Συντάκτης: Βαγγέλης Κατσής
Τρίτο full-length για τους Βραζιλιάνους sludge/doom metallers (ολογράφως «Σλατζοντουμάδες») Jupiterian με τίτλο “Protosapien”. Θεωρώ χωρίς υπερβολή, πως το “Protosapien” αποτελεί την πιο αξιόλογη κυκλοφορία του συγκροτήματος μέχρι σήμερα. Όχι πως το “Terraforming” του 2017 ήταν κακό σαν άλμπουμ, αλλά στο “Protosapien” οι Jupiterian κάνουν ένα μεγάλο βήμα προς τη «σωστή» κατεύθυνση. Προφανώς, το ύφος τους δε διαφοροποιείται ιδιαίτερα, με τα βαρύτατα riffs και τα growls να κυριαρχούν. Για να αντιληφθείτε το πόσο βαρύ είναι αυτό το άλμπουμ, το λάπτοπ μου έκλεισε δύο φορές όσο έπαιζε το “Protosapien”, χωρίς κάποια άλλη αιτία! Προφανώς αστειεύομαι, αλλά όντως το τρίτο full-length των Jupiterian είναι απίστευτα heavy, κάτι που είναι ένα σημαντικό + όταν μιλάμε για ένα είδος όπως το sludge/doom. Αυτή η heaviness σε συνδυασμό με τη μελωδικότητα των riffs και τη σκοτεινή -σχεδόν horror- ατμόσφαιρα που διακατέχει το άλμπουμ, με κάνουν να πιστεύω πως το “Protosapien” αποτελεί μία από τις πιο ενδιαφέρουσες κυκλοφορίες στο είδος για τη χρονιά.
Στα χαρακτηριστικά του άλμπουμ τώρα, το “Protosapien” έχει συνολική διάρκεια στα 36 λεπτά και αποτελείται από έξι συνθέσεις, εκ των οποίων η μία – για την ακρίβεια η πρώτη του άλμπουμ- είναι ένα δίλεπτο sample που εξυπηρετεί σαν intro. Προσωπικά, πολύ σπάνια εκτιμώ τέτοιου είδους intro σε άλμπουμ, καθώς συνήθως δε βρίσκω ότι προσφέρουν κάτι ουσιαστικό. Επομένως, καταλήγω συχνά απλά να τα προσπερνώ, όπως έκανα και με το “Homecoming” στην προκειμένη περίπτωση. Τα πράγματα – ευτυχώς- στρώνουν αμέσως με τον ερχομό του “Mere Humans” αμέσως μετά. Οι Jupiterian δεν ξοδεύουν άλλο χρόνο και μπαίνουν κατευθείαν στο ψητό, με μια αξιομνημόνευτη riffάρα να μπαίνει στην αρχή του “Mere Humans” και κάθε λέξη του τραγουδιστή να μοιάζει με κλωτσιά στο στομάχι.
Κάπως έτσι κυλάει όλο το “Protosapien” βασικά. Τα αργά και βασανιστικά riffs συνεχίζονται στο “Voidborn”, που αποτελεί το πιο intense κομμάτι -από άποψη drums τουλάχιστον- μιας και έχουμε και διπέταλα, αλλά και ολίγον τι τουπά-τουπά. Το εξαιρετικό κλείσιμο του “Voidborn” μας οδηγεί στο πιο βραδείας καύσης “Capricorn”, τραγούδι που ρίχνει ελαφρώς το tempo και θολώνει εκ νέου την ατμόσφαιρα, χτίζοντας ιδανικά έτσι μέχρι την κορύφωσή του. Προχωράμε στο “Starless”, ένα τραγούδι με πορωτικό intro riff, που θα αναγκάσει σε ακούσιο headbang ακόμα και τους πιο εγκρατείς ακροατές. Για το κλείσιμο του δίσκου, έμεινε το “Earthling Bloodline”. Ιδανικότερη επιλογή για κλείσιμο στο “Protosapien” δε θα μπορούσαν να είχαν κάνει οι Jupiterian. Ένα τραγούδι που τα έχει όλα: βασανιστικά αργά σημεία με half-tempo beats, εναλλαγές με μίνι εκρήξεις με διπέταλα και ιστορίες και γενικότερα, άψογη επιλογή για «outro» του άλμπουμ.
Αν μπορούσα να παρομοιάσω κάπως το “Protosapien”, μάλλον θα έλεγα ότι είναι ο Godzilla που ποδοπατάει με μανία μια τεράστια, ξεκούρδιστη ηλεκτρική κιθάρα, ή κάτι παρόμοιο. Μακράν ένα από τα πιο βαριά άλμπουμ που έχω ακούσει φέτος και που αναμφίβολα άτομα που απολαμβάνουν doom και sludge metal θα εκτιμήσουν ιδιαιτέρως. Οι Jupiterian κυκλοφορούν ίσως την καλύτερη και πιο ολοκληρωμένη τους δουλειά, από την οποία αν απουσίαζε το ακατανόητο sample-intro στην αρχή, σίγουρα θα έπαιρνε και υψηλότερη βαθμολογία.
Βαθμολογία: 77/100
Για το Rock Overdose,
Βαγγέλης Κατσής
Comments
