Συντάκτης: Άγγελος Κατσούρας
Έβδομο άλμπουμ για τους πολυαγαπημένους μου Αμερικάνους θορυβοποιούς από τη Βαλτιμόρη, Misery Index! Πολύ χαρμόσυνο το γεγονός της επιστροφής τους, ειδικότερα σε χρονικό όριο μικρότερο του αναμενόμενου, καθώς το κενό ανάμεσα στα δυο προηγούμενα άλμπουμ τους (“The Killing Gods” το 2014 και “Rituals Of Power” το 2019) μας είχε ανησυχήσει λίγο στο αν και πόσο ενεργοί θα παραμείνουν. Απ’ότι φαίνεται όμως, το “Rituals Of Power” και η αποδοχή του παγκοσμίως τους έδωσε την κατάλληλη ώθηση (κλωτσιά στον κώλο το λένε αυτό οι Αμερικάνοι) ώστε να το πάρουν σοβαρότερα και παρότι μεσολάβησε η φάση με τον covid-19, να είναι ξανά κοντά μας θέλοντας να κερδίσουν τον χαμένο χρόνο του παρελθόντος. Αν το δει κανείς χρονικά, 7 άλμπουμ δεν είναι πολλά μέσα σε 21 χρόνια ζωής, ακόμα κι αν βάλουμε τα 3 ενδιάμεσα ΕΡ τους. Από την άλλη όμως, οι Misery Index πάντα είχαν τον τρόπο να ακούγονται άκρως ποιοτικοί και φρέσκοι και να ανεβαίνει το όνομα τους όλο και περισσότερο με τα χρόνια. Προσθέστε και πάνω από 1000 συναυλίες όλα αυτά τα χρόνια οι οποίες από λίγες κάθε χρόνο, έγιναν πρωταρχικό τους μέλημα με τον καιρό, και κατανοείτε πως η μπάντα αντί να γερνάει, ωριμάζει όλο και περισσότερο σε κάθε της κυκλοφορία.
Το έβδομο άλμπουμ ονομάζεται λιτά “Complete Control” και μας παρουσιάζει το συγκρότημα –ξανά- σε πάρα πολλά κέφια, σαν να μην πέρασε το διάστημα τριών ετών από τον προκάτοχο του. Τα δείγματα θετικότατα εξ’αρχής πριν ακούσω το δίσκο, αρχικά με το φοβερό “The Εaters Αnd Τhe Εaten” που γυρίστηκε σε βίντεο. Από τα καλύτερα κομμάτια της καριέρας τους, με τις πατέντες τους τόσο ευδιάκριτες που και μια φορά να τους έχει ακούσει κάποιος, θα καταλάβει ότι πρόκειται για τους Misery Index. Ποιες είναι οι πατέντες όμως θα αναρωτηθεί κάποιος που δεν τους έχει ακούσει ποτέ (το γιατί είναι άλλη ιστορία, παρότι ντροπή να μην έχετε έρθει σε επαφή μαζί τους)… Αρχικά ένας τσιμεντένιος ήχος δείγμα του πόση χημεία έχει το συγκεκριμένο line-up, που δεν έχει αλλάξει τα τελευταία 12 χρόνια. Δηλαδή ο Jason Netherton (μπάσο, φωνητικά), ο Mark Kloeppel (κιθάρα, φωνητικά), ο Darin Morris (κιθάρα) και το ανθρώπινο Σινικό Τείχος που ονομάζεται Adam Jarvis (τύμπανα). Οι κιθάρες τους πάντα είναι πρωταγωνίστριες, γεννώντας βαρύτατα, επαναλαμβανόμενα και απλά, αλλά μη απλοϊκά riffs, τα οποία οδηγούν τα κομμάτια στο δρόμο προς την πλησιέστερη επιφάνεια που θα συντριβείς από την κορυφή ως τα νύχια, διότι μεταξύ άλλων, τα παλικάρια είναι και συνώνυμο της πώρωσης ξεκάθαρα.
