Συντάκτης: Μιχάλης Τσολάκος
Πάντα δημιουργικοί οι Korpiklaani, σταθερά ανά ένα-δυο χρόνια έχουν και κάτι να προσφέρουν στο κοινό τους, είτε μιλάμε για στούντιο δίσκους, είτε για πακέτα σαν το “Live At Masters Of Rock”. Δυο χρονάκια λοιπόν μετά το “Kulkija” και ήρθε η συνέχεια. “Jylhä” το λένε και περιέχει δεκατρεις πλήρεις συνθέσεις. Η παρέα από το Lahti της Φινλανδίας γεμίζει τα ποτήρια με «μπύρα μπύρα», στήνει τα όργανα και αρχίζει το γλέντι. Παρόλο που η λέξη “Jylhä” δεν έχει ξεκάθαρη σημασία, εντούτοις μπορεί να περιγράψει τη μουσική της μπάντας σε αυτό το δίσκο σαν μαγευτική, άγρια και με ήχο τραχύ, αλλά δοσμένο με έναν ισχυρό και όμορφο τρόπο.
Για όποιον μπερδεύτηκε λίγο, οι Korpiklaani παρουσιάζουν ένα δίσκο που συνεχίζει αυτό το ταξίδι σε folklore μονοπάτια, φυσικά τοπία, γιορτινές μαζώξεις και αναφέρεται επίσης και σε τρεις ιστορίες για φόνους, συμπεριλαμβανομένων και των δολοφόνων της περίφημης λίμνης Bodom. Το φινλανδικό folk και το παραδοσιακό heavy metal ενώνονται σε σώμα ένα. Όπως η παραδοσιακή folk μουσική λέει ιστορίες για χαρά, λύπη και παλαιούς μύθους, έτσι και το συγκρότημα τονώνει αυτό το στοιχείο με πλήρως ενεργητικό rock ‘n roll και metal. Ό,τι ακούει κανείς εδώ είναι τίμιο, αυθεντικό, γεμάτο ζωντάνια και γεννά συναισθήματα. Μπορείς να χορέψεις μεθυσμένος όλη νύχτα, να μελαγχολήσεις και -πάνω απ’ όλα- να χαρείς τη μουσική.
Το “Jylhä” δεν περιέχει μόνο «battering heavy metal» (όπως αναφέρει και ο Jonne Järvelä), αλλά επίσης punk rock επιρροές και μερικούς ακουστικούς, χαλαρούς ρυθμούς (στα όρια και της reggae), όπως και στο πρώτο single, το “Leväluhta”, το οποίο είναι ίσως και το κορυφαίο του δίσκου. Άλλες κορυφές είναι τα “Sanaton Maa”, “Pohja”, “Huolettomat”, “Pidot” και “Juuret”, ενώ έπoνται τα “Verikoira”, “Niemi”, “Tuuleton”, “Kiuru” και “Miero”. Τα “Mylly” και “Anolan Aukeat” είναι χαμηλοτέρου επιπέδου, αλλά δε χαλάνε την ουσία του “Jylhä”.
Ο δίσκος αξίζει 100%, είναι ένα εξαιρετικό μουσικό δείγμα και θα είναι από τα καλύτερα της χρονιάς όσον αφορά την ηχητική του προσέγγιση, ενώ στο είδος που υπηρετεί θα γίνει και οδηγός για το πως θα παίζεται το folk metal τα επόμενα χρόνια. Θα ήθελα πολύ να ακούσω τα κομμάτια χωρίς φωνητικά ή με αγγλικούς στίχους, αλλά κι έτσι το άλμπουμ είναι άκρως διασκεδαστικό.
Βαθμολογία: 88/100
Για το Rock Overdose,
Μιχάλης Τσολάκος
Comments
