“Not the real thing”
Δεύτερο άλμπουμ από τους Άγγλους progsters Habu από το Ipswich, μια πόλη που δεν μας έχει συνηθίσει σε συχνή δημιουργία συγκροτημάτων. Αυτοπροσδιοριζόμενοι ως progressive rock, ακροβατούν ωστόσο ανάμεσα σε αυτό και το progressive metal, με πολλά από τα μεγαθήρια του ήχου να έχουν επηρεάσει τον ήχο τους, όπως οι Rush, Pink Floyd, Porcupine Tree με ολίγη από Thin Lizzy στις δισολίες.
Ακόμα και η παραγωγή του ήχου είναι επιτηδευμένα αναλογική για να θυμίζει τον ήχο των προαναφερθέντων σχημάτων. Κι αυτό είναι από την αρχή ένα μεγάλο μείον, διότι προσπαθούν να παίξουν όπως τα είδωλά τους χωρίς να υπάρχει δική τους προσωπικότητα στη μουσική εξίσωση. Πάρτε για παράδειγμα τα πλήκτρα, τα οποία είναι εμφανώς επηρεασμένα σε σημείο αντιγραφής από την 80's εποχή των Rush. Και αυτή η προσπάθεια αντιγραφής τους εγκλωβίζει σε ένα αποτέλεσμα που εξαρχής δείχνει κοινότυπο, καθώς οι συνθέσεις ενώ είναι καλογραμμένες, χάνουν στην έλλειψη προσωπικότητας, έμπνευσης και ψυχής.
Φυσικά, όπως προαναφέραμε, οι συνθέσεις είναι καλοδουλεμένες και η τεχνική τους κατάρτιση άρτια. Απλά, αν δεν εκνευριστείς με τα πολλά σημεία που σηκώνουν μήνυση από τους κατόχους τους, υπάρχουν διάφορα διάσπαρτα αξιόλογα σημεία. Όμως, το χειρότερο ελάττωμα του δίσκου είναι πως κάνει τον ακροατή να επικεντρώνεται στην αναζήτηση των επιρροών κάθε σημείου του δίσκου, σε εκνευριστικό σημείο.
Προσωπικά δε μπορώ να ευχαριστηθώ ένα δίσκο που είναι ξεκάθαρη αντιγραφή ενός ή και περισσότερων συγκροτημάτων, χωρίς να υπάρχει το παραμικρό ίχνος προσωπικότητας και ατομικών στοιχείων. Όταν ένας δίσκος βασίζεται πάνω στις επιρροές και όχι στις ατομικές δυνάμεις του καθενός, εκεί είναι που γεμίζουμε αντίγραφα και δημιουργείται κορεσμός σε οποιονδήποτε ήχο εμφανίζονται αυτά τα φαινόμενα. Για να μην παρεξηγηθώ πάντως, αν είστε από αυτούς που δεν έχουν το παραμικρό πρόβλημα με τις αντιγραφές, δοκιμάστε άφοβα το δίσκο. Όσοι είστε στη μέση πάλι, η επιλογή είναι δική σας.
Βαθμολογία: 55/100
Για το Rock Overdose,
Σταύρος Πισσάνος
Comments
