Ημερομηνία δημοσίευσης: 7 Νοεμβρίου 2016
“Noot...”
Όσο κι αν έχω λατρέψει το post-metal σαν είδος, άλλο τόσο προσπαθώ τώρα πια να το αποφεύγω, ειδικά την instrumental εκδοχή του, κι αυτό γιατί έχει γίνει προβλέψιμο, ανιαρό και διαθέτει πλέον τόση φαντασία και πρωτοτυπία όση όπως εγώ όταν προσπαθώ να πω αστεία, δηλαδή υπό του μηδενός. Κι αυτό γιατί τα συγκροτήματα που έχουν προκύψει τα τελευταία χρόνια αντιδρούν σαν φωτοτυπικά μηχανήματα.
Προφανώς θα καταλάβατε πως αυτός ο πρόλογος δεν ήταν τυχαίος και αφορά άμεσα τους νεοφερμένους Ιταλούς Naat που ντεμπουτάρουν με το ομώνυμο άλμπουμ τους. Ακόμα και το γεγονός πως το συγκεκριμένο συγκρότημα αποτελεί project από ενεργά μέλη της Ιταλικής σκηνής (τα μέλη του συγκροτήματος προέρχονται από τους Antea, Lilium και Stone Smokers) δεν αποτελεί ελαφρυντικό για την έλλειψη πρωτοτυπίας και φαντασίας, το αντίθετο μάλιστα, καθώς αφού αποτελεί project, θα έπρεπε η δημιουργικότητα να αφεθεί ελεύθερη ώστε να υπάρξει κάποιο στοιχείο που να ξεχωρίσει.
Σύμφωνοι, οι συνθέσεις είναι σωστά στημένες και δομημένες. Σύμφωνοι, διαθέτει ωραίες μελωδίες και εναλλαγές. Σύμφωνοι, διαθέτει συνοχή και συνεκτικότητα, κάτι που διατηρεί τη μουσική σφιχτή, χωρίς κενά, και κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον. Τι να τα κάνω όμως όλα αυτά, όταν πατάνε σε ένα μοτίβο που το έχουν χρησιμοποιήσει ΟΛΟΙ σε αυτό το είδος και δεν έχει να προσφέρει κάτι καινούργιο? Ακόμα και οι συνθέσεις μεμονωμένα, δεν διαθέτουν κάποιο ιδιαίτερο στοιχείο και παραμένουν καθ'όλη τη διάρκεια καθηλωμένες και κολλημένες στη μετριότητα και την έλλειψη φαντασίας. Ακόμα και αυτό το αντιγραμμένο μοτίβο δεν διαθέτει κάποιο στοιχείο που να ενθουσιάζει ή να συναρπάζει.
Μπορεί το άλμπουμ να έχει δημιουργηθεί και εκτελεστεί σωστά και άψογα, η έλλειψη πρωτοτυπίας και η συνεχής αντιγραφή όμως το καθιστά περιοριστικό και απογοητευτικό. Προσθέτει άλλο ένα λιθαράκι στον τάφο ενός είδους που αργοπεθαίνει και σιγοσβήνει, κάτι για το οποίο ευθύνονται συγκροτήματα όπως αυτό, τα οποία αντί να αφήσουν τη φαντασία τους ελεύθερη, περιορίζονται στο να αντιγράφουν δοκιμασμένες και πετυχημένες δομές και συνθέσεις, με αποτέλεσμα να εντυπωσιάζονται μόνο τα άτομα τα οποία έρχονται για πρώτη φορά σε επαφή με αυτόν τον ήχο.
Βαθμολογία: 50/100
Για το Rock Overdose,
Σταύρος Πισσάνος
Comments
