Ημερομηνία δημοσίευσης: 3 Μαΐου 2018
Με πάνω από 20 χρόνια ενεργής παρουσίας στη πλάτη τους και με 12 studio δίσκους στη φαρέτρα τους, οι Kamelot έρχονται για άλλη μια φορά να ταράξουν τα νερά της μεταλλικής μουσικής σκηνής, με το τρίτο album του τρίτου τραγουδιστή τους Tommy Karevik, με τον τίτλο “The Shadow Theory”.
Γεγονός είναι πως η μπάντα διάγει τη πιο παραγωγική φάση της καριέρας της όσο και αν κάποιοι ‘love to hate’ οπαδοί (;) αμφιβάλουν για αυτό.
Η ουσία είναι πως η δημοτικότητα τους αλλά και οι πωλήσεις των δίσκων τους με την έλευση του τραγουδιστή Tommy Karevik έχουν εκτοξευθεί στα albums “Silverthorn”, και “Haven”. Το ίδιο λογικά αναμένει η μπάντα και με τον καινούργιο της δίσκο “The Shadow Theory”.
Το καινούργιο τους αυτό μουσικό παιδί στιχουργικά βασίζεται επάνω στο βιβλίο «Σκιά» του Ελβετού ψυχιάτρου και ψυχαναλυτή Carl Jung, ιδρυτή της αναλυτικής ψυχολογίας, εξ ου και ο τίτλος του νέου αυτού album “The Shadow Theory”.
Συνεχίζοντας θεματικά από εκεί που σταμάτησαν στον προηγούμενο δίσκο τους “Haven”, στα τραγούδια ‘Insomnia’ και ‘Liar Liar’, οι Kamelot μας παρουσιάζουν μια sci-fi δυστοπική (το αντίθετο της ουτοπικής) φουτουριστική πλατφόρμα, όπου οι σκέψεις μας και οι αναμνήσεις μας θα εξαχθούν και θα μεταφερθούν στον συνθετικό AL. Τα σώματα μας με βάση τον άνθρακα δεν θα είναι πλέον απαραίτητα και τελικά θα απορρίπτονται, αφού όλοι μας θα έχουμε αντικατασταθεί από τον συνθετικό AL.
Στην πραγματικότητα τώρα, το μήνυμα που θέλουν να δώσουν οι Kamelot είναι πως ο καθένας μας έχει μια «σκιά», δηλαδή το κατώτερο τμήμα της προσωπικότητας του, και με το γεγονός πως εάν δεν την ενσωματώσουμε, δεν καταλάβουμε πως ο εγωκεντρισμός μας θα πρέπει να εκλείψει ώστε να σκεφτούμε το σύνολο και όχι το ‘εγώ’ μας, τότε αυτή η σκιά θα γίνει πιο σκοτεινή και πιο μεγάλη.
Η δυστοπική ματιά του album στην πολυπλοκότητα του ανθρώπινου νου και στη θέση της σε μια καταπιεστική κοινωνία, θα έλεγα πως είναι προφανής σε όλους μας στις μέρες μας.
Μουσικά όπως προ είπα οι Kamelot βρίσκονται στη πιο παραγωγική τους φάση. Η μπάντα είναι πολύ έμπειρη ώστε να ξεκινάει πάντα από μια συγκεκριμένη ποιοτική βάση μουσικών συνθέσεων αφού έχει καταφέρει όλα αυτά τα χρόνια να έχει τη δική της μουσική ταυτότητα, και από εκεί και πέρα να ανοίγεται πειραματιζόμενη αρκετές φορές σε νέα μουσικά μονοπάτια, δοκιμάζοντας νέους ήχους και μουσικές φόρμες, κινούμενη όμως επάνω στα μουσικά μονοπάτια του power συμφωνικού και ενίοτε progressive στιλ της.
Τα τραγούδια του “The Shadow Theory” βασίζονται στα dark lyrics που χαρακτηρίζουν τη μπάντα εδώ και χρόνια, και συνθετικά κατά τη γνώμη μου αυτά είναι ένα level παραπάνω από τα τραγούδια του “Silverthorn”, αλλά και του “Haven”.
