HUMANITY ZERO – “Withered in Isolation”

Το καλοκαίρι σιγά σιγά αρχίζει να μας αφήνει, δίνοντας τη θέση του στο τσουχτερό φθινόπωρο, ενώ οι μέρες έχουν ήδη αρχίσει να μικραίνουν. Και μπορεί αυτός ο καιρός να είναι κάπως μελαγχολικός και να σε ρίχνει, όμως είναι ο πλέον κατάλληλος για το άκουσμα δίσκων που ανήκουν στο πιο καταθλιπτικό φάσμα της metal. Ένας από αυτούς τους δίσκους είναι και η όγδοη κατά σειρά κυκλοφορία των Αθηναίων Humanity Zero, ένα συγκρότημα που σχηματίστηκε το 2003 από τον Δημήτρη Σακκά (Dimon’s Night), ως one-man-band. Μέχρι σήμερα έχουν γίνει πολλές αλλαγές στη σύνθεση της μπάντας, με διάφορους καλλιτέχνες να έρχονται και να φεύγουν, ενώ από το 2008, που κυκλοφόρησε το ομώνυμο ντεμπούτο,  έως το 2014 οι Humanity Zero έβγαζαν ένα δίσκο το χρόνο, με το φετινό, το “Withered in Isolation”, να έρχεται 3 χρόνια μετά από τον τελευταίο, το “Execution Ground”.

Αν αναρωτιέστε πώς είναι δυνατόν ένας δίσκος των Humanity Zero να είναι μελαγχολικός, μιας και οι Αθηναίοι είναι μία old-school Death Metal μπάντα, θα σας πω πως αυτή η απορία σας είναι εύλογη και θα σας τη λύσω άμεσα. Βλέπετε, το ότι η μπάντα κυκλοφόρησε δίσκο μετά από 3 χρόνια, αντί για το καθιερωμένο ένα χρόνο, δεν είναι η μόνη αλλαγή που επήλθε. Με το “Withered in Isolation” οι Humanity Zero έφυγαν από το Death και έκαναν στροφή προς το Doom / Death, στα χνάρια συγκροτημάτων όπως οι My Dying Bride, οι Paradise Lost, οι παλιοί Anathema, οι παλιοί Katatonia και οι παλιοί Tiamat.

Όσοι είστε στη συγκεκριμένη φάση, ξέρετε ακριβώς για τι πράγμα μιλάω. Για εκείνους που δεν έχουν εντρυφήσει τόσο στη συγκεκριμένη σκηνή, θα πω ότι κατά κύριο λόγο μιλάμε για αργές ταχύτητες, αλλά η ατμόσφαιρα δεν είναι τόσο ζοφερή και οι κιθάρες δεν είναι τόσο παραμορφωμένες, ώστε να βγάζουν ένα αποτέλεσμα που να βγαίνει από τα βάθη της Κολάσεως. Αντιθέτως, μιλάμε για μουσική που έχει τη βάση της στη μελωδία, που αναδύεται από τις κιθάρες, τα πλήκτρα, το πιάνο και το βιολί, που σε συνδυασμό με τις αργές ταχύτητες δημιουργείται ένα αποτέλεσμα που είναι μελαγχολικό, καταθλιπτικό και στενάχωρο. Όλα τα προαναφερθέντα όργανα συνεργάζονται αρμονικά ώστε όλα τα τραγούδια να κατακλύζονται από πολύ όμορφες μελωδίες που να δημιουργούν στον ακροατή μια γλυκιά μελαγχολία, ταξιδεύοντας τον πάνω από όμορφα μουσικά ηχοτοπία, χωρίς κάποιον συγκεκριμένο προορισμό. Τα τύμπανα από την άλλη ακολουθούν και αυτά την αργή πορεία των υπόλοιπων οργάνων, προσπαθώντας να συνεισφέρουν και αυτά στο πολύ ωραίο αρμονικό αποτέλεσμα. Βέβαια καμιά φορά παρεκκλίνουν της πορείας τους και με τη δίκαση ανεβάζουν κατακόρυφα την ένταση, δίνοντας έστω και για λίγο έναν πιο Death χαρακτήρα στη μουσική. Ένας χαρακτήρας που στο μεγαλύτερο μέρος του αντιπροσωπεύεται από τα σχεδόν brutal φωνητικά, τα οποία χρησιμοποιούνται από αρχή μέχρι τέλους, ανεξάρτητα από την ταχύτητα της μουσικής.

Τα 9 κομμάτια που απαρτίζουν το δίσκο και που εκτείνονται στα 51 λεπτά, είναι πραγματικά λες και πρόκειται για 9 καταθλιπτικά ποιήματα που σου προκαλούν μια γλυκιά στεναχώρια. Για εκείνους βέβαια που είναι λάτρεις της συγκεκριμένης σκηνής το “Withered in Isolation” δεν θα προσφέρει κάτι το καινούργιο, κάτι που δεν το έχουν ξανακούσει πριν. Δεν παύει όμως να πρόκειται για έναν πολύ όμορφο και λυρικό δίσκο, που θα μαγέψει εκείνους που θα τον ακούσουν. Η πρώτη στάση στην Doom / Death πορεία των Humanity Zero ήταν επιτυχημένη και δεν μένει από το να δούμε αν θα συνεχιστεί έτσι και στο μέλλον.

Βαθμολογία: 80/100

Για το Rock Overdose,

Μίνως Ντοκόπουλος