Ημερομηνία δημοσίευσης: 30 Οκτωβρίου 2018
Τους Into Eternity τους έμαθα το 2004 όταν και κυκλοφόρησαν το τρίτο τους full-length “Buried In Oblivion”. Μάλιστα ήταν και μία τυφλή αγορά, δεν τους ήξερα, δεν είχα ακούσει ποτέ νότα, δεν ήξερα τι θα ήταν αυτό που θα έβγαινε από τα ηχεία. Από εκεί και πέρα οι Into Eternity έγιναν από τα συγκροτήματα που ότι και αν κυκλοφορούσαν έτρεχα να το αγοράσω με μεγάλη χαρά και λαχτάρα και πάντα με δικαίωναν.
Όλα αυτά τα αναφέρω γιατί για εμένα οι Into Eternity δεν είναι απλά το συγκρότημα που τραγουδούσε ο Stu Block πριν πάει στους Iced Earth (μια μεταγραφή που όταν την άκουσα με χαροποιείσαι πολύ, αλλά δυστυχώς αυτό είναι μια άλλη ιστορία…).Γιατί πολύ απλά τους ήξερα από πριν. Τα πράγματα για τους Into Eternity δυσκόλεψαν πολύ μετά την μεταγραφή του Block γιατί τους έκοψε την μεγάλη φόρα που είχαν πάρει μετά το σερί καταπληκτικών δίσκων που είχαν κάνει( “Buried In Oblivion” , “The Scattering of Ashes” και “The Incurable Tragedy”), με αποτέλεσμα να κάνουν 10 χρόνια να εμφανιστούν με καινούργιο δίσκο. Είχαν βγάλει σαν singles τα “Sandstorm” και “Fukushima” το 2011 και 2012 αντίστοιχα αλλά και πάλι η απόσταση είναι μεγάλη.
Το “The Sirens” είναι ένας δίσκος που έχει τον τυπικό ήχο και ύφος των Into Eternity μελωδικό δηλαδή Progressive Death Metal με ποικιλία στα φωνητικά, με την αντικαταστάτρια του Stu Block, Amanda Kiernan να μπαίνει με άνεση στα παπούτσια του. Τα τραγούδια είναι τεχνικά, πολύπλοκά, με Heavy Metal συναίσθημα και με πολλές αλλαγές. Παράλληλα είναι τραγούδια που μπορείς να τραγουδήσεις και να σου στοιχειώσουν το μυαλό (αυτό το ταλέντο το έχει ο βασικός συνθέτης του συγκροτήματος Tim Roth),κάνοντας έτσι την πάρα πολύ πληροφορία που περιέχουν τα τραγούδια να μην σε δυσκολεύει καθόλου.
Νομίζω ότι ο δίσκος ακούγεται λίγο μουδιασμένος κάτι που βρίσκω απολύτως λογικό να συμβαίνει μετά από μια τόσο μεγάλη δισκογραφική απουσία. Το συγκρότημα πρέπει να ξαναπατήσει στα πόδια του και να ξανά πάρει πίσω το momentum που είχε.
Το μοναδικό πρόβλημα στην πραγματικότητα που έχω με το “The Sirens” είναι ότι δεν μου αρέσει ο ήχος στα τύμπανα, μου ακούγονται υπερβολικά τα triggers. Λογικό είναι να χρησιμοποιούνται σε ένα τόσο απαιτητικό παίξιμο αλλά νομίζω ότι το παράκαναν. Λεπτομέρεια που στο τέλος της ημέρας βέβαια δεν φαίνεται γιατί είναι πολλά περισσότερα τα καλά στοιχεία του δίσκου.
Όταν ένα συγκρότημα μπορεί να φτιάξει τραγούδια όπως το “Devoured by Sarcopenia” ή το “Fringes of Psychosis” καταλαβαίνεις ότι αν έχει και λίγη τύχη με το μέρος του θα καταφέρει πολλά περισσότερα από αυτά που έχασε με την απουσία όλων αυτών των χρόνων. Το “The Sirens” είναι μια πολύ δυνατή επιστροφή και μας κάνει να κρατάμε τα δάχτυλα μας σταυρωμένα για να πάνε αυτή την φορά όλα έτσι όπως πρέπει.
Βαθμολογία: 70/100
Για το Rockoverdose.gr
Κωνσταντίνος Μπενάς