Τα 13 τραγούδια του album (11 συν intro-outro) είναι όλα τους ευχάριστα γεμάτα μελωδίες, και όπως έγραψα και πιο πάνω, συνυπάρχουν το power το symphonic και το progressive metal σε αυτά, άλλες φορές ξεχωριστά, και άλλες φορές μαζί στο ίδιο τραγούδι, κάτι το οποίο τα κάνει μοναδικά ευχάριστα. Τα τραγούδια είναι έτσι κατανεμημένα μέσα στον δίσκο ώστε να λειτουργούν ανεξάρτητα το ένα από το άλλο αλλά ταυτόχρονα το ένα να μοιάζει σαν συνέχεια του άλλου.
Η φωνή του Karevik είναι τέτοια που σε κάνει να θέλεις να κάτσεις πίσω και να σκεφτείς το πόσο τρομερή δουλειά έκανε σε αυτό το album. Πραγματικά υπέροχος, και αυτή τη φορά ελεύθερος να διαχειριστεί τα τραγούδια με τις φωνητικές του μελωδίες όπως αυτός ξέρει και μπορεί. Επίσης ο κιθαρίστας-συνθέτης και ιθύνων νους της μπάντας Thomas Youngblood έχει κάνει απίστευτη δουλειά σε ό,τι αφορά στο παίξιμο του, και θα έλεγα πως ίσως αυτή να είναι η πιο μεστή κιθαριστική φάση της καριέρας του.
Δεν λείπουν τα σημεία μάλιστα σε αρκετά τραγούδια που ‘μονομαχεί’ με τον πληκτρά maestro Oliver Palotai, χαρίζοντας μας solos αλλά και ‘φράσεις’ και μελωδίες πραγματικά υπέροχες.
Το “The Shadow Theory” μας παρουσιάζει τον νέο ντράμερ της μπάντας Johan Nunez (Firewind, Nightrage) ο οποίος ανέλαβε τη θέση του ‘πολύ’ Casey Grillo, και δυο guests, τη Lauren Hart (Once Human) στο τραγούδι ‘Phantom Divine’ σε ‘καθαρά’ και growl φωνητικά, και τη γλυκιά φωνή της ακόμη πιο γλυκιάς Jennifer Haben (Beyond the Black) στην υπέροχη μπαλάντα ‘In Twilight Hours’.
Προσωπικά δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποιο συγκεκριμένο τραγούδι ως το αγαπημένο μου από αυτόν τον δίσκο, αφού όλα τους είναι υπέροχα. Πάντως αυτόν τον καιρό έχω κολλήσει με το καταπληκτικό ‘Static’, αλλά και με το επίσης καταπληκτικό prog ‘The Proud and The Broken’, το οποίο κατά τη γνώμη μου είναι ό,τι πιο κοντά μουσικά στις προ-Karevik μουσικές δουλείες των Kamelot.
Επίσης στη Deluxe bonus version του “The Shadow Theory”, εκτός από 6 τραγούδια του δίσκου που τα βρίσκουμε στην instrumental εκδοχή τους, υπάρχει και το τραγούδι ‘The Last Day of Sunlight’ το οποίο έγραψαν οι Kamelot μαζί με το ‘δικό μας παιδί’ Bob Katsionis. Προσπαθήστε να το βρείτε και να το ακούσετε γιατί είναι πραγματικά εξαιρετικό.
Η παραγωγή είναι για άλλη μια φορά του ‘μάγου’ της κονσόλας Sascha Paeth.
Εν κατακλείδι (που λέω και εγώ), πιστεύω πως το “The Shadow Theory” είναι ο καλύτερος δίσκος των Kamelot από την εποχή του δίσκου “Ghost Opera” και μετά, για να μη πω ο καλύτερος από την εποχή του δίσκου “The Black Halo” και μετά.
Ίσως αυτός ο δίσκος να γίνει σημείο αναφοράς για τις νέες γενιές οπαδών της μπάντας, το δικό τους “The Black Halo”, το δικό τους “Epica”.
Πραγματικά υπέροχη δουλειά.
Βαθμολογία: 95/100
Για το Rock Overdose,
Παύλος Γιαννακόπουλος
Comments