Μιλώντας όμως για ΤΟ ΤΕΡΑΣ Adam Jarvis, τον οποίο θεωρώ με μεγάλη ευκολία έναν από τους 5 κορυφαίους ντράμερ που αναπνέουν στον πλανήτη αυτή τη στιγμή (πάντα για μεταλλικό ήχο), αυτά που κάνει πάλι το παλικάρι δεν υπάρχουν. Μεστό και δολοφονικό παίξιμο ταυτόχρονα, χέρια παντοδύναμα με γυρίσματα γρήγορα σαν ανεμοστρόβιλο που ξεριζώνει πολιτείες στο πέρασμα του, πόδια λες και περπατάνε ξανά οι δεινόσαυροι στη γη (ειδικά τα σημεία με τις διπλομποτιές που δίνει ρυθμό πριν τα blastbeats είναι για Όσκαρ) και γενικά σε κάθε κυκλοφορία ακούγεται όλο και καλύτερος. Να τονίσω και τη διαφορά του groove με τους ομόηχους Dying Fetus καθώς αυτό στους Dying Fetus προέρχεται από τα riffs, ενώ στους Misery Index από τα τύμπανα. Άρα μέγας groove master o Adam μεταξύ άλλων. Στα συν του συγκροτήματος το πόσο πολύ έχει «δέσει» αυτή η διπλή φωνητική επίθεση των Netherton/Kloeppel, με τον μεν αρχηγό να έχει την πιο νορμάλ φωνή και τον Kloeppel την πιο βαθιά/πωρωτική άρθρωση. Ο δίσκος αυτή τη φορά θέλει γύρω στα 100’’ για να σε πιάσει από το λαιμό στο εναρκτήριο “Administer The Dagger”, μέχρι να αφεθεί ελεύθερο ΤΟ ΤΕΡΑΣ που περιγράψαμε πιο πάνω να διαλύσει τα άπαντα, ενώ για πρώτη ίσως φορά έχουμε τόση έντονη μελωδικότητα.
Μην φανταστείτε τίποτα In Flames/Dark Tranquillity σημεία, απλά έχουν εισάγει κάποια πολύ όμορφα leads μέσα στην όλη σφαγή που δίνουν ανάσες στα κομμάτια και η αλήθεια να λέγεται, είναι ευχάριστα ευπρόσδεκτα. Η μικρή διάρκεια του “Complete Control” –ως συνήθως σε Misery Index δίσκο, μόνο το “The Killing Gods” μας ξέφυγε άνω των 40’- είναι σύμμαχος της εύκολης αφομοίωσης του συνόλου των 9 κομματιών. Σε κάτι λιγότερο από 34’ θα τεστάρετε τις αντοχές σας και με τα δυο επόμενα δείγματα που δόθηκαν για το δίσκο με το ΚΟΡΥΦΑΙΟ “Infiltrators” και το ομότιτλο κομμάτι, ενώ δεν πάει πίσω η καρπαζοπανύγηρη του “Conspiracy Of None”, που έχει ένα από τα κορυφαία break που θα ακούσετε για όλο το 2022 πανεύκολα. Ακόμα και το τελειωτικό δίδυμο του δίσκου με τα “Reciprocal Repulsion” και “Now Defied!” δίνει μια φοβερή τελική νότα που επιβεβαιώνει την ποιότητα της πρότερης ακουστικής εμπειρίας. Το μεν “Reciprocal Repulsion” σκάει πάνω στο τέλος του “Infiltrators” με τη μπασαδούρα που οδηγεί σε μουσική που ορίζει εκ νέου την σωστή διάμετρο ενός κύκλου, ενώ το “Now Defied!” ακόμα κι αν δεν γνώριζες τη σειρά των κομματιών, θα στοιχημάτιζες ότι είναι το τελευταίο γιατί γι’αυτόν ακριβώς τον λόγο φτιάχτηκε, για να έχει τον τελευταίο λόγο.
Διαβάζοντας όλα τα παραπάνω και γνωρίζοντας όσοι ασχολείστε με το συγκρότημα εκ των προτέρων την μεγάλη τους ποιότητα και συνέπεια αυτής, δε χρειάζεται καν να αναφέρω αν και πόσο φοβερό δίσκο βγάλανε και πάλι. Σε κρατάει από την αρχή ως το τέλος στην τσίτα, σε κάνει να εκπλήσσεσαι με την ευκολία με την οποία έχουν τον τρόπο να σου κάνουν το κεφάλι πολτό και εδραιώνει το συγκρότημα στις συνειδήσεις των φίλων τους, με προοπτική να κερδίσουν ακόμα μεγαλύτερο ακροατήριο σε σχέση με το παρελθόν. Το “Complete Control” είναι ότι καλύτερο μας έχουν προσφέρει οι Misery Index από την εποχή του “Traitors”, ανώτερο ακόμα κι από το “Rituals Of Power”. Eίναι πιο ευθύ, πιο καταστροφικό, πιο ώριμο αλλά και πειραματικό μαζί και γενικότερα αποτελεί ακουστικά το πιο πολυποίκιλο άλμπουμ της καριέρας τους. Σε δίκαια αυτιά ακροατών ευρείας γκάμας ήχων, θα διεκδικήσει πολύ χαλαρά θέση στη λίστα με τα καλύτερα άλμπουμ της χρονιάς, ενώ αυτό που μου δίνει τη μεγαλύτερη χαρά προσωπικά πέρα από την αξία του, είναι το γεγονός ότι δείχνουν πως με οδηγό το “Rituals Of Power” και το “Complete Control”, οι Misery Index ακούγονται ένα βήμα πριν μας προσφέρουν κάτι ακόμα πιο ολοκληρωτικό μελλοντικά. Ελάτε στην Ελλάδα ξανά ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ!
Βαθμολογία: 85/100
Για το Rock Overdose,
Άγγελος Κατσούρας
Comments
