of Mist, που είδε χρυσάφι στο δρόμο της και δεν ήταν διατεθειμένη να το αφήσει σε χέρια άλλων. Το “Limbo” ήδη είχε θέσει υποψηφιότητα να χαρακτηρίζεται δίκαια εκ των κορυφαίων της τρέχουσας δεκαετίας.
Έλα όμως που η πανδημία είχε διαφορετική γνώμη κι έτσι οι Gaerea όχι μόνο δε μπόρεσαν να το προωθήσουν όπως ήθελαν, αλλά τρόπον τινά αναγκάστηκαν να βγάλουν την περαιτέρω έμπνευση τους ξανά για να κερδίσουν το χαμένο έδαφος. Κι επειδή είμαι πολύ της άποψης ότι τα πάντα στο τέλος γίνονται για κάποιο λόγο, η ξαφνική όπως χαρακτηρίζουν την έμπνευση που είχαν, τους χτύπησε την πόρτα και όπως δηλώνουν οι ίδιοι, το βασικό μέρος του δίσκου γράφτηκε σε μόλις δυο εβδομάδες. Θα σταθώ όμως σε μια δήλωση τους, που δείχνει πως σκέφτονται και είναι κάτι που θα καταλάβετε άμεσα πως, πόσο και γιατί αποτυπώθηκε στο δίσκο τόσο πειστικά. «Δεν είμαστε η ίδια μπάντα που ηχογράφησε το “Limbo”, είμαστε πιο διατεθειμένοι να κατακτήσουμε τον κόσμο, αν κάτι μας δίδαξε η πανδημία, είναι ότι τίποτα δεν είναι βέβαιο». Έτσι το “Mirage” σκάει άμεσα πάνω στον ακροατή ως το όπλο των Gaerea για την απόλυτη θεμελίωση τους ως μια μπάντα, που θα οδηγήσει τις εξελίξεις στον μεταλλικό ήχο και δη το ακραίο κατάμαυρο κομμάτι του. Άμεσα… Τρόπος του λέγειν, διότι το εναρκτήριο “Memoir” σε ψαρώνει αρκετά με την ακουστική αρχή του και νιώθεις ότι θα σκάσει μύτη κάτι επιβλητικό, άρα προετοιμάζεσαι και σχετικά ανάλογα.
Με το που έρχεται το γύρισμα στα τύμπανα, οι Gaerea εξαπολύουν μια επίθεση καταστροφική ζητώντας την άνευ όρων παράδοση του ακροατή, ώστε να μην χρειαστεί να χρησιμοποιήσουν κι άλλα όπλα στη διάθεση τους. Νομοτελειακά ο ακροατής αποδέχεται την ήττα του παρά το αρχικό σοκ και την διάθεση να έρθει στα καλά του. Αν είχατε δει κάποιο από τα βίντεο τους πριν βγει ο δίσκος, είμαι βέβαιος ότι μείνατε κόκαλο. Ειδικά με το “Salve” που ακολουθεί, το οποίο δίχως αμφιβολία είναι ένα από τα κομμάτια της χρονιάς ως τώρα. Σφυριχτές κιθάρες, υπερηχητικά τύμπανα που σπάνε τα πάντα, ένα παθιασμένο λαρύγγι και εικαστική τελειότητα, καθώς ειδικά στο κομμάτι του image, τα παλικάρια το έχουν πάει σε άλλο επίπεδο. Η φάση με τις κουκούλες στο black metal δεν είναι κάτι νέο, αλλά τουλάχιστον από το αφελές corpsepaint, την προτιμώ με τα χίλια. Ε, οι Gaerea το έχουν δουλέψει άψογα αυτό το κομμάτι, έχουν όμως και το υλικό να το υποστηρίξουν, ενώ ο δίσκος έχει μια απίστευτη παραγωγή δια χειρός του συμπατριώτη τους Miguel Tereso της Demigod Recordings. Θεωρώ ότι η δουλειά του αυτή με τους Gaerea θα στρέψει και το μάτι άλλων συγκροτημάτων πάνω του, ο τύπος έχει αναδείξει όλες τους τις δυναμικές.
Ο ήχος είναι κρύσταλλο, πράγμα που συναντάμε σπάνια ως ποτέ στο είδος. Οι Gaerea από την πλευρά τους έχουν την υπομονή στο χτίσιμο των δομών, δε θα θυσιάσουν ποτέ το φοβερό παικτικό τους επίπεδο για επίδειξη ταχύτητας, αντίθετα παίρνουν τον χρόνο τους να αφήσουν τα κομμάτια να εξελιχθούν, το αυτό σίγουρα απεικονίζεται στο φοβερό –και μεγαλύτερο κομμάτι του δίσκου- “Arson”, ενώ η συνθετική ωριμότητα αλμάτων προόδου από το “Limbo” στο “Mirage” γίνεται ορατή και στα βίντεο του ομότιτλου κομματιού και του “Mantle”, τα οποία στρατηγικά έχουν τοποθετηθεί λίγο πριν το τέλος του δίσκου με το καθηλωτικό “Laude”. Μετά από 53 λεπτά και 8 κομμάτια, η ποικιλία ρυθμών και οι εναλλαγές στο τέμπο γενικότερα σε έχουν κάνει πλήρη, ο δίσκος ξέρεις ότι όχι απλά είναι ένας από τους καλύτερους του 2022 αλλά και της δεκαετίας που διανύουμε, σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό από ότι πίστευες για το “Limbo”, και δε μπορείς να κρύψεις τον θαυμασμό σου για το πώς οι Πορτογάλοι δούλεψαν σκληρά με έργα κι όχι μόνο με λόγια για να πετύχουν αυτό το φοβερό σύνολο. Στα συν του δίσκου ότι κάθε κομμάτι μπορεί άνετα να σταθεί αυτόνομο χωρίς να του λείπει οτιδήποτε, φανταστείτε λοιπόν την ισχύ της ομαδοποίησης τους μέσα στον ίδιο δίσκο!
Το “Mirage” είναι ένα μικρό black metal θαύμα δίχως αμφιβολία. Παρότι δε μπορώ τις ταμπέλες και τα υποείδη μέσα στα είδη, ο όρος cathartic πράγματι ταιριάζει στο ύφος τους. Οι Gaerea δείχνουν ότι μπορείς να παίζεις black metal χωρίς να μισείς τους πάντες και τα πάντα. Βγάζουν απίστευτο συναίσθημα και όχι τεμέκ κακία όπως αρκετοί συνάδελφοι τους και δη στο ίδιο παρακλάδι. Τα παραπάνω όλα ισχύουν ακόμα περισσότερο, αν προσθέσετε και το μπόνους κομμάτι “Dormant”, το οποίο είναι πολύ κρίμα που δεν αποτελεί μέρος της κανονικής έκδοσης του δίσκου, άρα πρέπει να σπεύσετε να πάρετε την περιορισμένη έκδοση για να το απολαύσετε. Ο δίσκος είναι γενικότερα πάρα πολύ ψηλά –με τα τωρινά πάντα δεδομένα- στη λίστα με τις κορυφές του 2022, διεκδικώντας με ευνοϊκούς όρους τις πιθανότητες να αναρριχηθεί στο πρώτο μισό αυτής. Αλλά τα νούμερα, οι λίστες και οι γνώμες του καθενός έχουν ελάχιστη σχέση μπροστά σε ανάλογα δημιουργήματα. Πόσο μάλλον το “Mirage” καθαυτό. Φοβεροί, τρομεροί, απίστευτοι πραγματικά Gaerea εν έτει 2022. Θα μπορούσα να προσάψω μια αράδα κοσμητικών επιθέτων για την περίπτωση τους, αλλά είμαι βέβαιος ότι θα τα βρείτε στην πορεία ακούγοντας το άλμπουμ ξανά και ξανά. Το μέλλον είναι δικό τους, το παρόν ήδη το ορίζουν.
Βαθμολογία: 92/100
Για το Rock Overdose,
Άγγελος Κατσούρας
Comments
